Μια αφελής χωριατοπούλα με λαϊκή φωνή, η Μαγδάλω, ταξιδεύει για την Αθήνα και στο τρένο γνωρίζεται με τον Φώντα Γεωργίου, έναν κοντραμπασίστα που δίνει συχνά ρεσιτάλ κλασικής μουσικής. Όμως, οι ριζικά διαφορετικές απόψεις τους περί μουσικής δημιουργούν ένταση μεταξύ τους που φτάνει στα όρια της απέχθειας. Στην πρωτεύουσα, η Μαγδάλω πιάνει δουλειά σ’ ένα νυχτερινό κέντρο δίπλα σε έναν διάσημο τραγουδιστή, και σύντομα γίνεται σταρ του λαϊκού πενταγράμμου με το όνομα Μάγδα, ενώ ο Φώντας δεν σταυρώνει δουλειά με τίποτα παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του ατζέντη του. Για να τα βγάλει πέρα, αναγκάζεται να ασχοληθεί λάθρα με τη σύνθεση λαϊκών ασματίων, κάνοντας μάλιστα και μεγάλες επιτυχίες.
Σκηνοθεσία:
Κώστας Καραγιάννης
Κύριοι Ρόλοι:
Δέσποινα Στυλιανοπούλου … Μαγδάλω ‘Μάγδα’
Νίκος Ρίζος … Φώντας Γεωργίου
Λαυρέντης Διανέλλος … Αποστόλης
Σταύρος Ξενίδης … ο ιδιοκτήτης του κέντρου
Αθηνόδωρος Προύσαλης … Γρηγόρης
Μάκης Δεμίρης … Ανδρέας
Μίτση Κωνσταντάρα … Ουρανία
Ρίτα Άντλερ … Σοφία
Λευτέρης Ελευθεριάδης … μπουζουκτσής
Ανδρέας Τσάκωνας … Γιακουμής
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Λάκης Μιχαηλίδης
Μουσική: Γιάννης Καστρινός
Φωτογραφία: Βασίλης Βασιλειάδης
Μοντάζ: Ανδρέας Ανδρεαδάκης
Σκηνικά: Πέτρος Καπουράλης
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μη αρκούντα στοιχεία.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Απ’ τ’ Αλώνια στα Σαλόνια
Διεθνής Τίτλος: From the Stable to the Salon
Εναλλακτικός Τίτλος: Από τα Αλώνια στα Σαλόνια
Παραλειπόμενα
- Με 129.940 εισιτήρια, ήρθε στην 35η θέση ανάμεσα σε 90 ελληνικές ταινίες της σαιζόν.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Μεταξύ άλλων, η Δέσποινα Στυλιανοπούλου ακούγεται στο Μόνη σε Διπλό Κρεβάτι. Συμμετέχουν τραγουδιστικά (και ερμηνευτικά) η Ελένη Ροδά και ο Πέτρος Μήλας.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 27/5/2016
Η Δέσποινα Στυλιανοπούλου συνεχίζει τον «χαβά» της από τα 1960, και η ταινία είναι ένα copy-paste πολλών παρόμοιων παραγωγών. Ο Νίκος Ρίζος έχει κι αυτός πλέον τυποποιηθεί στον ρόλο του «καλού πλην κοντού» και το μήνυμα τού «μην παίρνετε ψηλά τον αμανέ» είναι διαχρονικό, αλλά αφορά ελάχιστους. Έτσι κι αλλιώς, για να το ανακαλύψεις κι αυτό, αν και παραείναι κραυγαλέο, πρέπει πρώτα να αντέξεις διαλόγους του «κουβά», και αχρείαστες σκηνές απλά για να περνάει η ώρα. Είναι και μια εποχή για την ελληνική κωμωδία που συχνά παρουσιάζονταν τέτοιου στυλ μηδενικά σενάρια, μια και δεν υπήρχε ελευθερία έκφρασης για πολλά παραπάνω. Το μεγαλύτερο καλό είναι πως είναι μικρής διάρκειας και το μεγαλύτερο κακό είναι πως έχει πολλή μουσική από τη συγκεκριμένη…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
