
Ένας ταμίας τράπεζας ανακαλύπτει πως στην πραγματικότητα συμμετέχει σε ένα open-world video-game, και αποφασίζει να γίνει ο ήρωας της δικής του ιστορίας, την οποία διαμορφώνει ο ίδιος. Σε έναν κόσμο όπου δεν υπάρχουν όρια, έχει αποφασίσει να γίνει ο ήρωας που σώζει τον κόσμο με τον δικό του τρόπο… πριν να είναι πολύ αργά.
Σκηνοθεσία:
Shawn Levy
Κύριοι Ρόλοι:
Ryan Reynolds … Guy
Jodie Comer … Milly/Molotov Girl
Joe Keery … Keys
Lil Rel Howery … Buddy
Utkarsh Ambudkar … Mouser
Taika Waititi … Antwan
Camille Kostek … Bombshell
Matty Cardarople … Keith
Chris Evans … Chris Evans
Hugh Jackman … μασκοφόρος παίκτης (φωνή)
Dwayne Johnson … ληστής (φωνή)
Tina Fey … μητέρα (φωνή)
John Krasinski … παίκτης (φωνή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Matt Lieberman, Zak Penn
Στόρι: Matt Lieberman
Παραγωγή: Greg Berlanti, Adam Kolbrenner, Shawn Levy, Ryan Reynolds, Sarah Schechter
Μουσική: Christophe Beck
Φωτογραφία: George Richmond
Μοντάζ: Dean Zimmerman
Σκηνικά: Ethan Tobman
Κοστούμια: Marlene Stewart
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Free Guy
- Ελληνικός Τίτλος: Free Guy
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ ειδικών εφέ.
- Υποψήφιο για Bafta ειδικών εφέ.
Παραλειπόμενα
- Μετά από δύο μικρότερες συμμετοχές, αυτός είναι ο πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος για την Jodie Comer, γνωστότερη για τη σειρά Killing Eve του BBC.
- Δεύτερη φορά που ο Ryan Reynolds παίζει ρόλο που ονομάζεται Guy (τύπος). Η πρώτη ήταν όταν δάνεισε τη φωνή του στο Οι Κρουντς.
- Το φιλμ είναι αφιερωμένο στη μνήμη του τηλεπαρουσιαστή Alex Trebek, που κάνει εδώ την έσχατη κάμεο εμφάνιση του.
- Οι γνωστοί youtubers Jacksepticeye, Ninja, Pokimane και LazarBeam έχουν φιλικό πέρασμα από το φιλμ.
- Η αρχική του διανομή είχε προβλεφθεί για τον Ιούλιο του 2020. Η πανδημία όμως του άλλαξε αρκετές φορές την ημερομηνία, και κατέληξε στον Αύγουστο του 2021.
- Με μπάτζετ 125 εκατομμύρια δολάρια, πέτυχε εισπράξεις των 331,5.
- Η 20th Century Studios δεν άργησε να επιβεβαιώσει τον σχεδιασμό για ένα σίκουελ. Παρόλα αυτά, ο Shawn Levy θα δηλώσει το 2023 ότι η σαρωτική εμφάνιση της Barbie άλλαξε τελείως τα πλάνα, με το σενάριο που έκτοτε αναζητείται για το Free Guy 2 να πρέπει να τελείως διαφορετικό με του ορίτζιναλ φιλμ.
Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης
Έκδοση Κειμένου: 7/8/2021
Έχοντας ως αφετηρία μια ιδέα που αναπαράγει το μοτίβο του «ακόμη και ο μέσος άνθρωπος μπορεί να κάνει τελικά τη διαφορά», το φιλμ του Shawn Levy στη συνέχεια εξαπλώνεται και σε άλλα «χωράφια», όπως την αιώνια κόντρα δημιουργού και χρηματοδότη στην τέχνη εν γένει, παρότι σεναριακά αυτό αποτυπώνεται αποκλειστικά στον χώρο των βιντεοπαιχνιδιών, την τοξικότητα των στερεότυπων που αναπαράγονται στον μικρόκοσμο της ποπ κουλτούρας και την ανώριμη νοοτροπία της μερίδας του καταναλωτικού κοινού που ασχολείται με το gaming. Εντοπίζονται μέχρι κι έμμεσα αντικαπιταλιστικά σχόλια σε κάποια σημεία, εντός χολιγουντιανών πλαισίων βέβαια!
Καλές όλες αυτές οι φιλοδοξίες, μόνο που το τελικό αποτέλεσμα μόλις που αγγίζει την επιφάνεια όλων αυτών των θεματικών, με μια επιχειρηματολογία που έχει αναπτυχθεί πολύ καλύτερα κι εντός του mainstream αμερικάνικου σινεμά, από το «Ζωντανή Μετάδοση» μέχρι ακόμη και το… «Η Lego Ταινία». Αλλά και στο καθαρά ψυχαγωγικό κομμάτι, που είναι κι αυτό που μετράει σε μια ταινία σαν τη συγκεκριμένη, αν και υπάρχουν κάποια «δωράκια» για τον θεατή (κάποιες έξυπνες ατάκες, γρήγοροι ρυθμοί που κρατούν το ενδιαφέρον), γενικά το «Free Guy» δεν προσφέρει διασκέδαση με φινέτσα ή έστω σε ποσότητα τέτοια που να ενθουσιάζει. Η «αληθινή» πλοκή είναι ασύγκριτα πιο βαρετή από την αντίστοιχη «εικονική», καταλήγοντας να πετάει εκτός αυτόν που παρακολουθεί, δράση υπάρχει αλλά είναι λιγότερο ευφάνταστη από αυτό που υπόσχεται το περιβάλλον ενός βιντεοπαιχνιδιού, το χιούμορ είναι κυρίως εφηβικής στόχευσης και σαχλό, ενώ άστοχη είναι και η στροφή προς το ρομάντζο για λίγα αλλά καθοριστικά λεπτά προς το φινάλε.
Κάτι που εκνευρίζει σε επίπεδο λογικής είναι το πώς το σενάριο προχωράει σε πολλές αυθαιρεσίες όσον αφορά τον τρόπο λειτουργίας του προγραμματισμού, συχνά μη βγάζοντας νόημα, προκειμένου να στηθούν με το ζόρι με ένα συγκεκριμένο στιλ κάποιες σκηνές. Έτσι, με τους κανόνες να μην είναι αυστηροί και σαφώς καθορισμένοι, το σύμπαν του φιλμ υπονομεύεται και μένει ημιτελές. Η δε αφέλεια της κατακλείδας μάλλον ακυρώνει κάποια ψήγματα σοβαρού προβληματισμού που θίγονται σε κάποια διάσπαρτα σημεία. Ερμηνευτικά, μάλλον ο πιο πολύτιμος «παίκτης» στο σύνολο είναι η Jodie Comer, που σε δύο διαμετρικά αντίθετους ρόλους κατορθώνει να εκπέμψει εξαιρετικά πειστικά τόσο δυναμισμό όσο κι εσωστρέφεια. Ο Ryan Reynolds απλά προσαρμόζει τη μανιέρα του Deadpool στο αρχέτυπο του ανθρωπάκου που σταδιακά «ξεκινά να ζει», προσέχοντας να πατάει πάνω στις ράγες του «κατάλληλο άνω των 13», με μάλλον ανιαρά αποτελέσματα. Τουλάχιστον δεν εκνευρίζει όπως ο Taika Waititi, που αναλαμβάνει να σηκώσει τα όποια κωμικά βάρη της «αληθινής» πλοκής με μικρή επιτυχία.
Επί της ουσίας, ο «ελεύθερος τύπος» αφήνει την εντύπωση ενός κωμικού μπλοκμπάστερ «μία από τα ίδια», αδυνατώντας να αξιοποιήσει ικανοποιητικά τις πρωτότυπες προεκτάσεις όσων καλών ιδεών τυχαίνει να έχει.
Βαθμολογία: