Φρανκενστάιν της Μαίρη Σέλλεϋ

Τέλη 18ου αιώνα. Ένας γιατρός χάνει τη μητέρα του και τον μέντορά του, κι επηρεασμένος από τη δίψα για επιστήμη, αποφασίζει να σταματήσει τον θάνατο. Απότοκος της έρευνάς του ένα φρικαλέο ανθρωποειδές, που ενώ στην αρχή αναζητά αγάπη, γρήγορα στρέφεται κατά του δημιουργού του και των ανθρώπων.

Σκηνοθεσία:

Kenneth Branagh

Κύριοι Ρόλοι:

Kenneth Branagh … Δρ Victor Frankenstein

Helena Bonham Carter … Elizabeth Lavenza Frankenstein

Tom Hulce … Henry Clerval

Robert De Niro … το πλάσμα/ο σκιώδης δολοφόνος

Ian Holm … βαρόνος Alphonse Frankenstein

John Cleese … καθηγητής Waldman

Aidan Quinn … καπετάνιος Robert Walton

Richard Briers … ο τυφλός παππούς

Robert Hardy … καθηγητής Krempe

Trevyn McDowell … Justine Moritz

Celia Imrie … Κα Moritz

Cherie Lunghi … Caroline Beaufort Frankenstein

Hugh Bonneville … Schiller

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Steph Lady, Frank Darabont

Παραγωγή: Francis Ford Coppola, James V. Hart, John Veitch

Μουσική: Patrick Doyle

Φωτογραφία: Roger Pratt

Μοντάζ: Andrew Marcus

Σκηνικά: Tim Harvey

Κοστούμια: James Acheson

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Frankenstein
• Ελληνικός Τίτλος: Φρανκενστάιν της Μαίρη Σέλλεϋ
• Διεθνής Τίτλος: Mary Shelley’s Frankenstein

Άμεσοι Σύνδεσμοι

• Φρανκενστάιν (1931)
• Η Μνηστή του Φρανκενστάιν (1935)
• Η Μάσκα του Φρανκενστάιν (1957)
• Φρανκενστάιν Τζούνιορ (1974)
• Η Νύφη (1985)
• Φρανκενστάιν (2014)
• Victor Frankenstein (2015)
• Φρανκενστάιν (2015)

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: Frankenstein; or, The Modern Prometheus της Mary Shelley.

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ μακιγιάζ.
• Υποψήφιο για Bafta σκηνικών.

Παραλειπόμενα

• Παρότι κι εδώ υπάρχουν κάποιες αλλαγές, θεωρείται η πιο πιστή διασκευή του κλασικού έργου της Mary Shelley.
• Ο Frank Darabont είχε δηλώσει πως “αυτό ήταν το καλύτερο σενάριο που έγραψα ποτέ, και η χειρότερη ταινία που έχω δει ποτέ”. Το φταίξιμο το έριχνε στη σκηνοθεσία.
• Ο Francis Ford Coppola σκόπευε να αναλάβει και σκηνοθετικά την ταινία, ως μια άτυπη συνέχεια του Δράκουλα (1992). Ενώ όμως έκανε ο ίδιος πίσω για να αναλάβει ο Kenneth Branagh, αργότερα δήλωσε μετανιωμένος, μια και μεταξύ τους υπήρχαν αρκετές κόντρες κατά την παραγωγή. Η κυριότερη από αυτές ήρθε όταν βγήκε το αρχικό μοντάζ, και ο Coppola επέμεινε ότι έπρεπε να κοπεί όλο το πρώτο μισάωρο. Η άρνηση του Branagh έκανε τον Coppola να αποκηρύξει την ταινία.
• Το όνομα της Mary Shelley υπήρχε στον τίτλο επειδή συνηθίζονταν σε διασκευές κλασικών έργων, σύμφωνα με τον Coppola. Κάποιοι όμως υποστήριξαν ότι έτσι ήθελε η παραγωγή να αποφύγει την πληρωμή δικαιωμάτων στη Universal Studios, που είχε τα δικαιώματα του “απλού” Φρανκενστάιν.
• Σε κάποιο σημείο, η Columbia Pictures ήθελε τον Tim Burton για τη σκηνοθεσία, ενώ για το πλάσμα σκέφτονταν τον Arnold Schwarzenegger. Αλλά κι ο Roman Polanski είχε την ευκαιρία του.
• Η Emma Thompson δεν πήρε τον ρόλο της Ελίζαμπεθ, μια κι ο Branagh συμφώνησε πως ο αντίστοιχος στο Κάρινγκτον θα ήταν καλύτερος για εκείνην (ήταν η πρώτη του ταινία δίχως τη σύζυγο του). Η ειρωνεία βέβαια ήταν πως ενώ ήταν παντρεμένοι, ο σκηνοθέτης ερωτεύτηκε στα γυρίσματα την Helena Bonham Carter, κι αυτό οδήγησε στο διαζύγιο τους.
• Η Kate Winslet δεν κατάφερε να πάρει τον ρόλο της Ελίζαμπεθ στην οντισιόν, αλλά ο Branagh εντυπωσιάστηκε και της κλείδωσε ρόλο για το επερχόμενο φιλμ του, το Άμλετ. Στην ίδια ταινία εμφανίστηκε κι ο Gerard Depardieu, που ήταν η πρώτη επιλογή του Branagh για το πλάσμα. Το στούντιο όμως δεν έβρισκε “δυνατό” το όνομα του Γάλλου.
• Ο Christopher Lambert είχε πάρει τον ρόλο του Χένρι, αλλά αντικαταστάθηκε την τελευταία στιγμή.
• Ο Sean Connery αρνήθηκε τον ρόλο του καθηγητή Γουάλντμαν.
• Ο Christopher Lee προσκλήθηκε στην πρεμιέρα και του ζήτησαν να επισημάνει τις διαφορές ανάμεσα στις δικές του εκδοχές και τη συγκεκριμένη. Εκείνος απάντησε: “Κάπου 40 χρόνια και 40 εκατομμύρια δολάρια”.