Μια σύντομη αναδρομή στη ζωή του Φόρεστ Γκαμπ, ενός Αμερικάνου που στη ζωή του έχει περάσει όλες τις ιστορικές στιγμές της μεταπολεμικής Αμερικής. Η μάνα του, γνωρίζοντας ότι είναι άτομο με μειωμένη διανοητική ικανότητα, φρόντισε από μικρό να τον βοηθήσει να περάσει εύκολα την υπόλοιπη ζωή του. Με συντροφιά τη φίλη του, Τζένι, περνάει τις κακουχίες της εφηβείας, αλλά ζει και τον ανεκπλήρωτο έρωτα μαζί της. Κατάγεται στον στρατό και υπηρετεί στο Βιετνάμ, γίνεται σταρ του μπέιζμπολ αλλά και του πινγκ-πονγκ, καταφέρνει μια καλή επαγγελματική ζωή και φτάνει μέχρι και τη συνάντηση του με τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Ωστόσο, ο ίδιος ο Φόρεστ παραμένει ανέπαφος από όλα αυτά, καθώς η ανάμνηση της Τζένι, η οποία έχει χαθεί στον κόσμο των χίπις και των ναρκωτικών, ήταν και είναι ακόμα ζωντανή μέσα του. Στο τέλος της ιστορίας, όλα θα έχουν βρει το νόημα τους…

Σκηνοθεσία:

Robert Zemeckis

Κύριοι Ρόλοι:

Tom Hanks … Forrest Gump

Robin Wright … Jenny Curran

Gary Sinise … υπολοχαγός Dan Taylor

Mykelti Williamson … Benjamin Buford ‘Bubba’ Blue

Sally Field … Κα Gump

Haley Joel Osment … Forrest Gump, Jr.

Michael Conner Humphreys … Forrest Gump (νεαρός)

Hanna Hall … Jenny Curran (νεαρή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Eric Roth

Παραγωγή: Wendy Finerman, Steve Starkey, Steve Tisch

Μουσική: Alan Silvestri

Φωτογραφία: Don Burgess

Μοντάζ: Arthur Schmidt

Σκηνικά: Rick Carter

Κοστούμια: Joanna Johnston

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Forrest Gump
  • Ελληνικός Τίτλος: Φόρεστ Γκαμπ

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: Forrest Gump του Winston Groom.

Κύριες Διακρίσεις

  • Όσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, πρώτου αντρικού ρόλου (Tom Hanks), διασκευασμένου σεναρίου, μοντάζ και ειδικών εφέ. Υποψήφιο για δεύτερο αντρικό ρόλο (Gary Sinise), μουσική, φωτογραφία, σκηνικά, ήχο και μακιγιάζ.
  • Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα), σκηνοθεσίας και πρώτου αντρικού ρόλου (Tom Hanks) σε δράμα. Υποψήφιο για δεύτερο αντρικό ρόλο (Gary Sinise), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Robin Wright), σενάριο και μουσική.
  • Βραβείο Bafta ειδικών εφέ. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, πρώτο αντρικό ρόλο (Tom Hanks), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Sally Field), σενάριο, φωτογραφία και μοντάζ.
  • Καλύτερη ταινία από την Ένωση Παραγωγών Αμερικής.

Παραλειπόμενα

  • Σε σχέση με το βιβλίο του 1986 του Winston Groom, η ταινία επικεντρώνεται κυρίως στα πρώτα επτά κεφάλαια. Δόθηκε έμφαση στο ρομαντικό κομμάτι, ενώ υποβιβάστηκε ο τομέας των φαντασιώσεων του ήρωα, που στο μυθιστόρημα ήταν πρωτεύον θέμα. Επίσης, μειώθηκε σε σημασία το γεγονός ότι ο Φόρεστ στο βιβλίο είναι αυτιστικός.
  • Ο Terry Gilliam και ο Barry Sonnenfeld προσπέρασαν την ευκαιρία να το σκηνοθετήσουν. Ο δεύτερος προτίμησε το σίκουελ της Οικογένειας Άνταμς.
  • Η περίφημη εταιρία ειδικών εφέ Industrial Light & Magic ήταν η υπεύθυνη για τις πρόσωπο με πρόσωπο συναντήσεις του Φόρεστ με ιστορικές προσωπικότητες. Αυτό επιτεύχθηκε μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας, με τον Hanks να ερμηνεύει στις συγκεκριμένες σκηνές μπροστά στην μπλε οθόνη, ενώ έπειτα έμπαινε το αρχειακό υλικό.
  • Για τη σκηνή στο Lincoln Memorial συνδυάστηκε η ψηφιακή τεχνολογία με τη χρήση 1.500ων κομπάρσων.
  • Το συμβόλαιο με τον Winston Groom για τα δικαιώματα απαιτούσε εκτός από 350 χιλιάδες δολάρια, το 3 τοις εκατό από τα κέρδη της ταινίας. Οι παραγωγοί όμως δεν τον πλήρωναν, χρησιμοποιώντας λογιστικό τρικ με το οποίο έβγαζαν τα κέρδη στο μείον. Αντίθετα, ο Hanks υπέγραψε αντί μισθού ένα σημαντικό ποσοστό των κερδών, και έγινε πλουσιότερος κατά 40 εκατομμύρια δολάρια! Η διαμάχη με τον συγγραφέα έληξε όταν ο Groom αποφάνθηκε ότι δεν είχε απαιτήσεις, αλλά η Paramount τού έδωσε ένα πολύ μεγάλο ποσό για τα δικαιώματα ενός άλλου του βιβλίου, του Gump & Co. Το συγκεκριμένο δεν έμελλε εντέλει να γίνει ταινία, μετά από 12 χρόνια προσπαθειών.
  • Bill Murray, John Travolta και Chevy Chase απέρριψαν τον ρόλο του Φόρεστ.
  • David Alan Grier, Ice Cube και Dave Chappelle απέρριψαν τον ρόλο του Μπούμπα. Ο μεν Ice Cube δήλωσε ότι δεν ήθελε να παίξει έναν “ηλίθιο”, ενώ ο Chappelle πίστευε ότι η ταινία θα πατώσει. Ο ράπερ Tupac Shakur είχε περάσει ανεπιτυχώς από οντισιόν.
  • Ο Kurt Russell επιβεβαίωσε ότι ήταν η η φωνή του Έλβις, τον οποίο και είχε ερμηνεύσει το 1979 σε τηλεταινία.
  • Η Sally Field είναι μόλις 10 χρόνια μεγαλύτερη από τον Tom Hanks, παρόλα αυτά ερμηνεύει τη μητέρα του.
  • Jodie Foster, Nicole Kidman, και Demi Moore απέρριψαν τον ρόλο της Τζένι.
  • Σύμφωνα με τον συγγραφέα, ο ιδανικός Φόρεστ Γκαμπ για εκείνον θα ήταν ο John Goodman.
  • Ο Haley Joel Osment πήρε τον πρώτο του κινηματογραφικό ρόλο, όταν ο υπεύθυνος κάστινγκ τον είδε σε διαφήμιση.
  • Η κόρη του Tom Hanks, Elizabeth Hanks, και ο γιος του σκηνοθέτη, Alexander Zemeckis, είναι δύο από τα παιδιά στο σχολικό λεωφορείο.
  • Δύο από τις ατάκες του κεντρικού ήρωα έμελλαν να γράψουν ιστορία: “Χαζός είναι αυτός που κάνει χαζομάρες” και “Η ζωή είναι σαν ένα κουτί σοκολατάκια. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα πάρεις.”
  • Με κόστος 55 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ έβγαλε 678,1. Ήταν πρώτο στη χρονιά του για τις ΗΠΑ, αλλά δεύτερο παγκοσμίως πίσω από τον Βασιλιά των Λιονταριών.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Για την ταινία κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ. Το ένα με το πετυχημένο σκορ του Alan Silvestri, ενώ το άλλο είναι μια μακρά συλλογή τραγουδιών από όλες τις ιστορικές περιόδους που περιγράφει η ταινία. Αυτό το δεύτερο έφτασε ως το νούμερο δύο του αμερικανικού Billboard.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 3/1/2011

Μια ταινία που έμελλε να μείνει κλασική από τη στιγμή που πρωτοείδε το φως της σκοτεινής αίθουσας. Αυτό δεν έχει άμεση σχέση με την ποιοτική της εμβέλεια (αμφισβητήθηκε δεόντως), αλλά με την όλη δυναμική της και την τόση, μα τόση πρωτοτυπία της. Ο Φόρεστ Γκαμπ είναι ένας χαμαιλέοντας των κρίσιμων για τις ΗΠΑ χρόνων των 1950-80 (μια νέα παραλλαγή του Ζέλιγκ, που έκτοτε θα γίνει σκοινί-κορδόνι), και λειτουργεί ως ένας ιστοριοδίφης που περνάει και δεν αγγίζει. Είναι, ταυτόχρονα, η αποθέωση και η σάτιρα του αμερικανικού ονείρου, το οποίο πιάνεται σε όλες του τις πτυχές. Παντού υπάρχει αυτή η διττή ανάγνωση, αλλά η ταυτότητα του ήρωα είναι αυτή που απαντάει με τον αφοπλιστικό της τρόπο, ειδικά όταν μας προσφέρει τα σοκολατάκια. Είναι, μεταξύ άλλων, κι ένα συγκινητικό δράμα, μια τρυφερή περιήγηση σε μια ιδιαίτερη ζωή, κι ο Ρόμπερτ Ζεμέκις παρέχει μια εξαιρετική όσο κι απόλυτα κλασικού ύφους αμερικανική αφήγηση για να την ξεδιπλώσει. Είναι ακόμα και τσαπλινική δραμεντί, όπου ο ήρωας άθελα του μπλέκει κωμικά δραματικές καταστάσεις, με το χιούμορ όμως να είναι γειωμένο και να μη στερεί ποτέ την αμέριστη συμπάθεια και ευαισθησία μας απέναντι στον Φόρεστ.

Το φιλμ δεν θα αποποιηθεί μεν τον εμπορικό του, ως και οικογενειακό, χαρακτήρα, αλλά δεν είναι και καμωμένο για blockbuster, σύμφωνα με τους γνωστούς όρους. Τουλάχιστον όχι τους σύγχρονους, μια και η αφήγηση του ως δραματικό έπος παραπέμπει σε παλιό Χόλιγουντ, όπου το μεγαλόπνοο έσπαγε ταμεία, ειδικά μια και δεν είχε το αντίπαλο δέος των μεγάλων εφέ που τραβάει από τη μύτη σήμερα το κοινό. Όχι δεν είναι αριστούργημα, αλλά αυτή είναι η χαρακτηριστικά καθαρά αμερικανική ταινία που χαίρεσαι να βλέπεις και να ξαναβλέπεις.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

25 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *