Ο καθηγητής Φίλιπ Μπρέιναρντ, ένας “αφηρημένος” καθηγητής, εργάζεται με τον ρομποτικό βοηθό του, Γουίμπο, προσπαθώντας να δημιουργήσει μια ουσία που θα αποτελέσει τη νέα πηγή ενέργειας και θα σώσει το κολέγιο Μέντφιλντ, όπου η αγαπημένη του, Σάρα, είναι πρόεδρος. Έχει ήδη ξεχάσει τον γάμο του δύο φορές, και το απόγευμα της τρίτης, ο καθηγητής δημιουργεί το φλάμπερ, το οποίο δίνει τη δυνατότητα στα αντικείμενα να πετάνε.

Σκηνοθεσία:

Les Mayfield

Κύριοι Ρόλοι:

Robin Williams … καθηγητής Philip Brainard

Marcia Gay Harden … Δρ Sara Jean Reynolds

Christopher McDonald … Wilson Croft

Ted Levine … Wesson

Raymond J. Barry … Chester Hoenicker

Clancy Brown … Smith

Wil Wheaton … Bennett Hoenicker

Edie McClurg … Martha George

Jodi Benson … Weebo (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: John Hughes, Bill Walsh

Παραγωγή: John Hughes, Ricardo Mestres

Μουσική: Danny Elfman

Φωτογραφία: Dean Cundey

Μοντάζ: Harvey Rosenstock, Michael A. Stevenson

Σκηνικά: Andrew McAlpine

Κοστούμια: April Ferry

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Flubber
  • Ελληνικός Τίτλος: Φλάμπερ
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Disney’s Flubber

Άμεσοι Σύνδεσμοι

  • Ο Αφηρημένος Κύριος Καθηγητής (1961)
  • Ο Αφηρημένος Κος Καθηγητής και οι Λαχτάρες του (1963)

Σεναριακή Πηγή

  • Διήγημα: A Situation of Gravity του Samuel W. Taylor.
  • Σενάριο: Ο Αφηρημένος Κύριος Καθηγητής του Bill Walsh.

Παραλειπόμενα

  • Ο Steven Spielberg ήταν υπό σκέψεις να αναλάβει την παραγωγή του φιλμ, πριν αυτό πάει στη Walt Disney Pictures.
  • Υποψήφιοι για τον πρώτο ρόλο ήταν οι Christopher Lloyd, Jeff Goldblum, John Lithgow, Tim Allen και Patrick Stewart, αλλά ο John Hughes ήθελε εξαρχής τον Robin Williams. Όταν ο διάσημος κωμικός έβαλε νερό στο κρασί του για την αντιπαλότητα του με τη Walt Disney, πήρε τον ρόλο αμέσως.
  • Πολλές ατάκες είναι απευθείας βγαλμένες από την ορίτζιναλ ταινία του 1961. Από την ίδια ταινία, η Nancy Olson έχει εδώ ένα κάμεο ως γραμματέας.
  • Όταν τελείωνε ο Robin Williams μια σκηνή, ήθελε να ξαναπαίζει τις ίδιες σκηνές αλλά με δικό του αυτοσχέδιο διάλογο. Σύμφωνα με τον Wil Wheaton, μπορεί αυτές οι εξτρά σκηνές να μην προστέθηκαν, αλλά θα μπορούσαν από μόνες τους να αποτελούν μία άλλη ταινία.
  • Μπορεί ο Bill Walsh να έφυγε από τη ζωή το 1975, πήρε όμως εδώ ένα μεταθανάτιο σεναριακό κρέντιτ.
  • Οι αρνητικές κριτικές δεν πτόησαν ιδιαίτερα την εμπορική δυναμική της ταινίας. Με κόστος 80 εκατομμύρια δολάρια, οι εισπράξεις ανήλθαν στα 178. Παραδόξως, δεν υπήρξε κανένα σίκουελ, έστω και για το Home Cinema.
  • Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Γιώργος Μητσικώστας (καθηγητής Φλιπ Μπρέιναρντ), Μέλπω Κωστή (Σάρα Τζέιν Ρέινολντς), Θεόδωρος Κατσαφάδος (Γουίλσον Κροφτ), Τίτος Βανδής (Τζέστερ Χένικερ), Τάσος Κωστής (Σμιθ), Γιώργος Πετρόχειλος (Γουέσον), Κώστας Φιλίππογλου (Μπένετ Χένικερ), Χριστίνα Βαρζοπούλου (Μάρθα Τζορτζ), Υρώ Λούπη (Γουίμπο), Χριστίνα Αχλαδιώτη, Τέτα Κωνσταντά, Γιώργος Μάζης, Γιώργος Μικρογιαννάκης, Λουκάς Φραγκούλης, Ηλίας Ζερβός, Γιώργος Κωνσταντής, Γιάννης Ματαράγκας, Κώστας Μπακάλης. Σκηνοθετική επιμέλεια: Ηλίας Πλακίδης. Μετάφραση: Ρενάτε Μουμούρη.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 7/4/2020

Μία από τις αρκετούτσικες φορές που ενώ έχουμε έναν θαυμάσιο Ρόμπιν Γουίλιαμς, η ταινία είναι μαύρο χάλι. Κι αυτό συνέβαινε στη μετά Κάπταιν Χουκ περίοδο του ηθοποιού, όπου καθιερώθηκε ως «οικογενειακή» περσόνα. Και σε αυτή την περίπτωση αποβαίνει λοιπόν μοιραίο, αφού ο μικρών δυνατοτήτων Les Mayfield δεν έχει την κατάρτιση για μια καλή οικογενειακή ταινία (για την ακρίβεια, αν δεν είχε κάνει και το Θαύμα στο Μανχάταν θα έπρεπε να είχε επικηρυχτεί!). Ρίχνει στο τραπέζι ένα ξαναζεσταμένο θέμα, ξαμολάει τον ικανό του σταρ, και απλά… αναμένει διαταγές από την Ντίσνεϊ.

Εκτός του ότι δεν έχουμε χιούμορ, παρά μόνο σλάπστικ φασαρία, είναι ατυχής και η προσπάθεια αναβίωσης του ορίτζιναλ κλίματος ενός κολεγίου των 1960, αφού γίνεται με σκηνοθετικούς όρους που δεν αναδεικνύουν καθόλου νοσταλγία. Οι δεύτεροι ρόλοι παραμένουν παγιωμένοι ως καρικατούρες από κόμικ, και ακόμα και το σενάριο του Τζον Χιουζ φαντάζει ανίκανο να σώσει την κατάσταση, προσαρμόζοντας απλά κάποιες από τις γνωστές του θεματικές, όπου αυτές χωράνε.

Αυτό που απομένει είναι ελάχιστες εικόνες από καλή κωμωδία φαντασίας των 1990, κι ένας διαφορετικός αγώνας μπάσκετ στο φινάλε, κακέκτυπο βέβαια κι αυτός από την ταινία του 1961. Ιδανικό για πολύ μικρές ηλικίες -όντας παιδιάστικο- που θα χαρούν φασαρία, αλλά τίποτα περισσότερο.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

19 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *