Πέντε φοιτητές της ιατρικής, παθιασμένοι με το μυστήριο τού τι καθορίζει το έπειτα από όσα περιορίζει η ζωή, ξεκινούν ένα θαρραλέο όσο κι επικίνδυνο πείραμα: σταματώντας τον χτύπο της καρδιάς τους για μικρό χρονικό διάστημα κάθε φορά, ο καθένας τους βιώνει μια μεταθανάτια εμπειρία. Αλλά καθώς τα πειράματα γίνονται ολοένα και πιο επικίνδυνα, όλοι τους καταδιώκονται από τις αμαρτίες του παρελθόντος τους, οι οποίες έχουν έρθει ως μεταφυσική συνέπεια του «παράνομου» περάσματος τους στην άλλη πλευρά.

Σκηνοθεσία:

Niels Arden Oplev

Κύριοι Ρόλοι:

Elliot Page … Courtney Holmes

Diego Luna … Ray

Nina Dobrev … Marlo

James Norton … Jamie

Kiersey Clemons … Sophia Manning

Kiefer Sutherland … Δρ Barry Wolfson

Beau Mirchoff … Brad Mauser

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Ben Ripley

Παραγωγή: Michael Douglas, Laurence Mark, Peter Safran

Μουσική: Nathan Barr

Φωτογραφία: Eric Kress

Μοντάζ: Tom Elkins

Σκηνικά: Niels Sejer

Κοστούμια: Jenny Gering

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Flatliners
  • Ελληνικός Τίτλος: Ταξιδιώτες στην Άλλη Ζωή

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

Παραλειπόμενα

  • Ριμέικ του Φλατλάινερς: Ταξιδιώτες στην Άλλη Ζωή (1990), που παίρνει τον ίδιο τίτλο μια κι εξυπηρετεί κι ως reboot.
  • Ο Kiefer Sutherland, που είναι και ο μόνος που παίζει και στα δύο μέρη, είχε δηλώσει πως θα ήταν σίκουελ και όχι ριμέικ. Παρόλα αυτά, έτσι κι αλλιώς παίζει διαφορετικό ρόλο, ακυρώνοντας στην ουσία τα λόγια του.

Κριτικός:  Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 3/6/2018

Όχι μονάχα η μεγαλύτερη αποτυχία της χρονιάς του, αλλά επαναφέρει δυνατά και το ζήτημα περί ριμέικ, που πέρα από το αν είναι χρήσιμα ή όχι, συνηθίζουν να είναι κατώτερα των ορίτζιναλ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Νιλς Άρντεν Όπλεβ επιλέγει να μην αλλάξει τη θεματική της ταινίας του 1990, αλλά επιμέρους… της αλλάζει τα φώτα. Αντί να επεκταθεί φιλοσοφικά κι επιστημονικά επί του ζητήματος, κάτι που υστερούσε η παλιά ταινία, προτιμάει να παράγει φτηνό τρόμο, Μαζί με αυτόν, προβλήματα ροής, άκυρες σεναριακές παρεμβολές, άστοχοι μοντερνισμοί, αδυναμία εκμετάλλευσης του καλού καστ και εντέλει ένα αδιάφορο σύνολο που κανείς δεν θα θυμάται όταν ανοίξουν τα φώτα. Και είναι κρίμα επειδή η ταινία του 1990, ενώ είχε αρετές, άνοιγε πολλές προοπτικές προς διόρθωση επιμέρους στοιχείων της, ακόμα κι αν επιλέγονταν, όπως εδώ, να στραφεί σε πιο θριλερικές καταστάσεις.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

13 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *