Πέντε Νύχτες στου Φρέντι
- Five Nights at Freddy's
- 2023
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Δράσης, Θρίλερ, Μεταφυσικό Θρίλερ, Τέρατα, Τρόμου, Φαντασίας
- 26 Οκτωβρίου 2023
Αυτή είναι η σκοτεινή ιστορία ενός ταλαιπωρημένου νυχτοφύλακα, του Μάικ, ο οποίος ξεκινά να εργάζεται στην πιτσαρία Φρέντι Φάζμπερ. Κατά τη διάρκεια της πρώτης του μέρας στη δουλειά, συνειδητοποιεί ότι η νυχτερινή βάρδια στου Φρέντι θα είναι πιο δύσκολη απ’ όσο νόμιζε.
Σκηνοθεσία:
Emma Tammi
Κύριοι Ρόλοι:
Josh Hutcherson … Mike Schmidt
Elizabeth Lail … Vanessa Monroe
Piper Rubio … Abby Schmidt
Matthew Lillard … Steve Raglan
Kat Conner Sterling … Max
Mary Stuart Masterson … θεία Jane
Lucas Grant … Garrett
Jessica Blackmore … Κα Schmidt
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Scott Cawthon, Seth Cuddeback, Emma Tammi
Στόρι: Tyler MacIntyre, Chris Lee Hill, Scott Cawthon
Παραγωγή: Jason Blum, Scott Cawthon
Μουσική: The Newton Brothers
Φωτογραφία: Lyn Moncrief
Μοντάζ: William Paley, Andrew Wesman
Σκηνικά: Marc Fisichella
Κοστούμια: Natalie O’Brien
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Five Nights at Freddy’s
- Ελληνικός Τίτλος: Πέντε Νύχτες στου Φρέντι
Σεναριακή Πηγή
- Βίντεο-γκέιμ: Five Nights at Freddy’s του Scott Cawthon.
Παραλειπόμενα
- Η ταινία βασίζεται στην ομώνυμη σειρά βίντεο-γκέιμ, που με έναρξη το 2014 εξελίχτηκε σε franchise, συμπεριλαμβάνοντας spin-off παιχνίδια, βιβλία και κόμικς.
- Ο σχεδιασμός για την ταινία ξεκίνησε το 2015 με την εμπλοκή της Warner Bros. Pictures, που είχε ορίσει τον Gil Kenan για τη σκηνοθεσία. Οι πολλές όμως καθυστερήσεις έφεραν το 2017 στα πράγματα την Blumhouse Productions, με τον Chris Columbus να ανακοινώνεται τον επόμενο χρόνο ως σκηνοθέτης και συν-σεναριογράφος. Αυτό το στάτους ίσχυε μέχρι και τον Οκτώβρη του 2022, όταν ανακοινώθηκε ως αντικαταστάτρια η Emma Tammi.
- Οι animatronic χαρακτήρες είναι δημιουργίες του Jim Henson’s Creature Shop. Εντύπωση δημιούργησε το γεγονός ότι οι παραγωγοί δεν κατέφυγαν στην εύκολη λύση του CGI.
- Ο Matthew Lillard αποκάλυψε ότι υπέγραψε συμβόλαιο για τρεις ταινίες, αν και ο Scott Cawthon δήλωσε πως θα υπάρξει τριλογία μόνο εάν η πρώτη αποδειχτεί επιτυχημένη.
- Ήδη με την κυκλοφορία του trailer του Ο Επιστάτης (2021) με τον Nicolas Cage, οι φαν του Freddy’s είχαν επισημάνει τις τρανταχτές ομοιότητες με το αγαπημένο τους βίντεο-γκέιμ. Αυτό είχε βοηθήσει τον Επιστάτη να αποκτήσει cult φήμη πριν καν κυκλοφορήσει στις αίθουσες.
- Κυκλοφορεί στις ΗΠΑ ταυτόχρονα στις αίθουσες και το Peacock.
Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 26/10/2023
Το “Πέντε Νύχτες στου Φρέντι” είχε όλα τα φόντα να γίνει μια σπάνια περίπτωση όπου μια μεταφορά βιντεοπαιχνιδιού θα μπορούσε να θεωρηθεί επιτυχημένη. Υπάρχουν πολλά κουτάκια στη λίστα τα οποία χτυπάει με ακρίβεια, όπως την αναβίωση του 2000 (ναι, έχουμε φτάσει τόσο μακριά από την αλλαγή της χιλιετίας), με τη χρωματική παλέτα της φωτογραφίας και τα animatronic του Jim Henson να δημιουργούν μια υγιή αίσθηση νοσταλγίας. Δεν θα ήταν υπερβολικό να πω ότι, χάρη στον παιχνιδιάρικο χαρακτήρα του τρόμου που υπονοεί η τοποθεσία της υπόθεσης και τα εξωτερικά χαρακτηριστικά των τεράτων, η ταινία θα αποτελούσε μια αναδρομή στο σινεμά των “Γκρέμλινς”.
Δυστυχώς υπάρχει ένα κυρίαρχο πρόβλημα που δεν αποδυναμώνει απλώς αλλά γκρεμίζει συθέμελα το όραμα του πρότζεκτ: η έλλειψη ενιαίου ύφους. Το “Μια Νύχτα στο Μουσείο” ικανοποιούσε με ακρίβεια τις προσδοκίες του θεατή επειδή αυτό που πρόσφερε ήταν οι αναμετρήσεις ενός νυχτοφύλακα με τα εκθέματα του μουσείου που ζωντάνευαν, παρότι εκεί το πλαίσιο ήταν κωμικό, εντούτοις η ταινία υπέφερε από μια αδιάφορη 20λεπτη πρώτη πράξη όπου βλέπαμε το άσχετο με τον σκοπό οικογενειακό περιβάλλον του πρωταγωνιστή. Εδώ, το σενάριο καταφέρνει να δημιουργήσει ενδιαφέροντες χαρακτήρες που μπορούν να σηκώσουν πάνω τους το υπόβαθρο για την ανάπτυξη αυτής της ιστορίας φαντασίας, αλλά το βάρος που πέφτει πάνω τους δημιουργεί μια τελείως διαφορετική ταινία.
Ο Josh Hutcherson (γνωστός κυρίως από τα “Hunger Games”) κάνει μια εξαιρετική δουλειά στον ρόλο ενός καλοπροαίρετου άντρα με ψυχολογικά προβλήματα και κηδεμόνα της ανήλικης αδερφής του, που θέλει να την πάρει με αθέμιτα μέσα η κακιά θεία, και η χημεία με την Piper Rubio και τη Mary Stuart Masterson είναι ιδανική. Η ιστορία τους καταλαμβάνει το 80% της ταινίας και παρά το ενδιαφέρον της, τη μετατρέπει σε ένα κοινωνικό δράμα. Ο τρόμος, έστω και στην αθώα PG-13 εκδοχή του, απουσιάζει πλήρως καθώς όταν η δράση μεταφέρεται στην εγκαταλειμμένη πιτσαρία με τα τέρατα, το φανταστικό στοιχείο παίρνει μια σαχλή διάσταση που ξετυλίγεται με πολύ κακό γράψιμο. Ο ρόλος της αστυνομικού Βανέσα είναι απόλυτα προσχηματικός και δεν πείθει για το συναισθηματικό βάθος που ορίζει την κορύφωση του φινάλε, και γενικά ο μόνος που βρίσκεται εντός του επιθυμητού κλίματος είναι ο Matthew Lillard με μια μετρημένη υπερβολή στην ερμηνεία του.
Η σκηνοθέτις Emma Tammin, που έχει μια προϋπηρεσία στο κοινωνικό σινεμά τρόμου, αποτυγχάνει να εντοπίσει τους τομείς της ταινίας όπου όφειλε να εστιάσει, δημιουργώντας ένα σύνολο όπου οι επιμέρους σεκάνς τους δεν κολλάνε με τίποτα σε ατμόσφαιρα, ενώ και τα σημεία της δράσης είναι γυρισμένα με μια άβολη υποτονικότητα που δεν μπορούν να αποδείξουν την απειλή των animatronic χαρακτήρων. Οι τελικές ανατροπές και εξηγήσεις του φινάλε δεν ευσταθούν με τη λογική που έχει παρουσιαστεί μέχρι τότε, ενώ τα ανοιχτά παράθυρα για τη δημιουργία σίκουελ είναι εντελώς αυθαίρετα με βάση όσα έχουμε δει.
Στην προσπάθειά της να πετύχει στα περιφερειακά σημεία της ιστορίας, η Emma Tammin αστοχεί ολοκληρωτικά στον σκοπό της μεγάλης εικόνας, με τη λογική των κανόνων να καταρρέει με σταθερό ρυθμό μέχρι το σαχλό και απαθές φινάλε. Μπορούμε μόνο να αναρωτιόμαστε τι θα έκανε με τις ευκαιρίες που έδινε αυτή η ταινία ο Chris Columbus αν δεν είχε αποχωρήσει από το πρότζεκτ.
Βαθμολογία: