
Ψάχνοντας τη Χώρα του Ποτέ
- Finding Neverland
- 2004
- ΗΠΑ, Μ. Βρετανία
- Αγγλικά
- Βιογραφία, Δραματική, Εποχής, Ιστορική, Οικογενειακή
- 18 Φεβρουαρίου 2005
Λονδίνο, 1903. Μετά από κάποια θεατρική αποτυχία, ο Τζ. Μ. Μπάρι γνωρίζει τη χήρα Ντέιβις και τα τέσσερα παιδιά της. Περνώντας πολλές ώρες μαζί τους, αρχίζει να γράφει για τα παιδιά που δεν ήθελαν να μεγαλώσουν. Στο διάστημα αυτό η σχέση του με την οικογένεια της κυρίας Ντέιβις θα παρεξηγηθεί από την πουριτανική κοινωνία του Λονδίνου, και θα προκαλέσει μαύρα σύννεφα στον γάμο του.
Σκηνοθεσία:
Marc Forster
Κύριοι Ρόλοι:
Johnny Depp … Σερ James Matthew Barrie
Kate Winslet … Sylvia Llewelyn Davies
Julie Christie … Emma du Maurier
Radha Mitchell … Mary Ansell Barrie
Freddie Highmore … Peter Llewelyn Davies
Joe Prospero … Jack Llewelyn Davies
Nick Roud … George Llewelyn Davies
Luke Spill … Michael Llewelyn Davies
Dustin Hoffman … Charles Frohman
Ian Hart … Σερ Arthur Conan Doyle
Kelly Macdonald … Peter Pan
Angus Barnett … Nana/Κος Reilly
Toby Jones … Smee
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: David Magee
Παραγωγή: Nellie Bellflower, Richard N. Gladstein
Μουσική: Jan A.P. Kaczmarek
Φωτογραφία: Roberto Schaefer
Μοντάζ: Matt Chesse
Σκηνικά: Gemma Jackson
Κοστούμια: Alexandra Byrne
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Finding Neverland
- Ελληνικός Τίτλος: Ψάχνοντας τη Χώρα του Ποτέ
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Ο Δαίμων Πίτερ Παν (1924)
- Πίτερ Παν (1953)
- Κάπταιν Χουκ (1991)
- Πίτερ Παν: Επιστροφή στη Χώρα του Ποτέ (2002)
- Πίτερ Παν (2003)
- Παν (2015)
- Πίτερ Παν & Γουέντι (2023)
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό: The Man Who Was Peter Pan του Allan Knee.
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ μουσικής. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, πρώτο αντρικό ρόλο (Johnny Depp), διασκευασμένο σενάριο, μοντάζ, σκηνικά και κοστούμια.
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα), σκηνοθεσίας, πρώτου αντρικού ρόλου (Johnny Depp) για δράμα, σεναρίου και μουσικής.
- Υποψήφιο για Bafta καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, πρώτου αντρικού ρόλου (Johnny Depp), πρώτου γυναικείου ρόλου (Kate Winslet), δεύτερου γυναικείου ρόλου (Julie Christie), μουσικής, φωτογραφίας, σκηνικών, κοστουμιών και μακιγιάζ/κομμώσεων.
Παραλειπόμενα
- Σύμφωνα με τον παραγωγό Richard N. Gladstein, περισσότεροι από 50 σκηνοθέτες ήταν στα υπόψιν για να το αναλάβουν.
- Ο Jim Carrey ήταν υποψήφιος για τον ρόλο Τζ. Μ. Μπάρι.
- Είχε γραφτεί μια σκηνή όπου ο Dustin Hoffman θα φορούσε το κοστούμι του κάπτεν Χουκ, μια αναφορά στον ρόλο που είχε παίξει το 1991 στην ταινία του Spielberg. Ο ηθοποιός όμως αντιτάχθηκε σε αυτό, και η σκηνή γράφτηκε εκ νέου.
- Αρχικά ήταν να κυκλοφορήσει το 2003, αλλά η Columbia Pictures που είχε τα δικαιώματα του Πίτερ Παν και σχεδίαζε να βγάλει ταινία εκείνη τη χρονιά δεν άφηνε τη Miramax να χρησιμοποιήσει οτιδήποτε από το διάσημο έργο αν έβγαιναν μέσα στο ίδιο έτος. Εντέλει, βγαίνοντας το 2004 συνέπιψε με τα 100 χρόνια από το αυθεντικό ανέβασμα του έργου του Barrie στο θέατρο.
- Ο Johnny Depp εντυπωσιάστηκε τόσο με την ερμηνεία του μικρού Freddie Highmore, που τον προώθησε να πρωταγωνιστήσει στο Ο Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας.
- Μαζί με το Ερωτευμένες Γυναίκες (1969), έγινε η ταινία με τις πιο πολλές υποψηφιότητες για Bafta δίχως καμία επικράτηση.
- Με μπάτζετ 25 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ πέτυχε εισπράξεις των 116,8.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 17/12/2009
Ως παραγωγή εποχής είναι θαυμάσια, και ως βιογραφία έχει το κάτι ξεχωριστό. Χωρίς να έχει το «σκληρό» ύφος άλλων όμοιων της, ώστε να προσεγγίσει όλες τις ηλικίες, δεν χάνει από σοβαρότητα και παράλληλα παίζει με τα συναισθήματα του θεατή. Είναι μια ώριμη ιστορία για παιδιά, αφού ο Μαρκ Φόρστερ πασχίζει να διεισδύσει το φανταστικό πνεύμα του «Πίτερ Παν» σε μια πλοκή πολύ μακριά από αυτό. Ουσιαστικός κι εγκρατής ο Τζόνι Ντεπ, ένα με την εικόνα η Κέιτ Γουίνσλετ και κραταιά δυνατή η Τζούλι Κρίστι.
Παρόλα αυτά, δεν πετυχαίνει να κάνει κάτι παραπάνω από το να σε αφήσει χαρούμενο για όσο διαρκεί. Με τις κορυφαίες σκηνές να ανήκουν στους μικρούς χαρακτήρες, το φιλμ ήθελε μια εξτρά ώθηση παιδικότητας για να αφήσει ένα ουσιαστικό στίγμα. Ίσως το πετύχαινε εύκολα με το να κάνει αυτούς τους χαρακτήρες κύριους πρωταγωνιστές. Αρκετά ώριμο δηλαδή ως προσέγγιση για τις μικρές ηλικίες, αλλά δεν αποποιείται τη θέληση του να ανήκει πρωτίστως σε αυτές. Παλιά βρετανική λογική…
Βαθμολογία: