Σατυρικόν

Ο Ασίλτο κι ο Ενκόλπιο είναι δύο νεαροί Ρωμαίοι ερωτευμένοι με τον Τζιτόνε. Ο Ασίλτο τον απαγάγει και ο Ενκόλπιο τους αναζητά σε ολόκληρη την Ρώμη. Συμμετέχει σε ένα μυθικής πολυτέλειας συμπόσιο στο σπίτι του ακόλαστου Τριμαλχίωνα, και καταλήγει αιχμάλωτος στο πειρατικό πλοίο του Λύκωνα, όπου ξαναβρίσκει τον Τζιτόνε και τον Ασίλτο, επίσης αιχμαλώτους. Ο Ενκόλπιο μονομαχεί με τον Λύκωνα κι αναγκάζεται να γίνει σύζυγός του. Αργότερα ο Λύκων σκοτώνεται και οι τρεις νέοι εξακολουθούν τις περιπλανήσεις τους. Σε μια από αυτές, ο Ενκόλπιο αγωνίζεται στον λαβύρινθο εναντίον του Μινώταυρου. Μετά τον θάνατο του Ασίλτο, ο Ενκόλπιο επιβιβάζεται στο καράβι του ποιητή Εύμολπου, ο οποίος πεθαίνοντας, αφήνει κληρονόμους της περιουσίας του όσους φάνε το πτώμα του. Ο Ενκόλπιο αρνείται να συμμετάσχει στο κανιβαλικό συμπόσιο, αλλά ταξιδεύει με το καράβι του προς την Αφρική.

Σκηνοθεσία:

Federico Fellini

Κύριοι Ρόλοι:

Martin Potter … Encolpio

Hiram Keller … Ascilto

Max Born … Gitone

Salvo Randone … Eumolpo

Mario Romagnoli … Trimalcione

Magali Noel … Fortunata

Capucine … Trifena

Alain Cuny … Lica

Fanfulla … Vernacchio

Lucia Bose … η ματρώνα

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Federico Fellini, Bernardino Zapponi, Brunello Rondi

Παραγωγή: Alberto Grimaldi

Μουσική: Tod Dockstader, Ilhan Mimaroglu, Nino Rota, Andrew Rudin

Φωτογραφία: Giuseppe Rotunno

Μοντάζ: Ruggero Mastroianni

Σκηνικά: Danilo Donati

Κοστούμια: Danilo Donati

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Fellini Satyricon
• Ελληνικός Τίτλος: Σατυρικόν
• Διεθνής Τίτλος: Fellini’s Satyricon
• Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Satyricon

Σεναριακή Πηγή

• Βιβλίο: Satyricon του Petronius.

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ σκηνοθεσίας.
• Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας.
• Καλύτερη ιταλική ταινία στο φεστιβάλ Βενετίας.
• Επίσημη πρόταση της Ιταλίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.

Παραλειπόμενα

• Το Σατυρικόν γράφτηκε κατά τα τέλη του 1ου αιώνα μ.Χ. Συγγραφέας του πιστεύεται ότι είναι ο Gaius Petronius, αλλά το ίδιο το κείμενο αναφέρει το όνομα Titus Petronius. Φυσικά, η ταινία απλά δανείζεται στοιχεία από αυτό, πόσο μάλλον που δεν έχει διασωθεί ολόκληρο.
• Το 1969 βγήκε ακόμα ένα -μικρής εμβέλειας- Satyricon από τον Gian Luigi Polidoro, το οποίο είχε προλάβει να κατοχυρώσει πρώτο την επωνυμία του. Παρότι ο Alberto Grimaldi έκανε μήνυση, αυτή χάθηκε και ο τίτλος έγινε Fellini Satyricon.
• Όταν ρώτησαν τον Fellini γιατί χρησιμοποίησε στους δύο πρώτους ρόλους ξένους ηθοποιούς, εκείνος απάντησε: “Επειδή δεν υπάρχουν ιταλοί ομοφυλόφιλοι”.
• Ο Martin Potter επιλέγηκε λόγω της ομοιότητας του με τον Terence Stamp, τον οποίο ο δημιουργός ήθελε για τον Ενκόλπιο, αλλά δεν ήταν δυνατόν να συμμετέχει.
• Ντεμπούτο για τους Martin Potter και Hiram Keller. Αμφότεροι είχαν μια σύντομη διαδρομή στον κινηματογράφο.
• Ο Boris Karloff δεν μπόρεσε να παίξει τον Τριμαλχίωνα, επειδή ήταν πολύ άρρωστος.