Οδός Τρόμου – Μέρος 3: 1666
- Fear Street: 1666
- Fear Street: Part 3 - 1666
- 2021
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Εποχής, Θρίλερ, Μεταφυσικό Θρίλερ, Νεανική, Τρόμου, Φαντασίας
Πίσω στο 1666, η Ντίνα μαθαίνει με μαγικό τρόπο την αλήθεια για τη Σάρα Φίερ. Μια αλήθεια που γεννήθηκε μέσα σε μια εποχή μαγείας και προκαταλήψεων, αλλά κι ανθρώπων που θα συμμαχούσαν με τον διάβολο για να ζήσουν πλουσιοπάροχα. Το 1994, οι φίλοι παλεύουν πλέον για τη ζωή τους, αλλά και το μέλλον του καταραμένου Σεϊντισάιντ.
Σκηνοθεσία:
Leigh Janiak
Κύριοι Ρόλοι:
Kiana Madeira … Sarah Fier/Deena Johnson
Ashley Zukerman … Solomon Goode/σερίφης Nick Goode
Gillian Jacobs … Ziggy Berman (ενήλικη)/Constance Berman/Christine Berman
Olivia Scott Welch … Hannah Miller/Samantha Fraser
Benjamin Flores Jr. … Henry Fier/Josh Johnson
Darrell Britt-Gibson … Martin
Fred Hechinger … Isaac/Simon Kalivoda
Julia Rehwald … Lizzie/Kate Schmidt
Emily Rudd … Abigail/Cindy Berman
McCabe Slye … ‘Mad’ Thomas/Tommy Slater
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Phil Graziadei, Leigh Janiak, Kate Trefry
Παραγωγή: Kori Adelson, Peter Chernin, David Ready, Jenno Topping
Μουσική: Marco Beltrami, Anna Drubich
Φωτογραφία: Caleb Heymann
Μοντάζ: Rachel Goodlett Katz
Σκηνικά: Scott Kuzio
Κοστούμια: Amanda Ford
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Fear Street: 1666
- Ελληνικός Τίτλος: Οδός Τρόμου – Μέρος 3: 1666
- Εναλλακτικός Τίτλος: Fear Street: Part 3 – 1666
- Εναλλακτικός Τίτλος: Fear Street: Part Three – 1666
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Οδός Τρόμου – Μέρος 1: 1994 (2021)
- Οδός Τρόμου – Μέρος 2: 1978 (2021)
Σεναριακή Πηγή
- Σειρά μυθιστορημάτων: Fear Street του R.L. Stine.
Παραλειπόμενα
- Αν και κλείσιμο της τριλογίας Οδός Τρόμου, γυρίστηκε δεύτερο.
- Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, οι συντελεστές δέχτηκαν την επίσκεψη του ίδιου του R.L. Stine.
- Όπως και τα άλλα δύο μέρη, η διάθεση του έγινε αποκλειστικά από το Netflix, με μία βδομάδα χάσμα από τα υπόλοιπα.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 17/7/2021
Μια σκέτη απογοήτευση. Μη με παρεξηγείτε, δεν πέσαμε απότομα στον πάτο, απλά πήγαμε αντίθετα με μια άτυπη παράδοση των σύγχρονων franchise, που προσπαθούν να κρατάνε το καλύτερο για το τέλος. Γενικά, είμαστε ένα «τσικ» πιο κάτω από το πρώτο μέρος, και δύο από το δεύτερο. Το συνολικό πρόσημο όμως ευτυχώς δεν αλλάζει με μερικά «τσικ».
Η Leigh Janiak επιλέγει σε αυτό το τρίτο της «χτύπημα» να μας ταξιδέψει στη ρίζα του κακού. Όλα καλά ως εδώ, μόνο που οι σινεφιλικές αναφορές σε ταινίες παρόμοιας εποχής δεν είναι μόνο ελάχιστες, αλλά κι εκτός του πεδίου δυναμικής της σειράς. Όση νοσταλγία έβγαζε το «Scream 1994» και το «Παρασκευή και 13 1978», εδώ απλά δεν γίνονταν να υπάρξει. Κι ακόμα χειρότερα, υπάρχουν κάποια θρίλερ, την τελευταία κυρίως εικοσαετία, που έχουν ασχοληθεί με τη συγκεκριμένη εποχή και θεματική, αλλά εδώ δεν γίνονταν να αγγιχθούν. Είναι διαφορετικό το ποιοτικό τους βεληνεκές.
Παρόλα αυτά, η ιστορία και πάλι ρέει, κάνει μια προσπάθεια να τονώσει το μυστήριο (όχι και τόσο πετυχημένα, αν το εκλάβετε λίγο πονηρεμένα εξαρχής), και το καστ είναι δοκιμασμένα ταιριαστό, ακόμα κι αν δεν έχουμε δυνατές ερμηνείες. Για πρώτη φορά υποπίπτουμε σε κάποια παραπτωματάκια λογικής, τα οποία μπορούμε όμως να δικαιολογήσουμε με την εκ του συνόλου λάθος επιλογή της δημιουργού να αποφύγει το καθαρό σπλάτερ και να πάει στον μεταφυσικό τρόμο. Η σειρά εξαρχής είχε στηριχτεί στην έλλειψη ρίσκων, κι αυτό που συμβαίνει εδώ ονομάζεται υπερτίμηση δυνάμεων.
Η μία κι αληθινή έκπληξη έρχεται στην τελευταία πράξη, αναμενόμενη όμως για όσους είχαν μαντέψει το πού υπάρχει twist στο όλο θέμα. Καλή γενικά ως σκέψη αυτή η ολική «χρονο-μετακόμιση» για να ολοκληρωθεί ένδοξα η τριλογία, απλά ο χειρισμός της είναι αρκετά τυπικός.
Μια σειρά λοιπόν ολίγον άνιση, αλλά όχι τόσο που να σε πετάξει εκτός του ρυθμού της, και να απογοητεύσει ή γοητεύσει υπερβολικά σε κάποιο από τα κεφάλαια της. Έχει την ταυτότητα του ενός δημιουργού, έχει το θάρρος να πάει τον χρόνο πίσω και να επαναφέρει κλισέ με έναν φρέσκο τρόπο, αφήνει υποσχέσεις για παρόμοια εγχειρήματα, ειδικά από τη Janiak. Σίγουρα είναι θεμιτό να αναζητούμε το νέο στην ψυχαγωγία, αλλά όταν αυτό αποδεικνύεται τόσο συχνά μπούμερανγκ, η επιλογή μιας παλιάς «ντεμοντέ» συνταγής με καλό όμως μαγείρεμα είναι πάντα καλοδεχούμενη.
Βαθμολογία: