Φαντασία

Οχτώ κεφάλαια φαντασίας με τη συνοδεία μουσικής… Ανάμεσα σε αυτά, ο Μίκι Μάους είναι ένας μαθητευόμενος μάγος, η ιστορία της εξέλιξης των ζώων, ένα κωμικό μπαλέτο, η νύχτα στο φαλακρό βουνό, και η μάχη καλού-κακού.

Σκηνοθεσία:

James Algar, Samuel Armstrong, Ford Beebe Jr., Norman Ferguson, David Hand, Jim Handley, T. Hee, Wilfred Jackson, Hamilton Luske, Bill Roberts, Paul Satterfield, Ben Sharpsteen

Κύριοι Ρόλοι:

Leopold Stokowski … ο ίδιος

Deems Taylor … ο αφηγητής

Walt Disney … Mickey Mouse (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Στόρι (διεύθυνση): Joe Grant, Dick Huemer

Παραγωγή: Walt Disney, Ben Sharpsteen

Φωτογραφία: James Wong Howe

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Fantasia
• Ελληνικός Τίτλος: Φαντασία
• Εναλλακτικός Τίτλος: Walt Disney’s Fantasia

Άμεσοι Σύνδεσμοι

• Fantasia 2000 (1999)

Κύριες Διακρίσεις

• Ειδικά βραβεία για τη χρήση μουσικής (Leopold Stokowski και συνεργάτες) και τη χρήση ήχου στα Όσκαρ.

Παραλειπόμενα

• Τεχνική: Παραδοσιακό Σχέδιο & ζωντανή εικόνα
• Όλα ξεκίνησαν το 1938, καθώς ετοιμάζονταν ένα μικρού μήκους καρτούν για τη σειρά Silly Symphonies, το The Sorcerer’s Apprentice, στο οποίο θα επανεμφανίζονταν ο Μίκυ Μάους που τότε κινδύνευε να χάσει τη δημοτικότητα του. Καθώς όμως το κόστος έφτανε σε σημεία που δεν μπορούσε να υπάρχει κέρδος, ο Disney αποφάσισε το καρτούν να γίνει μέρος μιας μεγάλου μήκους ταινίας με αποσπάσματα βασισμένα σε θέματα κλασικής μουσικής.
• Για την ηχογράφηση του ήχου χρησιμοποιήθηκε μια πολυκάναλη συσκευή με όνομα Fantasound, κάνοντας την ταινία την πρώτη στερεοφωνική στον μεγάλης διανομής κινηματογράφο.
• Το The Sorcerer’s Apprentice βασίστηκε σε ποίημα του Johann Wolfgang von Goethe.
• Στην πρώτη της προβολή, η ταινία δεν ήταν δυνατόν να κάνει υψηλά έσοδα, προβαλλόμενη μόνο σε 13 μεγάλες πόλεις ανά τις ΗΠΑ (το λεγόμενο roadshows), και φυσικά μην μπορώντας λόγω του πολέμου να πάρει διανομή στην Ευρώπη. Λόγω δε της μη δυνατότητας τοποθέτησης παντού της συσκευής του Fantasound, αναγκάζονταν κάπου να παίζεται δίχως ήχο. Παρόλα αυτά, σχεδόν άμεσα ξεκίνησε να επανεκδίδεται, σε σημείο να φτάνει να γίνεται η 24η πιο εμπορική ταινία όλων των εποχών σε προσαρμοσμένες τιμαριθμικά τιμές. Το αρχικό κόστος των 2,8 εκατομμυρίων δολαρίων είχε αποφέρει στην εταιρία από 76.4 έως 83.3 εκατομμύρια δολάρια.
• Τη δεκαετία του 1960 λογοκρίθηκαν για αντιρατσιστικούς λόγους τέσσερα στιγμιότυπα από το The Pastoral Symphony, όπου φαίνεται μια μαύρη κένταυρος να γυαλίζει τις οπλές ενός λευκού κενταύρου.
• Ο Disney είχε ως όνειρο η ταινία να ανανεώνονταν κάθε λίγα χρόνια με νέα κεφάλαια. Ήθελε κάθε φορά να αντικαθιστόταν ένα κεφάλαιο από ένα καινούργιο, έτσι ώστε οι θεατές να είχαν πάντα μια νέα εμπειρία. Παρότι αυτό μπήκε το 1941 σε σχεδιασμό, η αρχική απογοητευτική κίνηση στις αίθουσες απέτρεψε το σχέδιο για τα καλά. Το 1992 όμως αποκαταστάθηκε ένα υπό κατασκευή κεφάλαιο με το Clair de Lune του Claude Debussy, και υπάρχει στην DVD εκδοχή του 2000.
• Μετά από πολλές επανεκδόσεις μέχρι και το 1990, το 2000 (με την ευκαιρία του σίκουελ Fantasia 2000), η ταινία κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στο Home Cinema με ήχο 5.1 surround. Δέκα χρόνια αργότερα, ήρθε η εκδοχή σε DVD/Blu-ray με εικόνα 1080p high-definition video και ήχο 7.1 surround.
• Και στα ελληνικά (από το 1990), με την αφήγηση και τη μετάφραση του Τάκη Καρνάτσου.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Με τη σειρά, τα κομμάτια που ντύνουν τις ιστορίες είναι τα: Toccata and Fugue in D Minor (Johann Sebastian Bach), The Nutcracker Suite (Pyotr Ilyich Tchaikovsky), The Sorcerer’s Apprentice (Paul Dukas), Rite of Spring (Igor Stravinsky), The Pastoral Symphony (Ludwig van Beethoven), Dance of the Hours (Amilcare Ponchielli), Night on Bald Mountain (Modest Mussorgsky) και Ave Maria (Franz Schubert).
• Αφού πρώτα είχε πάρει τα δικαιώματα για τα μουσικά κομμάτια, ο Disney αναζητούσε έναν διάσημο μαέστρο για να τα διευθύνει, ώστε να ανεβάσει το πρεστίζ του φιλμ. Τυχαία τότε συνάντησε σε ρεστοράν του Χόλιγουντ τον Leopold Stokowski, διευθυντή της Philadelphia Orchestra από το 1912. Ο Stokowski όχι μονάχα αποδέχτηκε την πρόταση, αλλά δεν ήθελε κανένα οικονομικό αντίτιμο, κάτι που στην αρχή δεν γίνονταν καν πιστευτό.