Η Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού

Προς μεγάλη του έκπληξη, ο Τζόελ ανακαλύπτει πως η φίλη του, Kλεμεντάιν, έσβησε τις αναμνήσεις της σχέσης τους από τη μνήμη της. Σε κατάσταση απόλυτης απελπισίας, έρχεται κι αυτός σ’ επαφή με τον εμπνευστή κι εφευρέτη της διαδικασίας, Δρ. Χάουαρντ Μίρτσβιακ στην κλινική Λακούνα, και του ζητά να σβήσει κι από τη δική του μνήμη την Κλεμεντάιν. Καθώς οι αναμνήσεις του Τζόελ σιγά σιγά εξαφανίζονται, αυτός αρχίζει να ανακαλύπτει και πάλι την αγάπη του για την Κλεμεντάιν. Από τα βάθη όμως των υπολειμμάτων του μυαλού του, θα προσπαθήσει να διακόψει τη διαδικασία. Κι ενώ ο Δρ. Μίρτσβιακ και οι βοηθοί του τον κυνηγούν μέσα στον λαβύρινθο των δικών του αναμνήσεων, είναι πια σαφές πως ο Τζόελ δεν μπορεί να βγάλει την Κλεμεντάιν από το μυαλό του.

Σκηνοθεσία:

Michel Gondry

Κύριοι Ρόλοι:

Jim Carrey … Joel Barish

Kate Winslet … Clementine Kruczynski

Kirsten Dunst … Mary Svevo

Mark Ruffalo … Stan Fink

Elijah Wood … Patrick Wertz

Tom Wilkinson … Δρ Howard Mierzwiak

Jane Adams … Carrie Eakin

David Cross … Rob Eakin

Deirdre O’Connell … Hollis Mierzwiak

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Charlie Kaufman

Στόρι: Charlie Kaufman, Michel Gondry, Pierre Bismuth

Παραγωγή: Anthony Bregman, Steve Golin

Μουσική: Jon Brion

Φωτογραφία: Ellen Kuras

Μοντάζ: Valdis Oskarsdottir

Σκηνικά: Dan Leigh

Κοστούμια: Melissa Toth

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Eternal Sunshine of the Spotless Mind
• Ελληνικός Τίτλος: Η Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού

Κύριες Διακρίσεις

• Όσκαρ αυθεντικού σεναρίου. Υποψήφιο για πρώτο γυναικείο ρόλο (Kate Winslet).
• Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (κωμωδία/μιούζικαλ), πρώτου αντρικού ρόλου (Jim Carrey) σε κωμωδία/μιούζικαλ, πρώτου γυναικείου ρόλου (Kate Winslet) στην ίδια κατηγορία, και σεναρίου.
• Βραβείο Bafta σεναρίου και μοντάζ. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, πρώτο αντρικό ρόλο (Jim Carrey) και πρώτο γυναικείο ρόλο (Kate Winslet).

Παραλειπόμενα

• Ο τίτλος προέρχεται από το ποίημα Eloisa to Abelard του Alexander Pope, γραμμένο το 1717.
• Το στόρι προέκυψε μετά από συνομιλίες ανάμεσα στον Michel Gondry και τον Pierre Bismuth το 1998. Οι δυο τους ήταν φίλοι από τις αρχές των 1980, όταν ο Gondry ήταν ντράμερ του γαλλικού γκρουπ Oui Oui. Αυτός ήταν που προσέγγισε άμεσα τον Charlie Kaufman, και εξέλιξαν γρήγορα την ιδέα.
• Παρότι κανείς δεν πίστευε ότι θα βρίσκονταν χρηματοδότης για τέτοιο στόρι, η ανεξάρτητη Propaganda Films το αγόρασε το 1998 ως ταινία μικρού μπάτζετ. Η καθυστέρηση να ξεκινήσει την παραγωγή παραλίγο να φέρει και την οριστική ματαίωση, όταν βγήκε το Memento του Christopher Nolan, και ο Kaufman σκέφτονταν να αποσυρθεί μια κι αμφότερες οι ταινίες ασχολούνταν με τη μνήμη. Ο Steve Golin όμως της Propaganda Films ήταν που τον μετέπεισε και προχώρησαν σε γυρίσματα, αν και νόμιζε ότι το φιλμ θα είχε και θριλερικό χαρακτήρα.
• Αρχικά, ο Kaufman είχε βγάλει έναν τίτλο 18 λέξεων, αφού πάντα ήθελε να βρει έναν τίτλο “που δεν θα χωρούσε στη μαρκίζα”.
• Η Ellen Pompeo γύρισε μια σκηνή ως πρώην κοπέλα του Τζόελ, αλλά αυτή κόπηκε στο μοντάζ.
• Οι αλλαγές στο χρώμα μαλλιών της Kate Winslet έγιναν μέσω περουκών και όχι βαφών. Μια και υπήρχαν φορές που έπρεπε την ίδια ημέρα να αλλάξει χρώμα μαλλιών για διαφορετικές σκηνές, δεν ήταν πρακτικό να γίνει διαφορετικά.
• Μια ερωτική σκηνή ανάμεσα στον Mark Ruffalo και την Kirsten Dunst κόπηκε για να μικρύνει η διάρκεια.
• Πριν εκφράσει το ενδιαφέρον του ο Jim Carrey για τον ρόλο, ήταν ο Nicolas Cage ο βασικός υποψήφιος.
• Οι τίτλοι έναρξης μπαίνουν μόλις στο 17ο λεπτό.
• Παρότι η εισπρακτική του επιτυχία ήταν ελεγχόμενη ως ανεξάρτητη ταινία, με 74 εκατομμύρια δολάρια έναντι των 20 του μπάτζετ, η cult φήμη ήρθε άμεσα να το συνοδεύσει.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Το φιλμ κλείνει με το Everybody’s Got to Learn Sometime των The Korgis, ένα τραγούδι του 1980, που όμως εδώ επιδέχτηκε επεξεργασία από τον Jon Brion, ενώ στα φωνητικά είναι ο Beck.