Απόδραση από το Αλκατράζ (1979)

ΣΥΝΟΨΗ

Ένας κατάδικος, ο Φρανκ Μόρις, μετά από αλλεπάλληλες αποδράσεις μεταφέρεται στις ομοσπονδιακές φυλακές Αλκατράζ στην ομώνυμη νήσο, που θεωρούνται υψηλής ασφαλείας, και στις οποίες και η σκέψη ακόμη για απόπειρα απόδρασης θεωρείται αδιανόητη. Παρά ταύτα, ο Μόρις παρακολουθώντας τις καθημερινές κινήσεις των δεσμοφυλάκων καταστρώνει σχέδιο απόδρασης, στην εκτέλεση του οποίου τον βοηθούν δύο ακόμη κατάδικοι, οι Κλάρενς και Τζον Άνγκλιν.

Σκηνοθεσία:

Don Siegel

Κύριοι Ρόλοι:

Clint Eastwood … Frank Morris

Patrick McGoohan … ο δεσμοφύλακας

Fred Ward … John Anglin

Jack Thibeau … Clarence Anglin

Larry Hankin … Charley Butts

Roberts Blossom … Chester ‘Doc’ Dalton

Paul Benjamin … English

Bruce M. Fischer … Wolf Grace

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Richard Tuggle

Παραγωγή: Don Siegel

Μουσική: Jerry Fielding

Φωτογραφία: Bruce Surtees

Μοντάζ: Ferris Webster

Σκηνικά: Allen E. Smith

Κοστούμια: Glenn Wright

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Escape from Alcatraz
Ελληνικός Τίτλος: Απόδραση από το Αλκατράζ

Σεναριακή Πηγή

Βιβλίο: Escape from Alcatraz του J. Campbell Bruce.

Παραλειπόμενα

Πέμπτη αλλά και τελευταία συνεργασία του Siegel με τον Eastwood. Αυτό προήλθε μετά από τη ρήξη των φιλικών σχέσεων τους, αφού ο Siegel ξεγέλασε τον ηθοποιό για να παράγει ο ίδιος τα δικαιώματα της ταινίας.
Ο σεναριογράφος Richard Tuggle πέρασε 6 μήνες έρευνας πάνω στα αληθινά γεγονότα του 1962, που ακολουθήθηκαν από το οριστικό κλείσιμο της περίφημης φυλακής. Αφού δεν μπορούσε να προωθήσει το σενάριο του μέσω της ένωσης σεναριογράφων, πήρε τηλέφωνο τον ατζέντη του Don Siegel και του είπε ψέματα ότι είχε συναντήσει τον σκηνοθέτη σε κάποιο πάρτι, κι εκείνος του είχε πει ότι ήθελε να διαβάσει τη δουλειά του. Έτσι, ο ατζέντης το προώθησε στον Siegel, κι εκείνου του άρεσε, περνώντας το άμεσα στον Clint Eastwood.
Το Αλκατράζ δεν είχε πλέον τροφοδοσία ηλεκτρικού ρεύματος, και χρειάστηκαν 15 μίλια καλωδίου από το Σαν Φρανσίσκο στο νησί, ώστε να γίνουν τα γυρίσματα εκεί. Η παραγωγή πλήρωσε συνολικά μισό εκατομμύριο δολάρια για να αναπλάσει τη φυλακή.
Η επικίνδυνη σκηνή της απόδρασης έγινε δίχως τη χρήση κασκαντέρ.
Επιτυχία στα ταμεία. Με κόστος 8 εκατομμύρια δολάρια, εισέπραξε 43.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 16/10/2013

Η φήμη του Αλκατράζ ως απόλυτης φυλακής από την οποία δεν μπορείς να φύγεις παρά μόνο νεκρός, είναι μια πρόκληση για έναν χαμηλών τόνων αλλά σκληρό τύπο σαν τον Φρανκ Μόρις. Να επιτύχει το αδύνατο. Αν και η τελική εκτέλεση του σχεδίου δραπέτευσης (που ήδη γνωρίζουμε) δίνεται κάπως θολά και χωρίς έμφαση στην περιπέτεια, πρόκειται για μια από τις πιο δυνατές ταινίες φυλακών, γιατί ο σκηνοθέτης Ντον Σίγκελ («Ο Επιθεωρητής Κάλαχαν», «Οι Άνθρωποι του Τρόμου») θέλησε να δώσει άλλα σπουδαιότερα πράγματα. Χαρακτήρες και ισάξιες ερμηνείες (πάνω απ’ όλες αυτή του Κλιντ Ίστγουντ), απόδοση του κλίματος της φυλακής μέσα από μια αφήγηση με λιτούς διαλόγους, πλούσια σε λεπτομέρειες (μιλάνε τα πλάνα), όπως κι έναν σταθερό, ψύχραιμο κι άψογο ρυθμό που σε παρασέρνει.

Βαθμολογία: