Ο χειρότερος εφιάλτης ενός πατέρα είναι η μέρα που συναντά τον φίλο της κόρης του… που φυσικά είναι εντελώς ακατάλληλος και θέλει μόνο ένα πράγμα από το αγαπημένο κοριτσάκι του. Αυτή η μέρα έφτασε για τους τρεις φίλους: τον Αρτούρο, τον Πόλι και τον Τσους. Οι γλυκές τους κορούλες αποφάσισαν να «πετάξουν» το μέλλον τους σε τρεις ανεπρόκοπους. Οι μπαμπάδες όμως έχουν άλλη άποψη. Ο μόνος τρόπος είναι να απαλλαγούν από αυτούς, ενώνοντας τις δυνάμεις τους, και να κάνουν ό,τι χρειάζεται για να τους ξεφορτωθούν. Ο πόλεμος ξεκινά.
Σκηνοθεσία:
Carlos Theron
Κύριοι Ρόλοι:
Jose Coronado … Arturo
Javier Camara … Chus
Roberto Alamo … Poli
Pilar Castro … Isabel
Maria Pujalte … Olga
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Manuel Burque, Josep Gatell
Παραγωγή: Alvaro Augustin, Ghislain Barrois
Μουσική: Javier Rodero
Φωτογραφία: Miguel P. Gilaberte
Μοντάζ: Alberto de Toro
Σκηνικά: Gustavo Ramirez
Κοστούμια: Cristina Rodriguez
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Es Por Tu Bien
- Ελληνικός Τίτλος: Είναι για το Καλό σου
- Διεθνής Τίτλος: It’s for Your Own Good
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Τρία Υπέροχα Κορίτσια (2020)
Παραλειπόμενα
- Πολύ γρήγορα, ακολούθησε το ιταλικό ριμέικ, Τρία Υπέροχα Κορίτσια (2020). Την ίδια επίσης χρονιά εμφανίστηκε κι ένα γερμανικό (Es ist zu Deinem Besten) από τον Marc Rothemund.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 15/6/2017
Θέλετε να δείτε τον Ben Stiller και τον Adam Sandler στην ισπανική τους εκδοχή; Αν το ναι είναι η απάντηση σας, θα το συνδυάσετε με μια ταινία που ο μέσος Ισπανός λάτρεψε, γεμίζοντας λεφτά τα ταμεία της. Όχι, για να μην κοροϊδεύουμε αντίστοιχες δικές μας περιπτώσεις που ταινίες που βλέπονται με το ζόρι πάνε καλά στις αίθουσες μας. Εμείς, όμως, δεν τις διασπείρουμε ανά τας Ευρώπας… Επί του προκειμένου, η ταινία του Carlos Theron, μέχρις ενός σημείου, παρακολουθείται. Και μάλιστα, μπορείς να πεις κι ευχάριστα. Η κεντρική ιδέα κάλλιστα θα μπορούσε να δανειστεί σε χολιγουντιανό στούντιο και η αρχική της ανάπτυξη ανακατεύει ευκολίες με κάποιες έξυπνες ιδέες. Το κυριότερο, δε, είναι ότι σε βάζει σε ένα ευχάριστο κλίμα με τη γενική τρέλα, και σε κάνει έτοιμο να καταπιείς όσα σου μοιάζουν ήδη γνώριμα με κλισέ της άλλης όχθης του Ατλαντικού. Αλλά…
Μοιραία, έρχεται το κρίσιμο σημείο, όπου η ταινία επιβάλλεται να κορυφωθεί, ώστε αναγκαστικά να ρίξει κάποια στιγμή και τίτλους τέλους. Κι εδώ εμφανίζεται πάλι το φάντασμα του αγάλματος της ελευθερίας και ξεκινάνε οι τσαπατσουλιές. Μοιάζει σαν το φιλμ να αλλάζει γενικά χαρακτήρα, και το άρπα-κόλα έχει αντικαταστήσει την αύρα του ευχάριστου, δυστυχώς ανεπιστρεπτί. Με το ζόρι πλέον μπορεί να γελάσει κανείς, παρά μονάχα με τους Ισπανούς που μαζικά χρύσωσαν το όλο θέαμα. Από την άλλη, αν το φιλμ μέχρι εκεί που «περπατάει» σας έχει κερδίσει εξολοκλήρου, έχετε δηλαδή ερωτευτεί την τρέλα των τριών μπατζανάκηδων, ίσως και από κεκτημένη ταχύτητα το δείτε με άνεση και τάση για συγχώρεση ως το φινάλε. Για θερινό θέαμα μιλάμε, άλλωστε.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
