Σε μια φουτουριστική και ουτοπική κοινωνία, τα ανθρώπινα συναισθήματα έχουν ξεριζωθεί τελείως και όλοι ζουν εν ειρήνη. Όταν όμως παρουσιάζεται μια νέα ασθένεια, όλα αλλάζουν για τον εικονογράφο Σίλας. Αφού μολυνθεί, γίνεται ένας απόκληρος και βρίσκει συγκατάβαση μονάχα από τη συνάδελφο του, συγγραφέα Νία, η οποία είναι επίσης μολυσμένη αλλά το κρύβει. Αυτό που αντιλαμβάνονται και οι δύο είναι ότι για να επιβιώσουν, πρέπει να δραπετεύσουν.

Σκηνοθεσία:

Drake Doremus

Κύριοι Ρόλοι:

Nicholas Hoult … Silas

Kristen Stewart … Nia

Guy Pearce … Jonas

Jacki Weaver … Bess

Rebecca Hazlewood … Zoe

Scott Lawrence … Mark

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Nathan Parker

Στόρι: Drake Doremus

Παραγωγή: Chip Diggins, Ann Ruark, Michael Schaefer, Jay Stern

Μουσική: Apparat, Dustin O’Halloran

Φωτογραφία: John Guleserian

Μοντάζ: Jonathan Alberts

Σκηνικά: Katie Byron, Tino Schaedler

Κοστούμια: Alana Morshead, Abby O’Sullivan

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Equals
  • Ελληνικός Τίτλος: Έρωτας Πέρα από τον Νόμο

Κύριες Διακρίσεις

  • Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας. Βραβείο μουσικής.

Παραλειπόμενα

  • Ο σκηνοθέτης Drake Doremus οραματίστηκε την ταινία του εξαρχής με τον Nicholas Hoult και την Kristen Stewart. Αν όμως έστω ένας από τους δύο δεν ήταν διαθέσιμος, κανείς από αυτούς δεν θα έπαιζε.
  • Η σχεδιάστρια Abby O’Sullivan διαμαρτηρήθηκε που μαζί της στους τίτλους ήταν και η Alana Morshead. Η κοπέλα τότε του σκηνοθέτη, σύμφωνα με τη O’Sullivan, δεν είχε καμία εμπλοκή με την ταινία.
  • Τα γυρίσματα έγιναν στην Ιαπωνία και τη Σιγκαπούρη.
  • Αναφορές στα ΜΜΕ ήθελαν τη Stewart να δηλώνει πως πρόκειται για μια ρομαντική εκδοχή του περίφημου 1984 του George Orwell. Όπως όμως και ο σκηνοθέτης θα σπεύσει να ξεκαθαρίσει, αυτό δεν ισχύει σε κανένα σημείο της ταινίας.
  • Στην παραγωγή έχει άμεση εμπλοκή και ο Ridley Scott, ο ίδιος ως εκτελεστής παραγωγής, με την εταιρία του, Scott Free Productions.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 10/1/2017

Θα μπορούσε κανείς εύκολα να απορροφηθεί από την κεντρική ιδέα του έργου του Ντρέικ Ντορέμους, που επιλέγει την αγάπη ως υπέρτατη έκφανση του ανθρώπινου είδους. Όμως, αυτό θα σημαίνει ότι έχει ξεχάσει να δει κάποιες σημαντικές ταινίες του σχετικά πρόσφατου παρελθόντος, και ειδικά το «Όλα για την Αγάπη» που έπιανε επακριβώς το ίδιο θέμα από μια πιο φιλοσοφική σκοπιά. Ο Ντορέμους, από την άλλη, μπερδεύει λιγάκι ως προς το ύφος του. Σεναριακά κινείται σε βατά μονοπάτια, δεν κάνει ποτέ κάποια φιλοσοφική υπέρβαση ουσίας, αλλά τεχνικά εμπλουτίζει την εικόνα με μια ατμόσφαιρα που θα επέλεγε κι ένας φορμαλιστής δημιουργός. Αυτό το κράμα εντέλει βρίσκει περισσότερους φίλους στο mainstream κοινό (κυρίως της αίσθησης της μοντέρνου που είναι διάχυτη), το οποίο θα κερδίσει και η Κρίστεν Στιούαρτ επάξια, αλλά όχι ο Νίκολας Χουλτ, του οποίου ο ρόλος μάλλον δεν ταίριαζε.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

14 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *