Αλλαγή Πορείας (2013)

ΣΥΝΟΨΗ

Το όνειρο του Γιαν Κερμαντέκ γίνεται πραγματικότητα, όταν αντικαθιστά την τελευταία στιγμή τον οδηγό σε πηδαλιούχο σκάφος για το κύπελλο Vendee Globe, έναν αγώνα γύρω από τον κόσμο, χωρίς σταματημό και χωρίς δεύτερο άνθρωπο στο σκάφος. Μετά από κάποιες ημέρες αγώνα, ο Γιαν, ο οποίος προπορεύεται, πρέπει να σταματήσει για να διορθώσει ένα κατεστραμμένο πηδάλιο. Αυτό, όμως, μπορεί να του στοιχίσει το όνειρο του.

Σκηνοθεσία:

Christophe Offenstein

Κύριοι Ρόλοι:

Francois Cluzet … Yann Kermadec

Samy Seghir … Mano Ixa

Virginie Efira … Marie Drevil

Guillaume Canet … Frank Drevil

Jean-Paul Rouve … Denis Juhel

Karine Vanasse … Mag Embling

Arly Jover … Anna Bruckner

Guillaume Nicloux … υπεύθυνος αγώνων

Emmanuelle Bercot … γιατρός αγώνων

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jean Cottin, Marc Guilbert, Pierre Marcel, Christophe Offenstein, Frederic Petitjean

Παραγωγή: Jean Cottin, Sidonie Dumas, Laurent Taieb

Μουσική: Patrice Renson, Victor Reyes

Φωτογραφία: Guillaume Schiffman

Μοντάζ: Ruy Diaz, Veronique Lange

Σκηνικά: Thierry Chavenon

Κοστούμια: Muriel Legrand

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: En Solitaire
Ελληνικός Τίτλος: Αλλαγή Πορείας
Διεθνής Τίτλος: Turning Tide

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη στα Cesar.

Παραλειπόμενα

Σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον έμπειρο διευθυντή φωτογραφίας Christophe Offenstein.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Ο Victor Reyes είναι ο συνθέτης των On Me και Like A Wave, που ερμηνεύονται από την Joanna Rubio.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 7/8/2016

Ολοφάνερες οι καταβολές του Κριστόφ Όφενσταϊν από τη διεύθυνση φωτογραφίας, φανερό επίσης ότι ως σκηνοθέτης έχει μπροστά του ακόμα δουλειά. Ο κεντρικός ήρωας αφήνεται με το ιστιοπλοϊκό του στα ανοιχτά, και ο θεατής μένει με ανοιχτό το στόμα από το πώς μπορεί να αποδοθεί τόσο όμορφα οπτικά αυτό το σχεδόν μονόχρωμο που προσφέρει η θάλασσα κι ο ουρανός. Σε βάζει επίσης σε διαδικασία να ζηλέψεις το συγκεκριμένο σπορ, το οποίο, αν μη τι άλλο, απαιτεί πειθαρχία και μοναξιά. Αλλά όπως συνηθίζουν πολλές γαλλικές παραγωγές, έτσι κι αυτή ήθελε ογκωδέστερο σενάριο, κάτι να κρατάει τον θεατή σε μεγαλύτερη εγρήγορση. Σε αυτό το κομμάτι, ο Όφενσταϊν είναι σαν να παρασύρθηκε κι αυτός από την ομορφιά της εικόνας, και ξέχασε ότι ίσως ήθελε να κάνει ντοκιμαντέρ. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ερμηνεία του Φρανσουά Κλιζέ δεν είναι αξιοπρόσεκτη.

Βαθμολογία: