Αυτοκρατορία του Ήλιου
- Empire of the Sun
- 1987
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ιαπωνικά, Μανδαρινικά, Σανγκενέζικα
- Δραματική, Έπος, Εποχής, Περιπέτεια, Πολεμικό Δράμα
- 11 Μαρτίου 1988
Στην Κίνα κατά το ξέσπασμα του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, ένα μικρό παιδί από τη Βρετανία χάνεται από τους γονείς του, κι ενώ στη χώρα έχουν εισβάλει οι Γιαπωνέζοι. Η μοίρα του θα ενωθεί με αμφίβολης αξίας ανθρώπους, και θα καταλήξει σε στρατόπεδο αιχμαλώτων.
Σκηνοθεσία:
Steven Spielberg
Κύριοι Ρόλοι:
Christian Bale … Jamie ‘Jim’ Graham
John Malkovich … Basie
Miranda Richardson … Κα Victor
Nigel Havers … Δρ Rawlins
Joe Pantoliano … Frank Demarest
Leslie Phillips … Maxton
Masato Ibu … λοχίας Nagata
Emily Richard … Mary Graham
Rupert Frazer … John Graham
Ben Stiller … Dainty
Robert Stephens … Κος Lockwood
Burt Kwouk … Κος Chen
Paul McGann … υπολοχαγός Price
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Tom Stoppard
Παραγωγή: Kathleen Kennedy, Frank Marshall, Steven Spielberg
Μουσική: John Williams
Φωτογραφία: Allen Daviau
Μοντάζ: Michael Kahn
Σκηνικά: Norman Reynolds
Κοστούμια: Bob Ringwood
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Empire of the Sun
- Ελληνικός Τίτλος: Αυτοκρατορία του Ήλιου
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Η Αυτοκρατορία του Ήλιου
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Empire of the Sun του J.G. Ballard.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ μουσικής, φωτογραφίας, μοντάζ, σκηνικών, κοστουμιών και ήχου.
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα) και μουσικής.
- Βραβείο Bafta μουσικής, φωτογραφίας και ήχου. Υποψήφιο για σενάριο, σκηνικά και κοστούμια.
Παραλειπόμενα
- Το μυθιστόρημα του J.G. Ballard, σε έκδοση του 1984, είναι ημι-αυτοβιογραφικό. Ο ίδιος ο συγγραφέας κάνει μια γκεστ εμφάνιση στην ταινία ως καλεσμένος στο πάρτι μασκέ.
- Τόσο ο Harold Becker όσο όμως κι ο David Lean είχαν ενδιαφερθεί σοβαρά να το αναλάβουν. Ο Spielberg είχε αρχικά συνδεθεί με το σχέδιο, ως παραγωγός του δεύτερου (δηλώνοντας αργότερα ότι ήθελε κρυφά να το κάνει αυτός εξαρχής). Ο λόγος που αποφάσισε να το σκηνοθετήσει όταν ο βρετανός δημιουργός το προσπέρασε, ήταν επειδή ένιωθε έναν προσωπικό σύνδεσμο με τις ταινίες του Lean κι όσες αφορούσαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
- Ο Tom Stoppard είχε γράψει το αρχικό σενάριο, όταν η Warner Bros. αγόρασε τα δικαιώματα του βιβλίου. Όταν ανέλαβε ο Spielberg, προσέλαβε τον Menno Meyjes να το δουλέψει περισσότερο, αλλά έπειτα δόθηκε και πάλι στον Stoppard για την τελική του μορφή.
- Πάνω από 4.000 αγόρια πέρασαν από οντισιόν για τον κεντρικό ρόλο, αλλά ο 12χρονος Christian Bale είχε την εύνοια της Amy Irving, συζύγου τότε του Spielberg, που τον είχε κοντά της στην τηλεταινία Anastasia: The Mystery of Anna.
- Γυρίστηκε στα Elstree Studios της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ τα εξωτερικά γυρίσματα έγιναν σε Σανγκάη και Ισπανία.
- Ο Spielberg ήθελε να το γυρίσει με Super Panavision 70, αλλά διαθέσιμες ήταν μονάχα παλιάς τεχνολογίας.
- Μία από τις τελευταίες ταινίες που είχαν ενσωματωμένο διάλλειμα. Συγκεκριμένα, αυτό εμφανίζονταν μετά τον χαιρετισμό του Τζιμ στα αεροπλάνα.
- Στη δεύτερη του κινηματογραφική εμφάνιση, ο Ben Stiller δήλωσε πως στα γυρίσματα αυτής της ταινίας εμπνεύστηκε το στόρι του Τροπική Καταιγίδα.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Εντύπωση προκαλεί το άκουσμα του Suo Gan, ενός παραδοσιακού τραγουδιού από την Ουαλία και άγνωστου συνθέτη, που εδώ ερμηνεύεται από την παιδική χορωδία Ambrosian. Σολίστας είναι ο James Rainbird.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 29/1/2016
Η δεύτερη απόπειρα του Στίβεν Σπίλμπεργκ για πιο δραματικό σινεμά στέφεται κι αυτή με επιτυχία. Ένα ανθρώπινο έπος με εναλλαγές έντονων συναισθημάτων, και κυρίως ένα σινεμά που χωρίς να μπορείς να το ονομάσεις ατόφια ποιοτικό, σε κερδίζει στην κάθε στιγμή του. Ο Σπίλμπεργκ δεν θέλει να σε καταβάλει με την τραγικότητα του πολέμου, κι ελαφραίνει το δράμα του με χιουμοριστικές και χολιγουντιανές πινελιές. Είναι όμως τόσο πλουσιοπάροχο έργο, που τελειώνοντας νιώθεις γεμάτος σινεμά, και παρά τη μεγάλη διάρκεια, θέλεις να συνεχίσεις το ταξίδι. Η παιδικότητα συγχέεται με τα παιχνίδια των μεγάλων και η στριφνή άποψη των πολεμικών δραμάτων αλλάζει εις διπλούν την ίδια χρονιά και με το «Ελπίδα και Δόξα». Δείτε τον Κρίστιαν Μπέιλ σε μικρή ηλικία, και κατά την άποψη μου στη σπουδαιότερη του ερμηνεία, χωρίς να είναι το καστ αυτό που ξεχωρίζει. Φωτογραφία, μουσική, μοντάζ, ήχος και κάθε τι τεχνικό στην εντέλεια. Υποψήφιο για έξι Όσκαρ, αλλά ο Σπίλμπεργκ μετά το -αδικαιολόγητο- κάζο του «Πορφυρού Χρώματος», δεν περίμενε εδώ να ευστοχήσει κιόλας.
Βαθμολογία: