Βρισκόμαστε στο 2159 και η ανθρωπότητα χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: στους πολύ πλούσιους που ζουν στον υπερσύγχρονο διαστημικό σταθμό Elysium, και στους υπόλοιπους ανθρώπους που ζουν στον κατεστραμμένο, υπερκατοικημένο πλανήτη Γη. Η υπουργός Ρόουντς κάνει τα πάντα για να ενισχύσει τη σκληρή μεταναστευτική πολιτική και να εξασφαλίσει ότι τίποτα δεν θα απειλήσει τον πολυτελή τρόπο ζωής των πολιτών του Elysium. Παρόλα αυτά, οι άνθρωποι στη Γη θα προσπαθήσουν να εισβάλουν στον παράδεισο με όποιον τρόπο μπορούν. Όταν ένας εργάτης, ο Μαξ, εκτίθεται σε υπερβολική ποσότητα ραδιενέργειας, αναλαμβάνει μια δύσκολη αποστολή που μπορεί όχι μόνο να σώσει τον ίδιο, αλλά και να επιφέρει την ισορροπία ανάμεσα σ’ αυτούς τους δύο κόσμους.
Σκηνοθεσία:
Neill Blomkamp
Κύριοι Ρόλοι:
Matt Damon … Max Da Costa
Sharlto Copley … C.M. Kruger
Jodie Foster … υπουργός Jessica Delacourt
Alice Braga … Frey Santiago
Diego Luna … Julio
Wagner Moura … Spider
William Fichtner … John Carlyle
Faran Tahir … πρόεδρος Patel
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Neill Blomkamp
Παραγωγή: Bill Block, Neill Blomkamp, Simon Kinberg
Μουσική: Ryan Amon
Φωτογραφία: Trent Opaloch
Μοντάζ: Julian Clarke, Lee Smith
Σκηνικά: Philip Ivey
Κοστούμια: April Ferry
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Elysium
- Ελληνικός Τίτλος: Elysium
Παραλειπόμενα
- Ο Blomkamp είχε δηλώσει πως η ταινία δεν είναι sci-fi, αλλά αναφέρεται στο ανθρώπινο σήμερα. Αυτό -περίπου- φανερώνεται και όταν φαίνεται σε κομπιούτερ επί της ταινίας η χρονιά γέννησης του Τζον Καρλάιλ, που είναι το 2010.
- Ο σκηνοθέτης είχε αρχικά προσφέρει τον πρώτο ρόλο στον Ninja (Watkin Tudor Jones), έναν νοτιοφαρικανό ράπερ. Όταν εκείνος αρνήθηκε, απευθύνθηκε στον Eminem, με παρόμοια αποτελέσματα. Για την ακρίβεια, ο διάσημος ράπερ αρνήθηκε επειδή ο σκηνοθέτης δεν άλλαζε τον τόπο γυρισμάτων από τον Λος Άντζελες στο Ντιτρόιτ. Η τρίτη επιλογή ήταν η οριστική, αφού ο Blomkamp πρόσφερε τον ρόλο στον Matt Damon.
- Ο ρόλος της Jodie Foster είχε γραφτεί αρχικά για άντρα.
- Ο Steve Wilson Briggs έκανε μήνυση για πνευματικά δικαιώματα, υποστηρίζοντας ότι το σενάριο προέρχονταν από ένα δικό του. Το δικαστήριο αποφάνθηκε υπέρ των παραγωγών.
- Υψηλό το κόστος, αλλά και υψηλές οι εισπράξεις. Το φιλμ έβγαλε από τα ταμεία 286,1 εκατομμύρια δολάρια, κι ενώ κόστισε 115.
Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur
Έκδοση Κειμένου: 14/8/2013
Μετά την ευχάριστη έκπληξη του προ τετραετίας «District 9», ήταν φανερό πως το όνομα Neil Blomkamp επρόκειτο να μας απασχολήσει στο μέλλον. Το σαφώς ποιοτικότερο απ’ ό,τι κανείς θα περίμενε μπλοκμπάστερ που συνδύασε την sci-fi περιπέτεια με ένα ρεαλιστικό, ψευδο-ντοκιουμαντερίστικο στυλ και με την κοινωνική αλληγορία έκανε αίσθηση και ανέδειξε το φρέσκο και άκρως ευπρόσδεκτο δημιουργικό όραμα του Blomkamp, το οποίο ανυπομονούσαμε να ξαναδούμε.
Αυτό το καλοκαίρι λοιπόν η αναμονή για τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του καναδο-αφρικανού δημιουργού φτάνει στο τέλος της, με το «Elysium» να μην αποτελεί βεβαίως ένα ακόμη απλό καλοκαιρινό μπλοκμπάστερ του σωρού, αλλά να ανταποκρίνεται πλήρως στις προσδοκίες που ο σκηνοθέτης δημιούργησε με το εντυπωσιακό παρθενικό του εγχείρημα. Αν και μάλλον λιγότερο απολαυστικό από το «District 9», το «Elysium» διατηρεί ένα αντίστοιχο κοινωνικό υπόβαθρο στο στόρι του (η διαχωρισμένη κοινωνία με τους ευκατάστατους και τους ισχυρούς στον πολυτελή τεχνητό πλανήτη Elysium και τον υπόλοιπο κόσμο στη φτωχή και περιθωριοποιημένη Γη), ενώ δε διστάζει να κάνει ανάλογες παρατηρήσεις μέσω επιμέρους στοιχείων (οι αστυνομικοί-ρομπότ) και υπο-πλοκών του. Η φουτουριστική κοινωνία του Blomkamp, επιπλέον, απεικονίζεται με έναν έντονο, βρώμικο ρεαλισμό που σπάνια συναντάται στο είδος.
Βέβαια, το φιλμ διαθέτει αδυναμίες, τις οποίες είναι δύσκολο να παραβλέψει κανείς. Κάποιες φορές, είναι και δύσκολο να τις προσδιορίσει (υπάρχει μια αόριστη αίσθηση πως η ταινία δεν είναι όσο απολαυστική θα μπορούσε), γενικά όμως συνοψίζονται κυρίως στην ύπαρξη των εξ ορισμού κλισέ χαρακτήρων των Alice Braga και Emma Tremblay (ως μητέρα και κόρη αντίστοιχα), των εξίσου κλισέ φλας-μπακ των παιδικών χρόνων των πρωταγωνιστών, αλλά και μιας αδικαιολόγητα σοβαροφανούς σκηνοθεσίας, ιδίως στις σκηνές δράσης.
Η έκβαση του στόρι θα είχε ούτως ή άλλως σημαντική επίδραση στην συνολική εικόνα της ταινίας και αν περιοριζόταν σε ένα απόλυτα προβλέψιμο και αναμενόμενο φινάλε, αυτή θα αποδεικνυόταν μάλλον απογοητευτική. Ο Blomkamp, όμως, φροντίζει ευτυχώς να ολοκληρώσει την ιστορία του με το απρόσμενα λυτρωτικό, αλλά και συγκινητικό τέλος που της αξίζει, αποδεικνύοντας πως η κοινωνική υπόστασή της αποτελεί κάτι πολύ ουσιαστικότερο από απλώς μια πρόφαση για να χτιστεί πάνω σε αυτήν μια εμπορική, χιλιοειδωμένη περιπέτεια…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
