Η Έλενα και οι Άντρες της
- Elena et les Hommes
- Paris Does Strange Things
- 1956
- Γαλλία
- Γαλλικά
- Αισθηματική, Δραμεντί, Εποχής, Κομεντί
Η επιπόλαιη και άστατη πολωνή πριγκίπισσα Έλενα Σκορόφσκα, αν εξαθλιωμένη οικονομικά, βρίσκεται στο Παρίσι ραγίζοντας τις καρδιές των αστών σε κάθε ευκαιρία. Ερωτεύεται το γοητευτικό Ανρί, αλλά τον αφήνει για να παντρευτεί έναν πλούσιο μεσήλικα βιομήχανο. Οι μετοχές της ανεβαίνουν και πάλι όταν ένας διάσημος στρατηγός δεν την ερωτεύεται απλά, αλλά πέφτει «με τα μούτρα» πάνω της. Φιλόδοξοι και δολοπλόκοι πολιτικοί, γνωρίζοντας την επιθυμία της να «εμπνέει» τους άντρες προκειμένου να κατακτήσουν τα όνειρά τους, τη χρησιμοποιούν ως όχημα για να πείσουν το στρατηγό να αναλάβει την εξουσία μέσω πραξικοπήματος.
Σκηνοθεσία:
Jean Renoir
Κύριοι Ρόλοι:
Ingrid Bergman … πριγκίπισσα Elena Sokorowska
Jean Marais … στρατηγός Francois Rollan
Mel Ferrer … κόμης Henri de Chevincourt
Jean Richard … Hector Chagnol
Juliette Greco … Miarka
Magali Noel … Lolotte
Pierre Bertin … Κος Martin-Michaud
Dora Doll … Rosa la Rose
Frederic Duvalles … Κος Gaudin
Jacques Morel … Duchene
Albert Remy … Buchez
Elina Labourdette … Paulette Escoffier
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jean Renoir, Jean Serge
Παραγωγή: Joseph Bercholz, Henry Deutschmeister, Edouard Gide
Μουσική: Joseph Kosma
Φωτογραφία: Claude Renoir
Μοντάζ: Borys Lewin
Σκηνικά: Jean Andre
Κοστούμια: Rosine Delamare, Monique Plotin
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Elena et les Hommes
- Ελληνικός Τίτλος: Έλενα [αυθεντικός]
- Διεθνής Τίτλος: Paris Does Strange Things
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Elena and Her Men
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Η Έλενα και οι Άλλοι [επανέκδοσης]
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Η Έλενα και οι Άντρες της [επανέκδοσης]
Παραλειπόμενα
- Άτυπα αλλά σύμφωνα με τον Jean Renoir, η ταινία συνιστά μια τριλογία μαζί με τα Η Χρυσή Άμαξα (1953) και Καν-Καν (1955).
- Ενώ οι τίτλοι ξεκαθαρίζουν ότι το σενάριο δεν έχει καμία σχέση με ιστορικά πρόσωπα ή γεγονότα, ο Jean Renoir είχε κατά νου την ιστορία του στρατηγού Boulanger γράφοντάς το. Την τελευταία στιγμή ήταν που αποφάσισε να αλλοιώσει τους χαρακτήρες, φοβούμενος μην προσβάλει τους απογόνους του δημοφιλούς στρατηγού.
- Για την Ingrid Bergman, αυτή ήταν η πρώτη της ταινία μετά τον χωρισμό της με τον Roberto Rossellini.
- Για να μη βρεθεί μακριά από τον σύζυγο της, τον Mel Ferrer, η Audrey Hepburn κανόνισε να συμπέσουν τα γυρίσματά της στο Παρίσι για το Ένα Αστείο Μουτράκι με αυτά της ταινίας του Renoir.
- Κάποια πλάνα είναι από τους παριζιάνικους δρόμους, αλλά τα κεντρικά γυρίσματα έγιναν εσωτερικά, στα στούντιο Billancourt.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Η Leo Marjane ερμηνεύει επί της ταινίας το Mefiez-vous de Paris, και η Juliette Greco το Miarka. Αμφότερα είναι συνθέσεις του Joseph Kosma, σε στοίχους του ίδιου του σκηνοθέτη.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 8/9/2010
Κανείς δεν είναι τέλειος, έτσι κι ο Jean Renoir είπε να το ρίξει για λίγο έξω, με μια διακεκριμένη βέβαια παρουσία, αυτή της Ingrid Bergman ομιλούσα “την γαλλικήν”. Χωρίς να λείπουν οι σπίθες από τις μεγάλες του κομεντί των 1930, η Έλενα είναι μια ελαφριά κωμωδία που δεν δοκιμάζει ποτέ το πνεύμα του θεατή, και η σατιρική της υπόσταση είναι καθαρά επιδερμική ή τουλάχιστον ετεροχρονισμένη. Θα παρατηρήσετε και μια μικρή «τσαπατσουλιά» στα σκηνικά και σε κάποιες ερμηνείες, απόδειξη πως ο Renoir γνώριζε πολύ καλά πως δεν πολλαπλασίαζε εδώ τα αριστουργήματα του…
Η ανάλυση της ταινίας μπορεί μονάχα να επικεντρωθεί πάνω στον κωμικό της χαρακτήρα. Όλα είναι προσεκτικά τοποθετημένα για μια φάρσα, με φόντο την Μπελ Επόκ σε ιμπρεσιονιστικούς ρυθμούς. Ο Renoir όμως δεν έχει το υλικό -και ίσως το κέφι- για έναν νέο Κανόνα του Παιχνιδιού, όπως προδιαθέτει η ταινία σε αρκετά σημεία της. Λείπει τελείως και αυτό το «λεπτό» που εκφράζει το θεατρικό χιούμορ της γαλλικής κομεντί φάρσας, κάτι το εμφανές στα αρκετά στατικά σημεία του φιλμ. Τα αστεία, δε, είναι ισχνά και ποτέ ξεκαρδιστικά. Σε κάποιες σκηνές, η άψογη ροή γεγονότων (σε αυτό πάντα αρίστευε ο γάλλος δημιουργός) ανεβάζει ταχύτητες και προσπαθεί να παρασύρει και το κέφι. Αυτές όμως οι στιγμές είναι λίγες και δεν υπερκαλύπτουν το άστρο των πρωταγωνιστών που μοιάζουν να απορροφούν την κωμικότητα του έργου. Θα σας το πρότεινα για τη σπανιότητα του κι ως μια ξέγνοιαστη θέαση μιας βαριάς υπογραφής.
Βαθμολογία: