Ο Δον Πλούταρκο, ο γιος του και ο εγγονός του είναι ταπεινοί μουσικοί της υπαίθρου, ενώ παράλληλα υποστηρίζουν την κίνηση των ανταρτών απέναντι στην καταπιεστική κυβέρνηση. Όταν ο στρατός καταλάβει το χωριό, οι επαναστάτες το εγκαταλείπουν αφήνοντας πίσω τα πυρομαχικά. Ο Δομν Πλούτακο καταστρώνει τότε ένα σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο θα επιστρέψει πίσω για να πάρει τα κρυμμένα όπλα, παριστάνοντας τον φτωχό και αθώο βιολιστή.

Σκηνοθεσία:

Francisco Vargas

Κύριοι Ρόλοι:

Angel Tavira … Δον Plutarco

Gerardo Taracena … Genaro

Dagoberto Gama … ο λοχαγός

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Francisco Vargas

Παραγωγή: Angeles Castro, Hugo Rodriguez, Francisco Vargas

Μουσική: Armando Rosas, Cuauhtemoc Tavira

Φωτογραφία: Martin Boege, Oscar Hijuelos

Μοντάζ: Ricardo Garfias, Francisco Vargas

Σκηνικά: Claudio Contreras

Κοστούμια: Rafael Ravello

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: El Violin
  • Ελληνικός Τίτλος: Το Βιολί
  • Διεθνής Τίτλος: The Violin

Κύριες Διακρίσεις

  • Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη, δεύτερου αντρικού ρόλου (Gerardo Taracena) και σεναρίου στα Ariel, τα εθνικά βραβεία του Μεξικού. Υποψήφιο σε ακόμα 4 κατηγορίες, μεταξύ αυτών και καλύτερης ταινίας.
  • Βραβείο αντρικής ερμηνείας (Angel Tavira) για το τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του φεστιβάλ Κανών.
  • Ειδική μνεία στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπάστιαν.
  • Ειδικό βραβείο επιτροπής στο φεστιβάλ του Σάο Πάολο.
  • Βραβείο ανθρώπινων αξιών στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Παραλειπόμενα

  • Πρώτη ταινία τόσο για τον Francisco Vargas, αλλά και για τον πρωταγωνιστή του, Angel Tavira. Ο πρώτος δεν έκανε καμία άλλη μέχρι και το 2020, ενώ ο δεύτερος έφυγε από τη ζωή το 2008.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 26/4/2009

Μια αληθινά τίμια ταινία, με ξεκάθαρη ματιά, τόσο προς τον άνθρωπο, όσο και προς την πολιτική. Η χώρα δεν κατονομάζεται, αλλά δεν ήταν ανάγκη, αφού η Λατινική Αμερική έχει τόσα και τόσα παρόμοια παραδείγματα ξεσπάσματος λαού επί δυναστικών κυβερνήσεων. Η μεξικανική ταινία του Βάργκας επιμένει στον κύριο ήρωα της και μέσω αυτού προωθεί μηνύματα υπέρ της αυτοθυσίας και της ηθικής επί των όπλων. Το δράμα έχει λατινοαμερικανική ροή και ο πρωτοεμφανιζόμενος Άνχελ Ταβίρα είναι ένας καταπληκτικός πρωταγωνιστής και είναι λυπηρό που δεν πρόλαβε να παίξει περισσότερο, μια και το 2008 ήρθε η ώρα του να φύγει από τα εγκόσμια.

Δεν είναι από τις ταινίες που έχεις να πεις πολλά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα εισπράξεις αναλόγως λίγα. Η οπτική της επανάστασης μέσω της μουσικής κι ενός ποιητικού ρεαλισμού είναι χαρά για τον σινεφίλ θεατή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουμε δύσκολη νοηματική για κάποιον μη μυημένο σε φεστιβαλικού τύπου σινεμά. Μικρό λοιπόν σε καλλιτεχνικό όγκο, κάτι που δεν μπαίνει σε διαδικασία και το ίδιο να αποκηρύξει, αλλά σε γεμίζει συναισθήματα και σκέψεις.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

8 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *