Στις Φλόγες του Έρωτα

Κριτικός: Σπύρος Δούκας

Έκδοση Κειμένου: 28/10/2014

Κοντά σε ένα τροπικό δάσος της Αργεντινής, ζει σε μια φάρμα η οικογένεια ενός αγρότη. Μια αδίστακτη συμμορία τους επιτίθεται, με στόχο να διώξουν τον αγρότη και να χτίσουν εργοστάσιο στην περιοχή αυτή. Τελικά τον σκοτώνουν και απαγάγουν την κόρη του, Vania (Alice Braga). Ένας μυστηριώδης άντρας (Gael Garcia Bernal) εμφανίζεται για να σώσει την κόρη του αγρότη.

Στην ουσία πρόκειται για ένα σύγχρονο γουέστερν, τοποθετημένο κοντά στον Αμαζόνιο. Η φωτογραφία είναι εξαιρετική, τα τοπία διαθέτουν μια μαγευτική ομορφιά που σπάνια συναντάμε στον αφηγηματικό κινηματογράφο, (πέραν των ντοκιμαντέρ για την άγρια φύση). Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η φυσική ομορφιά δεν αξιοποιείται κατάλληλα από το σενάριο, ώστε να δημιουργηθεί ένα αρμονικά δεμένο σύνολο ιστορίας-εικόνας. Ύστερα από το κεντρικό συμβάν της επίθεσης, η πλοκή είναι ιδιαίτερα αργή και αναπόφευκτα θα κουράσει.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο ήρωας του Gael Garcia Bernal, ο οποίος διατηρεί μια μυστηριώδη ανωνυμία κατά τη διάρκεια του έργου, αν και στους τίτλους τέλους αναφέρεται ως Kai. Ο πρόλογος αναφέρει ότι πραγματοποιούνται αρχαία τελετουργικά από τους ανθρώπους της περιοχής, με στόχο να επικληθούν πλάσματα από τον Αμαζόνιο, να τους βοηθούν στους δύσκολους καιρούς. Ως τέτοιο πλάσμα αναδύεται και ο Kai, επομένως υπάρχει ένα γοητευτικό μυστήριο αναφορικά με την υπόστασή του. Είναι ένας απλός άνθρωπος, δεμένος με τη φύση, ένας ευγενής που αισθάνεται την άγρια φύση ως μητέρα του και ασκεί το καθήκον του να την προστατεύει, ή μια μεταφυσική ενσάρκωση της ίδιας της φύσης, που φέρνει τον άνθρωπο κοντά της και τον προστατεύει από την απανθρωπιά; Καθώς η πλοκή εξελίσσεται, κλίνουμε προς το πρώτο. Ο Kai αρχικά προσπαθεί μόνο να προστατεύσει την Vania από τους «αγρίους», αρνούμενος να σκοτώσει. Στη συνέχεια όμως, τον βλέπουμε να έρχεται αντιμέτωπος με τα κατώτερα ένστικτά του, αυτά της επιβίωσης. Έτσι, όλο το ανθρωποκυνηγητό που επακολουθεί, θα καταλήξει στην τελική μονομαχία του Kai με τον αντίπαλό του, με τον οποίο όμως, έχει πλέον εξισωθεί.

Συνεπώς, το έργο διαθέτει συμβολική υπόσταση, θέτοντας διαμέσου αυτής προβληματισμούς περί της σχέσης φύσης και ανθρώπου. «Άγρια φύση» ή άγριος άνθρωπος; Ο άνθρωπος καταπατάει και καταστρέφει τη φύση, ενώ εκείνη, μέσω των πόρων της τον θρέφει. Μέσω του χαρακτήρα του Kai, φαίνεται ότι ο άνθρωπος είναι ενωμένος με τη φύση και επιλέγει συνειδητά να απομακρυνθεί από αυτήν. Τα «κατώτερα ένστικτα» ανήκουν στα ζώα, τα οποία είναι μέρος της φύσης. Η λογική είναι αυτή που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα ζώα και εν τέλει τον απομακρύνει από τη φύση, αφού επιλέγει να χτίσει εργοστάσια μέσα της. Όταν όμως για να την προστατεύσει θα επιστρέψει στα κατώτερα ένστικτα, γίνεται όμοιος με τον αντίπαλό του, με αυτό που πολεμάει.

Παρά τους συμβολισμούς της, η ταινία δεν διαθέτει καθόλου αφηγηματική πυκνότητα. Υπάρχει πλήθος σκηνών που μεγαλώνουν την ταινία σε διάρκεια, χωρίς να προσδίδουν σε αυτήν κάτι, ούτε την προεκτείνουν σεναριακά. Υπάρχει μια γενικότερη αμηχανία και έλλειψη δραματικής δύναμης και κορύφωσης που καθιστούν το έργο αδύνατο να κατακτήσει το θεατή, ενώ οι χαρακτήρες, παρότι συμβολικά εναρμονισμένοι, είναι δραματουργικά ελλιπείς. Ενώ ο Pablo Fendrik έχει πράγματα να πει και παραδίδει ένα φιλμ πλούσιο σε περιεχόμενο και άρτιο τεχνικά, χάνει όμως την ευκαιρία για μεγάλο σινεμά, λόγω αδυναμιών του σεναρίου του.

Βαθμολογία: