Dune: Μέρος Δεύτερο (2024)

ΣΥΝΟΨΗ

Το συναρπαστικό ταξίδι του Πολ Ατρείδη συνεχίζεται, τη στιγμή που βρίσκεται ξανά με την Τσάνι και τους Φρέμεν, και ενώ πολεμά για να πάρει εκδίκηση από όσους συνωμότησαν για να καταστρέψουν την οικογένειά του. Διχασμένος -καθώς πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στον έρωτα της ζωής του και το πεπρωμένο του ορατού σύμπαντος- ο Πολ θα αποτολμήσει να αλλάξει ένα φρικτό μέλλον που μόνο ο ίδιος μπορεί να προβλέψει.

Σκηνοθεσία:

Denis Villeneuve

Κύριοι Ρόλοι:

Timothee Chalamet … Paul Atreides

Zendaya … Chani

Rebecca Ferguson … λαίδη Jessica Atreides

Josh Brolin … Gurney Halleck

Austin Butler … Feyd-Rautha Harkonnen

Florence Pugh … πριγκίπισσα Irulan Corrino

Dave Bautista … Glossu Rabban Harkonnen

Christopher Walken … αυτοκράτορας Shaddam Corrino IV

Stephen McKinley Henderson … Thufir Hawat

Lea Seydoux … λαίδη Margot Fenring

Souheila Yacoub … Shishakli

Stellan Skarsgard … βαρόνος Vladimir Harkonnen

Charlotte Rampling … γάιος Helen Mohiam

Javier Bardem … Stilgar

Tim Blake Nelson … κόμης Hasimir Fenring

Anya Taylor-Joy … Alia Atreides

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Denis Villeneuve, Jon Spaihts

Παραγωγή: Cale Boyter, Tanya Lapointe, Patrick McCormick, Mary Parent, Denis Villeneuve

Μουσική: Hans Zimmer

Φωτογραφία: Greig Fraser

Μοντάζ: Joe Walker

Σκηνικά: Patrice Vermette

Κοστούμια: Jacqueline West

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Dune: Part Two
Ελληνικός Τίτλος: Dune: Μέρος Δεύτερο

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Ντιούν (1984)
Jodorowsky’s Dune (2013)
Dune (2021)

Σεναριακή Πηγή

Μυθιστόρημα: Dune του Frank Herbert.

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα) και μουσικής.

Παραλειπόμενα

Δεύτερο κεφάλαιο της δεύτερης κινηματογραφικής ανάγνωσης του διάσημου sci-fi μυθιστορήματος του 1965, με την πρώτη εκδοχή του 1984 από τον David Lynch να έχει γίνει cult αλλά να συνεχίζει να διχάζει την κριτική. Ενδιάμεσα, το 2000, είχε γίνει μίνι σειρά τριών επεισοδίων από τον John Harrison, με τους William Hurt, Giancarlo Giannini, Alec Newman και Saskia Reeves. Πρώτος όμως από όλους, ήταν ο Alejandro Jodorowsky που είχε αγοράσει τα δικαιώματα τη δεκαετία του 1970, θέλοντας να κάνει μια ταινία 10 ωρών.
Το 2016, η Legendary Pictures ανακοίνωσε πως είχε τα δικαιώματα του βιβλίου (ενώ η Paramount Pictures είχε εγκαταλείψει ένα δικό της σχέδιο) και ξεκίνησε συνομιλίες με τον Denis Villeneuve. Ο καναδός δημιουργός είπε ότι αυτό ήταν ένα όνειρο ζωής, αλλά έπρεπε πρώτα να ολοκληρώσει κάποια άλλα του σχέδια. Από τον Φεβρουάριο του 2017, η θέση κατοχυρώθηκε οριστικά στον Villeneuve.
Ο Villeneuve κατάφερε να κλείσει συμφωνία για δύο ταινίες με τη διανομέα Warner Bros., καθώς θεωρούσε ότι το στόρι ήταν πολύ περίπλοκο για να ολοκληρωθεί σε μία. Έπρεπε όμως να κυκλοφορήσει η πρώτη ταινία ώστε να είναι σίγουρος πως θα βρεθούν τα κεφάλαια για τη δεύτερη, κάτι που εξασφαλίστηκε με τη μεγάλη επιτυχία του φιλμ του 2021.
Ο τίτλος Dune: Part One δεν είχε γίνει αλλού φανερός παρά στην IMAX προβολή του πρώτου δεκαλέπτου του φιλμ.
Τα γυρίσματα μοιράστηκαν ανάμεσα στο Άμπου Ντάμπι, την Ιταλία και τη Βουδαπέστη. Ειδικά όμως οι ρομαντικές στιγμές ανάμεσα στον Πολ και την Τσάνι έλαβαν χώρα σε απόμακρη περιοχή της Ιορδανίας. Επειδή έπρεπε να έχουν ως ντεκόρ τη “χρυσή ώρα” της ημέρας, το γύρισμα έπρεπε να ολοκληρωθεί μέσα σε μόνο μία ώρα.
Όπως και το πρώτο μέρος, γυρίστηκε σε IMAX φορμάτ, με κάμερες Arri Alexa LF και IMAX-certified Alexa Mini LF.
Η πρόσληψη του Austin Butler έγινε δίχως να χρειαστεί να περάσει από οντισιόν, αλλά ο νεαρός ηθοποιός έπρεπε πρώτα να προπονηθεί για τον απαιτητικό αυτό ρόλο επί 4 μήνες στη Βουδαπέστη.
Το φιλμ ήταν προγραμματισμένο για τα τέλη του 2023, αλλά η απεργία των ηθοποιών και των σεναριογράφων ανάγκασε στη μετατόπιση της ημερομηνίας εντός του 2024.
Ακολουθεί η τηλεοπτική σειρά πρίκουελ του HBO Max με τίτλο Dune: Prophecy. Ο Denis Villeneuve συμμετέχει σε αυτήν ως εκτελεστής παραγωγής. Σύμφωνα με τις προθέσεις του Villeneuve, στο πρόγραμμα είναι και μια τρίτη ταινία, βασισμένη αυτή τη φορά στο Dune Messiah, το δεύτερο βιβλίο της σειράς του Frank Herbert.
Με κόστος 190 εκατομμύρια δολάρια, έφερε κέρδη 714,4, ένα νούμερο κατά πολύ υψηλότερο από την απόδοση του πρώτου μέρους.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Ο Hans Zimmer έγραψε τα πρώτα 90 λεπτά μουσικής πριν ξεκινήσει η παραγωγή, ώστε να παρέχει έμπνευση στον σκηνοθέτη.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 26/2/2024

Τώρα που βρισκόμαστε στο λυκόφως της κυριαρχίας των υπερηρωικών ταινιών και δεν κυκλοφορεί στους κινηματογράφους ένα μπλοκμπάστερ την εβδομάδα, το “Dune: Part Two” βρήκε τον χώρο να προκαλέσει μια ουσιαστική προσμονή στο κοινό, στην οποία στέκεται κάτι παραπάνω από αντάξιο, αποκαλύπτοντας αυτό που οι περισσότεροι είχαμε καταλάβει: ότι ο Denis Villeneuve είναι ένας σπουδαίος σκηνοθέτης ικανός να δημιουργήσει μια αδιαπραγμάτευτη ισορροπία μεταξύ του εκλεπτυσμένου καλλιτεχνικού οράματος και του ψυχαγωγικού κινηματογράφου.

Σε αυτό το δεύτερο μέρος, o Villeneuve έρχεται να καλιμπράρει διακριτικά ορισμένες σκηνοθετικές επιλογές του που στο πρώτο μέρος -μια κατά τα άλλα σπουδαία ταινία- φανέρωναν τη μεγαλύτερη αδυναμία του, αυτή της συναισθηματικής αποστασιοποίησης. Αυτή η αδυναμία, που εντοπίζεται ως αποκύημα μιας στυλιστικής γραμμής υψηλής επιβλητικότητας, εμφανίζεται κι εδώ, αλλά τώρα με την ιστορία να έχει μπει μπροστά και την καίρια εισαγωγή νέων χαρακτήρων, οι διαπροσωπικές σχέσεις παίζουν πολύ μεγαλύτερο ρόλο. Ο Timothee Chalamet εξακολουθεί να παραμένει υπέροχος στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Πολ Ατρείδη, αλλά η συνύπαρξή του με την Τσάνι της Zendaya είναι που ανάβει τη σπίθα στο πανί. Στοιχεία όπως οι λεπτές συναισθηματικές αποχρώσεις και οι διακριτικές χειρονομίες συνδυάζονται με μια συντριπτική οπτική χλιδή για να προσφέρουν ένα υπερβατικό θέαμα και σε οπτικοακουστικό επίπεδο αλλά και ψυχικό.

Από το πολυάριθμο καστ που έχει συγκεντρωθεί, τις εντυπώσεις καταφέρνει να τραβήξει ο Austin Butler στον ρόλο του Φέιντ Ράουθα Χαρκόνεν, μιας συναρπαστικής φιγούρας ικανής να προκαλέσει την επιθυμητή δυσφορία και το ανάλογο ρίγος στον θεατή χάρη στα βλέμματα και τις κινήσεις του Butler που δεν ξεφεύγουν σε υπερβολές. Υπάρχουν στιγμές που ξεχωρίζουν και άλλοι χαρακτήρες, εντούτοις η εισαγωγή του Christopher Walken και της Florence Pugh αποκτά ουσία μόνο με το σκεπτικό πως ο περιορισμός των ρόλων τους οφείλεται στην κατασκευή μιας αφήγησης με διάρκεια πολλών ταινιών.

Εκτός από την αφηγηματική συνέχεια, στο δεύτερο μέρος του Villeneuve υπάρχει και η οπτική συνέχεια, καθώς ό,τι έχουμε ήδη δει ενισχύεται και σε επίπεδο κατασκευής αλλά και συνοχής μέσα στην ιστορία. Ο Villeneuve δεν αφήνει τον διαθέσιμο χρόνο και το απαιτούμενο υλικό να ορίσουν το όραμά του, αλλά τα τιθασεύει δημιουργώντας μια ροή ήρεμη, λογική και συντριπτική όπου καμία σκηνή δεν ολοκληρώνεται χωρίς πρώτα να αφήσει το στίγμα της στον θεατή, είτε πρόκειται για έναν διάλογο που σκηνοθετείται με κομψότητα, είτε για μια μάχη που κόβει την ανάσα.

Έχοντας ήδη υπονοηθεί από την πρώτη ταινία, η κριτική πάνω στη θρησκεία, και τα ολέθρια αποτελέσματα όταν αναμιγνύεται με την πολιτική, τονίζεται με περισσότερη έμφαση και μάλιστα με έναν αξιοσημείωτο τρόπο που δεν είναι καθόλου δεδομένος για παραγωγές αυτού του χρηματικού βεληνεκούς, οι οποίες συχνά επιλέγουν μια μετριοπαθή οδό με ανύπαρκτο αντίκτυπο.

Το “Dune: Μέρος Δεύτερο” έχει όλα τα φόντα να αποτελέσει ένα από τα αριστουργηματικά σίκουελ του κινηματογράφου, αποτελώντας πρωτίστως μια εξέλιξη παρά μια απλή συνέχεια του προκατόχου του, κοιτάζοντας ταυτόχρονα προς το μέλλον, ένα στοιχείο που μοιάζει απίστευτο ότι εδώ κατορθώνει να αποκτά θετικό πρόσημο.

Βαθμολογία: