Η Έφι Γουάιτ, η Ντίνα Τζόουνς και η Λόρελ Ρόμπινσον, τρεις φίλες από το Σικάγο, αποτελούν ένα πολλά υποσχόμενο φωνητικό τρίο του σχολείου τους, τις «The Dreamettes». Μαζί θα ταξιδέψουν μέχρι τη Νέα Υόρκη για να συμμετάσχουν σε έναν διαγωνισμό ταλέντων στο περίφημο θέατρο Apollo. Αν και χάνουν το πρώτο βραβείο, προσελκύουν την προσοχή ενός φιλόδοξου μάνατζερ, του Κέρτις Τέιλορ, που σκοπεύει να τις κάνει σούπερ-σταρ. Αλλάζει τη σύνθεση του γκρουπ, το όνομά τους σε «The Dreams», αλλά και τον ήχο τους που γίνεται πιο ελαφρύς και προσιτός στο λευκό ακροατήριο. Παρά την άνοδό τους στα σκαλιά της παγκόσμιας φήμης, οι κοπέλες δεν είναι ευτυχισμένες και θα κληθούν να πάρουν μια μεγάλη απόφαση.

Σκηνοθεσία:

Bill Condon

Κύριοι Ρόλοι:

Jennifer Hudson … Effie White

Jamie Foxx … Curtis Taylor Jr.

Beyonce … Deena Jones

Anika Noni Rose … Lorrell Robinson

Keith D. Robinson … Clarence Conrad ‘C.C.’ White

Eddie Murphy … James ‘Thunder’ Early

Danny Glover … Marty Madison

Sharon Leal … Michelle Morris

Loretta Devine … τζαζ τραγουδίστρια

John Lithgow … Jerry Harris

John Krasinski … Sam Walsh

Cleo King … Janice

Robert Cicchini … Nicky Cassaro

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Bill Condon

Παραγωγή: Laurence Mark

Μουσική: Tom Eyen, Henry Krieger, Stephen Trask

Φωτογραφία: Tobias A. Schliessler

Μοντάζ: Virginia Katz

Σκηνικά: John Myhre

Κοστούμια: Sharen Davis

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Dreamgirls
  • Ελληνικός Τίτλος: Dreamgirls

Σεναριακή Πηγή

  • Θεατρικό: Dreamgirls των Tom Eyen, Henry Krieger.

Κύριες Διακρίσεις

  • Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου (Jennifer Hudson) και ήχου. Υποψήφιο για δεύτερο αντρικό ρόλο (Eddie Murphy), σκηνικά, κοστούμια και τραγούδι (Listen και Love You I Do και Patience).
  • Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (κωμωδία/μιούζικαλ), δεύτερου αντρικού ρόλου (Eddie Murphy) και δεύτερου γυναικείου ρόλου (Jennifer Hudson). Υποψήφιο για πρώτο γυναικείο ρόλο (Beyonce) σε κωμωδία/μιούζικαλ, και τραγούδι (Listen).
  • Βραβείο Bafta δεύτερου γυναικείου ρόλου (Jennifer Hudson). Υποψήφιο για μουσική.

Παραλειπόμενα

  • Ενώ πρόκειται για μια ταινία μυθοπλασίας με ονόματα βασισμένα στο θεατρικό μιούζικαλ, οι κεντρικοί χαρακτήρες έχουν άμεσα δάνεια από την ιστορία της θρυλικής μουσικής εταιρίας Motown, αλλά και πιο συγκεκριμένα από το γυναικείο γκρουπ των The Supremes. Έτσι, ενώ δεν είναι βιογραφία ή ιστορική η ταινία, αρκετά ανταποκρίνονται στην εποχή της άνθησης της R&B στις ΗΠΑ.
  • Από το 1981 που ανέβηκε το ομώνυμο μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ, κερδίζοντας και 6 βραβεία Tony, δεν ήταν λίγες οι απόπειρες να μεταφερθεί στο σινεμά. Αρχικά αυτό ήταν στα χέρια του David Geffen, που ήταν και συν-χρηματοδότης της παράστασης, που σχεδίαζε να το δει με πρωταγωνίστρια τη Whitney Houston. Τα δικαιώματα όμως ήταν στη Warner Bros., ακόμα κι όταν η Geffen Pictures απορροφήθηκε από την DreamWorks το 1994, με τη Warner να έχει βρει ως σκηνοθέτη τον Joel Schumacher και πρωταγωνίστριες τις Lauryn Hill και Kelly Price. Μετά όμως την εμπορική αποτυχία του all-black-cast Γιατί Ερωτεύονται οι Ηλίθιοι (1998), το στούντιο έκανε μόνιμα πίσω. Η DreamWorks μπήκε στο προσκήνιο μετά την επιτυχία του μιούζικαλ Chicago, όταν ο σεναριογράφος του, ο Bill Condon, πρότεινε στο στούντιο να αναλάβει το συγκεκριμένο. Εκείνος όμως άργησε να ξεκινήσει το κείμενο, προτιμώντας πρώτα να κάνει το Kinsey: Ας Μιλήσουμε για το Σεξ (2004), αλλά όταν έπειτα έδειξε ένα μέρος της δουλειάς του στον Geffen, η παραγωγή πήρε το πράσινο φως.
  • Το στούντιο ήθελε εξαρχής τους Jamie Foxx και Eddie Murphy. Ο Foxx όμως ήθελε περισσότερα χρήματα από όσα πρόσφερε η DreamWorks, κι εκείνη με τη σειρά της αναζήτησε νέο ηθοποιό ανάμεσα στους Denzel Washington, Will Smith και Terrence Howard, μεταξύ άλλων. Ο Murphy, από την άλλη, πείστηκε εύκολα από τον Jeffrey Katzenberg, έναν εκ των συνιδρυτών του στούντιο. Όταν όμως έμαθε ότι στην ίδια ταινία θα είναι και η Beyonce με τον Murphy, ο Foxx είπε το ναι και με μικρότερο μισθό.
  • Η Beyonce Knowles έκανε από μόνη της καμπάνια για να πάρει τον ρόλο, και έπεισε τους παραγωγούς μετά από ένα πετυχημένο screen-test.
  • Ο ράπερ Usher βρέθηκε κοντά στον ρόλο του C.C. White, αλλά οι απαιτήσεις των γυρισμάτων θα τον πήγαιναν πίσω σε σχέση με τις τραγουδιστικές του υποχρεώσεις. Επόμενοι υποψήφιοι ήταν ο Andre 3000 των Outkast και ο Omarion.
  • Το πλέον ονειρικό ερμηνευτικό ντεμπούτο για την Jennifer Hudson, που έφτασε να σαρώσει τα μεγαλύτερα βραβεία, στα οποία εμφανίζεται ως δεύτερος ρόλος ακριβώς επειδή ήταν πρωτοεμφανιζόμενη. Πριν την ταινία, είχε γράψει το όνομα της στις χαρακτηριστικότερες συμμετοχές του σόου American Idol ως διαγωνιζόμενη, ενώ για να κερδίσει τον ρόλο αυτό πέρασε από οντισιόν μαζί με ακόμα 783 κοπέλες (ανάμεσα σε αυτές και η Raven-Symone).
  • Η Hudson χρειάστηκε να πάρει 9 κιλά για τον ρόλο, ενώ αντίθετα η Beyonce μπήκε σε δίαιτα “καθαρισμού” για να χάσει βάρος -και πάλι- 9 κιλών.
  • Κοστίζοντας 80 εκατομμύρια δολάρια, ήταν μία από τις ακριβότερες παραγωγές με αφρο-αμερικανικό καστ στο επίκεντρο που είχαν γίνει ποτέ. Οι εισπράξεις όμως των 155,4 δικαίωσαν την DreamWorks Pictures και την Paramount Pictures για την επιλογή τους.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Πέρα από τα τραγούδια που προήλθαν από το θεατρικό, τέσσερα νέα γράφτηκαν από τον Henry Krieger, χωρίς όμως τη συμμετοχή του Tom Eyen που είχε φύγει από τη ζωή το 1991. Αυτά ήταν τα: Love You I Do, Patience, Perfect World και Listen. Πιο πετυχημένο εμπορικά ήταν το τελευταίο, σε ερμηνεία της Beyonce, αλλά τα Grammy προτίμησαν να βραβεύσουν το Love You I Do που ερμηνεύει η Jennifer Hudson. Σε σινγκλ βγήκε και το One Night Only, ερμηνευμένο στην ταινία από τη Hudson, αλλά και σε ντίσκο εκδοχή από τις Beyonce, Anika Noni Rose και Sharon Leal.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 15/7/2009

Η ταινία του Μπιλ Κόντον είναι ακόμα μία χολιγουντιανή παραγωγή που ξέρει από σκηνικά και κοστούμια, και έχει έναν σκηνοθέτη που κάνει ορθά τη δουλειά του σε τεχνικό τομέα. Όμως η ταινία είναι ολοκληρωτικά άψυχη, σεναριακά ασήμαντη κι ατσούμπαλη, και οι όντως δυνατές ερμηνείες του καστ της φαντάζουν δυσανάλογες με το «βάρος» της. Ο Κόντον είναι τελείως άτολμος θεματικά (είναι πράγματι ο ίδιος που έκανε το Θεοί και Δαίμονες;..), και ενώ παρακολουθείς ένα τόσο ελπιδοφόρο και περίλαμπρο δράμα-θέαμα, αναζητείς από ένα σημείο κι έπειτα τους ουσιαστικούς λόγους παρακολούθησης του στόρι.

Επί των ερμηνειών και πιο συγκεκριμένα, μονάχα το κακό παρόν του Έντι Μέρφι του στέρησε το Όσκαρ δεύτερου αντρικού ρόλου, αφού είναι «αναπάντεχα» υπερβολικά καλός. Το αντίστοιχο του γυναικείου πήγε, αναμενόμενα, στην πρωτοεμφανιζόμενη Τζένιφερ Χάντσον, που όμως βοηθείται υπερβολικά από το σενάριο. Προσωπικά πιστεύω πως μεγαλύτερη έκπληξη είναι η Μπιγιονσέ, η διάσημη σταρ του πενταγράμμου, που έχει ξανα-φανερώσει ψήγματα σοβαρού ερμηνευτικού ταλέντου.

Η ταινία είναι μια περίτρανη αποτυχία ποιοτικά, αλλά το «περίτρανη» λειτουργεί θετικά υπέρ της. Οι Αμερικανοί το είδαν λογικά ως μιούζικαλ συνέχεια του Chicago, και το στόλισαν αφειδώς με βραβεία και χρήματα. Προσωπικά τη μεγαλύτερη χαρά μού την έδωσε όταν έριξε τίτλους τέλους…

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

21 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *