
Έτος 1897. Ο καταστρεπτικός, αλλά σαγηνευτικός πρίγκιπας της Τρανσυλβανίας, κόμης Δράκουλας, μετακινείται από την ανατολική Ευρώπη στο Λονδίνο, για να αγγίξει την ανθρώπινη πλευρά της ζωής που ο ίδιος έχει χάσει, ύστερα από αιώνες μοναξιάς στο υπό κατάρρευση κάστρο του. Απώτερος στόχος του η ανεύρεση της αιώνια αγαπημένης του, Ελισαμπέτα, η οποία σκοτώθηκε το 1462, αλλά πιστεύει ότι βρίσκεται στο σώμα της νεαρής και όμορφης Μίνα.
Σκηνοθεσία:
Francis Ford Coppola
Κύριοι Ρόλοι:
Gary Oldman … κόμης Dracula/Vlad
Winona Ryder … Mina Murray/Elisabeta
Anthony Hopkins … καθηγητής Abraham Van Helsing
Sadie Frost … Lucy Westenra
Keanu Reeves … Jonathan Harker
Richard E. Grant … Δρ Jack Seward
Cary Elwes … λόρδος Arthur Holmwood
Billy Campbell … Quincey P. Morris
Tom Waits … R.M. Renfield
Monica Bellucci … νύφη του Dracula
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: James V. Hart
Παραγωγή: Francis Ford Coppola, Fred Fuchs, Charles Mulvehill
Μουσική: Wojciech Kilar
Φωτογραφία: Michael Ballhaus
Μοντάζ: Anne Goursaud, Glen Scantlebury, Nicholas C. Smith
Σκηνικά: Thomas E. Sanders
Κοστούμια: Eiko Ishioka
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Dracula
- Ελληνικός Τίτλος: Δράκουλας
- Εναλλακτικός Τίτλος: Bram Stoker’s Dracula
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Νοσφεράτου, μια Συμφωνία Τρόμου (1922)
- Δράκουλας (1931)
- Δράκουλας, ο Βρικόλακας των Καρπαθίων (1958)
- Νοσφεράτου: Ο Δράκουλας της Νύχτας (1979)
- Κόμης Δράκουλας: Φυγή απ’ τα Καρπάθια (1979)
- Στη Σκιά του Βρικόλακα (2000)
- Van Helsing (2004)
- Dracula Untold (2014)
- Ρένφιλντ (2023)
- Demeter: Η Αφύπνιση του Κακού (2023)
- Νοσφεράτου (2024)
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Dracula του Bram Stoker.
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ κοστουμιών, μακιγιάζ και ηχητικών εφέ. Υποψήφιο για σκηνικά.
- Υποψήφιο για Bafta σκηνικών, κοστουμιών, ειδικών εφέ και μακιγιάζ.
Παραλειπόμενα
- Η Winona Ryder ήταν αυτή που έφερε στην προσοχή του Coppola το σενάριο του James V. Hart. Ήταν πάνω σε μια συνάντηση τους που έλυνε μια παρεξήγηση που είχε δημιουργηθεί μετά την αποχώρηση της ηθοποιού από τον τρίτο Νονό.
- Ο Coppola είχε κάνει μεγάλη προετοιμασία πριν τα γυρίσματα, ενώ αυτή τη φορά, αντίθετα με άλλες του ταινίες, ήθελε να τελειώσει στην ώρα του και στο προσυμφωνημένο μπάτζετ. Έτσι, είχε σχεδιάσει σε storyboard όλο το φιλμ (περίπου χίλιες εικόνες), ενώ στη συνέχεια μετέτρεψε σε σχέδια σε κινούμενο σχέδιο προσθέτοντας και μουσική, αντιπαραβάλλοντας τα με την Ωραία και το Τέρας του Jean Cocteau και πίνακες του Gustav Klimt κι άλλων συμβολικών καλλιτεχνών. Όλο αυτό το έδειξε στους σχεδιαστές του, ώστε να γνωρίζουν το τι επακριβώς ήθελε από αυτούς.
- Ειδικά για τις ερωτικές σκηνές, ο σκηνοθέτης έφερε την ειδική στην ερμηνεία Greta Seacat, ώστε να μη χρειαστεί ο ίδιος να εξηγήσει το τι ήθελε εκεί να κάνουν η Frost και η Ryder.
- Παρότι ξεκίνησε καλά η συνεργασία τους, κάποια στιγμή απότομα στα γυρίσματα η Winona Ryder άρχισε να παγώνει με την ένταση που έβγαζε ο Oldman. Η ίδια αργότερα ανέφερε την εμπειρία αυτή ως τραύμα, κι ότι ο συμπρωταγωνιστής της της έβγαζε κάτι το επικίνδυνο για την ίδια.
- Ο Coppola επέμενε στη χρήση παραδοσιακών τεχνικών για τα ειδικά εφέ. Όταν η ομάδα των εφέ διαφώνησε μαζί του, λέγοντας ότι αυτά που ζητάει γίνονται μονάχα μέσω μοντέρνας τεχνολογίας, όπως της ψηφιακής, τους απέλυσε και έβαλε στη θέση τους τον γιο του, Roman Coppola.
- Στη σκηνή όπου παντρεύονται η Μίνα με τον Χάρκερ σε ορθόδοξη εκκλησία, χρησιμοποιήθηκε αληθινός ιερέας. Αργότερα συνειδητοποίησαν ότι ο γάμος ήταν έγκυρος…
- Ο Liam Neeson ήταν έτοιμος να αναλάβει τον ρόλο του Βαν Χέλσινγκ, αλλά όταν ο Anthony Hopkins έδειξε ενδιαφέρον, ο Neeson υπέκυψε στην επιτυχία της Σιωπής των Αμνών.
- Ο Steve Buscemi ήταν η πρώτη επιλογή για Ρένφιλντ, αλλά απέρριψε τον ρόλο.
- Ο Coppola ήθελε κάποιον να “συνδέεται με τις γυναίκες” για τον ρόλο του Χάρκερ, και η πρώτη του επιλογή ήταν ο Johnny Depp. Το στούντιο όμως δεν τον θεωρούσε τόσο γυναικά.
- Στη μακριά λίστα υποψηφίων για τον ομώνυμο ρόλο, υπήρχαν οι: Daniel Day-Lewis, Alec Baldwin, Jason Patric, Aidan Quinn, Christian Slater, Keanu Reeves, Nicolas Cage, Michael Nouri, Dermot Mulroney, Gabriel Byrne, Costas Mandylor, Nick Cassavetes, Adrian Pasdar, Hugh Grant, Rupert Everett, Ray Liotta, Sting, Kyle MacLachlan, Alan Rickman, Colin Firth και Hart Bochner.
- Η ελληνο-αμερικανή σοπράνο Diamanda Galas είναι αυτή που δανείζει τη φωνή της στις νύφες του Δράκουλα.
- Η Sadie Frost αναγράφεται ως πρωτοεμφανιζόμενη στα κρέντιτ. Παρόλα αυτά, ήταν η έκτη της ταινία.
- Στο Home Cinema κυκλοφόρησε εκδοχή των 155 λεπτών.
- Το έργο κόστισε 40 εκατομμύρια δολάρια, αποφέροντας κέρδη των 215,9.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Στους τίτλους τέλους, ακούγεται η Annie Lennox στο Love Song for a Vampire (σε σύνθεση δικιά της), γνωρίζοντας και αυτόνομη επιτυχία.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 3/4/2011
Αποτίνοντας φόρο τιμής στα εκατό χρόνια του κινηματογράφου, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα μάς πρόφερε ένα αριστούργημα τέχνης που κινείται σε πολλά επίπεδα. Πρώτα απ’ όλα, επιστρατεύει, ως αναφορά, όλες τις κινηματογραφικές τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτή τη σινε-φιλολογία, όλες τις εποχές, από τον βωβό μέχρι σήμερα. Αναλόγως και όλα τα μυθολογικά στοιχεία της βαμπιρολογίας. Ύστερα, δίνει έμφαση στον ρομαντικό πυρήνα που κρύβεται πίσω από το βιβλίο, όχι μόνο του Μπραμ Στόκερ αλλά και της Μαίρη Σέλεϊ και όλης της γοτθικής φιλολογίας. Ο βαμπιρισμός είναι μια μαύρη εξιδανίκευση της λίμπιντο και του έρωτα. Τον ίδιο τον Δράκουλα τον βάζει να είναι ένας «Κολοκοτρώνης» τουρκοφάγος (όπως όντως ήταν) που στρέφεται ενάντια στην εκκλησία όταν ο Δεσπότης αρνείται άφεση αμαρτιών για την αθώα λατρευτή γυναίκα του. Σε άλλο επίπεδο, παίζει συνέχεια ανάμεσα στο ρομαντικό δράμα και την παρωδία του, σε μια σχέση αγάπης και ορθολογικής απόστασης προς αυτό. Ιδιαίτερα τη βικτωριανή εποχή, τη βανδαλίζει ανελέητα. Και σε ένα τρίτο, χορογραφεί τα πλάνα του με μια άκρως γοητευτική μουσικότητα που φέρνει στο νου τον Μαξ Οφίλς. Άψογες ερμηνείες από τον Γκάρι Όλντμαν (Δράκουλας) και τον Άντονι Χόπκινς (Δρ. Βαν Χέλσινγκ), σωστό κάστινγκ η Γουαϊνόνα Ράιντερ. Ας υποθέσουμε ότι διάλεξε τον ξύλινο Κιάνου Ριβς ως Τζόναθαν Πάρκερ, στα πλαίσια και μόνο της παρωδίας.
Βαθμολογία: