Βρισκόμαστε στο 1928, και η οικογένεια του Ντάουτον μαζί με τους οικιακούς υπηρέτες είναι παρόντες στον γάμο του Τομ Μπράνσον με τη Λούσι Σμίθ. Οι ανακατατάξεις είναι πολλές. Απρόσμενα τηλεφωνήματα με ανέλπιστα μαντάτα και επισκέψεις που θα ταράξουν την ησυχία. Όμως η σημαντικότερη εξέλιξη αφορά την κοντέσα του Γκράντθαμ, Βάιολετ Κρόουλι, η οποία έχει αποκτήσει μια βίλα στη Νότια Γαλλία που αλλάζει τα δεδομένα της διαθήκης της. Μαζί, το τεχνολογικό θαύμα του κινηματογράφου επισκέπτεται τις εγκαταστάσεις του Ντάουτον, και μια βωβή ταινία με τίτλο «Ο Τζογαδόρος» πρόκειται να γυριστεί στον πύργο της οικογένειας. Τα μέλη του υπηρετικού προσωπικού έχουν δεχθεί με ενθουσιασμό την προοπτική να δουν τα είδωλά τους να γυρίζουν ταινία στους χώρους του μεγαλεπήβολου Ντάουτον. Καθώς τα μέλη του κινηματογραφικού συνεργείου προετοιμάζονται για το γύρισμα, η οικογένεια σχεδιάζει να ξεφύγει από το επικείμενο χάος και να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία να επισκεφθεί τη βίλα στη Νότια Γαλλία. Η Έντιθ, από την άλλη, σχεδιάζει να επιστρέψει στη δουλειά μετά τη γέννηση του γιου της, και η προοπτική να γράψει ένα άρθρο σχετικά με το πώς η Νότια Γαλλία έχει γίνει προορισμός πλουσίων και διάσημων, αποδεικνύεται πολύ δελεαστική για να την αρνηθεί. Καθώς η οικογένεια ετοιμάζεται να αναχωρήσει για τη Γαλλία, η όμορφη πρωταγωνίστρια της ταινίας καταφθάνει, προκαλώντας κύματα ενθουσιασμού στους υπηρέτες. Η οικογένεια θα επιχειρήσει να ξεδιπλώσει το μυστήριο αυτού του γενναιόδωρου δώρου που έλαβε η χήρα, απολαμβάνοντας το όμορφο περιβάλλον της Ριβιέρας. Ωστόσο, αναζητώντας την αλήθεια, η οικογένεια θα ανακαλύψει περισσότερα απ’ όσα ήταν έτοιμη και η υπόθεση θα εγείρει περισσότερες ερωτήσεις παρά θα δώσει απαντήσεις. 

Σκηνοθεσία:

Simon Curtis

Κύριοι Ρόλοι:

Hugh Bonneville … κόμης Robert Crawley

Jim Carter … Charles Carson

Michelle Dockery … λαίδη Mary Crawley

Elizabeth McGovern … κόμισα Cora Crawley

Maggie Smith … κόμισα Violet Crawley

Imelda Staunton … λαίδη Maud Bagshaw

Penelope Wilton … βαρόνη Isobel Crawley

Laura Carmichael … μαρκησία Edith Crawley

Dominic West … Guy Dexter

Hugh Dancy … Jack Barber

Joanne Froggatt … Anna Bates

Tuppence Middleton … Lucy Smith

Allen Leech … Tom Branson

Robert James-Collier … μαρκήσιος Thomas Barrow

Laura Haddock … Myrna Dalgleish

Samantha Bond … λαίδη Rosamund Painswick

Raquel Cassidy … Phyllis Baxter

Nathalie Baye … μαντάμ de Montmirail

Jonathan Zaccai … μαρκήσιος de Montmirail

Sophie McShera … Daisy Parker

Brendan Coyle … John Bates

Harry Hadden-Paton … Herbert ‘Bertie’ Hexham

Phyllis Logan … Elsie Carson

Michael Fox … Andy Parker

David Robb … Δρ Clarkson

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Julian Fellowes

Παραγωγή: Julian Fellowes, Gareth Neame, Liz Trubridge

Μουσική: John Lunn

Φωτογραφία: Andrew Dunn

Μοντάζ: Adam Recht

Σκηνικά: Donal Woods

Κοστούμια: Maja Meschede, Anna Robbins

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Downton Abbey: A New Era
  • Ελληνικός Τίτλος: Ο Πύργος του Downton 2: Μια Νέα Εποχή

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Τηλεοπτική σειρά (χαρακτήρες): Downton Abbey του Julian Fellowes.

Παραλειπόμενα

  • Με το που εμφανίστηκε η πρώτη ταινία στις αίθουσες, ο Julian Fellowes και μέλη του καστ δήλωσαν πως υπήρχαν ιδέες για σίκουελ. Τον επόμενο χρόνο, ο δημιουργός ταινίας και σειράς, ο Fellowes, δήλωσε πως θα βάλει μπρος το νέο σενάριο όταν ολοκληρώσει αυτό της σειράς The Gilded Age για το HBO. Και πάλι όμως μέσα στο 2020, ο Jim Carter ανέφερε πως το κείμενο ήταν ήδη έτοιμο, με τον Hugh Bonneville να προσθέτει σε συνέντευξη ότι μόλις εμβολιαστεί για COVID-19 το καστ, τα γυρίσματα θα ξεκινήσουν. Κι ενώ αυτά είχαν προγραμματιστεί για τον Ιούνιο του 2021, ήδη από τον Απρίλιο είχαν ξεκινήσει. Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου, η Elizabeth McGovern εμφάνισε ανάρτηση στα social-media περί της ολοκλήρωσης τους.
  • Ο Simon Curtis, που αντικαθιστά τον Michael Engler στη σκηνοθεσία, είναι σύζυγος της πρωταγωνίστριας Elizabeth McGovern.
  • Αρχικά προορίζονταν να κυκλοφορήσει στις αίθουσες τα Χριστούγεννα του 2021.

Κριτικός: Δημήτρης Μπαμπούλης

Έκδοση Κειμένου: 4/5/2022

Η Βάιολετ Κρόουλι ανακαλύπτει ότι της ανήκει μια βίλα στη Γαλλία, και ένα μυστήριο αρχίζει να εκτυλίσσεται γύρω από το παρελθόν της. Παράλληλα, ο Πύργος του Ντάουντον μετατρέπεται σε πλατό, καθώς μια εταιρεία παραγωγής ταινιών τον νοικιάζει έναντι πολλών χρημάτων για να γυρίσει μια ταινία.

Μετά την εισπρακτική επιτυχία της πρώτης ταινίας που συνέχισε την ιστορία των ηρώων της πολύ επιτυχημένης σειράς Downton Abbey, το σίκουελ ήταν δεδομένο. Ο δημιουργός της σειράς Julian Fellowes υπογράφει ξανά το σενάριο όπως και στην πρώτη ταινία του 2019, και φαίνεται ότι στοχεύει στο να δώσει ένα τέλος στην οθόνη στους βασικούς και μη χαρακτήρες της σειράς.

Η αφήγηση της ταινίας βασίζεται στην πλειονότητα των σκηνών σε ένα exposition μέσω των διαλόγων. Οπτικά και σκηνοθετικά δεν δίνεται χώρος για να αναπτυχθεί κάτι το αξιοσημείωτο, ενώ ακόμη και τα cut των σκηνών θυμίζουν περισσότερο τηλεοπτική σειρά παρά κινηματογραφική δουλειά. Είναι αυτό το χαρακτηριστικό απαραίτητα αρνητικό; Σίγουρα όχι, καθώς η δημιουργία και μόνο του σίκουελ στοχεύει στο μεγάλο fan-base της σειράς, και o δημιουργός θέλει να τους προσφέρει ένα συναισθηματικό και νοσταλγικό δίωρο.

Ωστόσο, για να επιτευχθεί η ένταξη των υπόλοιπων θεατών που δεν έχουν επαφή με τη σειρά ή έστω έχουν ελάχιστη, γίνεται ένα πλήθος exposition με τους χαρακτήρες ανά διαστήματα να εξηγούν μέχρι και τα συναισθήματα τους με λόγια, εκτός από την υπόθεση. Αυτό που επιτυγχάνεται ωστόσο είναι η δημιουργία ενός αρκετά comfort-στόρι που μπορεί να το παρακολουθήσει κάθε θεατής, και αποτελείται από εύθυμα χαρακτηριστικά αλλά και κάποια μελό. Η πρώτη ιστορία της υπόθεσης ακολουθεί το μυστήριο της βίλας στη Γαλλία που κληρονόμησε η Βάιολετ Κρόουλι (Μάγκι Σμιθ) και εξερευνάται η σχέση που διατηρούσε με τον άνδρα που της την κληροδότησε. Η δεύτερη ιστορία δείχνει τη «Νέα Εποχή» που έρχεται στο Ντάουντον, με τη νέα υπεύθυνη του πύργου, το οποίο το βλέπουμε με μια αλληγορία με την αλλαγή εποχής του κινηματογράφου από τον βωβό στον ομιλούντα κινηματογράφο, παράλληλα με ένα ταξικό σχόλιο για τους σταρ του βωβού κινηματογράφου και την αστική τάξη σε σχέση με την αριστοκρατική.

Γενικά, ένα από τα πράγματα που δεν λειτουργούν είναι ότι ο Julian Fellowes πασχίζει να χωρέσει υπερβολικά πολλές ιστορίες μέσα στην ταινία, προσπαθώντας να δώσει πιθανότατα ένα ικανοποιητικό για τους φαν τέλος σε αρκετούς από τους χαρακτήρες, δημιουργώντας έτσι μια σύγχυση και δίνοντας μια επιφανειακή οπτική σε αυτές. Επιπλέον, το μεγαλύτερο μέρος των ιστοριών -κεντρικών και μη- έχουν προβλεπόμενο φινάλε.

Συνεπώς, ο «Πύργος του Ντάουντον: Νέα Εποχή» είναι μια προσπάθεια που θα πείσει τους φαν της σειράς, καθώς δίνει ένα ικανοποιητικό και συναισθηματικά φορτισμένο τέλος στο μεγαλύτερο μέρος των χαρακτήρων. Η δομή και το στήσιμο της ταινίας φαίνεται ότι δεν θέλει να επιτύχει κάτι παραπάνω από αυτό, καθώς δεν έχει τίποτα το κινηματογραφικό οπτικά. Η πλειονότητα των σκηνών περιέχει διαλόγους μεταξύ δύο ατόμων που κάνουν exposition την υπόθεση, αλλά και το πώς αισθάνονται. Συνολικά, ο ρυθμός δεν είναι κουραστικός και οι κεντρικές ιστορίες είναι αρκετά απλοϊκές για να μπορεί να τις παρακολουθήσει ο κάθε θεατής, ωστόσο η έντονη επιθυμία του δημιουργού να συμπεριλάβει πολλές μικρότερες ιστορίες εντός των δύο κεντρικών, ίσως σαστίσει του θεατές που δεν έχουν επαφή με τη σειρά.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

20 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *