Μην Ανοίγεις την Πόρτα
- Μην Ανοίγεις την Πόρτα
- Don't Open the Door
- 2024
- Ελλάδα
- Ελληνικά
- Θρίλερ, Μεταφυσικό Θρίλερ, Τρόμου, Φαντασίας
- 25 Απριλίου 2024
Μακριά από τον πολιτισμό, σε ένα παγωμένο δάσος στην αφιλόξενη πλαγιά ενός βουνού, μια ομάδα ερευνητών δέχεται επίθεση από μια απροσδιόριστη φιγούρα. Μοναδική διασωθείσα μια νεαρή βιολόγος, η οποία βρίσκει καταφύγιο στην απομονωμένη καλύβα ενός μυστήριου άντρα. Μαζί θα ξεκινήσουν ένα αποκαλυπτικό ταξίδι στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής. Τι βρίσκεται άραγε στη σκοτεινή καρδιά του δάσους;
Σκηνοθεσία:
Αλέξανδρος Καρπάς
Σάκης Καρπάς
Κύριοι Ρόλοι:
Σάκης Καρπάς … ο άντρας
Φωτεινή Λεβογιάννη … η γυναίκα
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Αλέξανδρος Καρπάς, Σάκης Καρπάς
Παραγωγή: Αλέξανδρος Καρπάς, Σάκης Καρπάς
Μουσική: Κώστας Αγέρης, Αλέξανδρος Καρπάς, Σάκης Καρπάς
Φωτογραφία: Αλέξανδρος Καρπάς
Μοντάζ: Αλέξανδρος Καρπάς
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Μην Ανοίγεις την Πόρτα
- Διεθνής Τίτλος: Don’t Open the Door
Παραλειπόμενα
- Μετά από μια σειρά μικρού μήκους ταινιών τρόμου και τη μίνι σειρά Κουκλοθέατρο, οι Unboxholics υπογράφουν εδώ την πρώτη τους μεγάλου μήκους ταινία.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Η Kid Moxie συνέθεσε κι ερμηνεύει το κεντρικό θέμα της ταινίας με τίτλο Close To You.
Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 24/4/2024
Σε ένα απομονωμένο δάσος μακριά από τον πολιτισμό, ζει ένας άντρας που ένα βράδυ τού ζητά καταφύγιο μια τρομοκρατημένη γυναίκα που ισχυρίζεται ότι η επιστημονική της ομάδα δέχτηκε επίθεση από ένα απροσδιόριστο πλάσμα και αυτή είναι η μόνη επιζώντας. Αυτή είναι ουσιαστικά η υπόθεση της ατμοσφαιρικής αυτής ταινίας, στην οποία λίγα πράγματα συμβαίνουν αν εξαιρέσεις τις μεταφυσικές υπόνοιες που διαχέουν την εξέλιξη της πλοκής.
Το παράδοξο που συμβαίνει στην ταινία των αδερφών Καρπά (γνωστούς ως Unboxholics) είναι πως καταφέρνουν να δημιουργήσουν τη ζητούμενη ατμόσφαιρα πολύ πιο αποτελεσματικά από ανθρώπους του κινηματογραφικού χώρου. Υπάρχει όμως ένα πολύ σημαντικό παραθυράκι.
Το μεγάλο υπέρ της σκηνοθεσίας είναι τα στατικά πλάνα, με τους αδερφούς Καρπά να τοποθετούν συχνά την κάμερα σε στρατηγικά σημεία και να καταγράφουν τόσο τη δράση όσο και το απόκοσμο ομιχλώδες σκηνικό του δάσους με τους παράλληλους κορμούς δέντρων. Είναι σαφές ότι οι Καρπά ξέρουν πολύ καλά τι ταινία θέλουν να γυρίσουν και έχουν την ευφυΐα να μην προσπαθήσουν τίποτα περισσότερο από αυτό. Έχουν πλήρη αντίληψη των δυνατοτήτων τους και τις αξιοποιούν στο μέγιστο και αυτό εντέλει σώζει την ταινία, καθώς τις ελάχιστες φορές που επιχειρούν να κινηματογραφήσουν τη δράση με έντονο ντεκουπάζ το αποτέλεσμα είναι επίπονα άγαρμπο. Ουσιαστικά οι Καρπά δεν αποτυγχάνουν γιατί επιχειρούν το απολύτως μίνιμουμ. Που στην ταινία τους όμως είναι αρκετό.
Αντίστοιχα, οι ερμηνείες του Σάκη Καρπά και της Φωτεινής Λεβογιάννη είναι αξιοπρεπείς επειδή είναι γραμμένοι με τρόπο που να ζητούν κάτι πολύ συγκεκριμένο χωρίς την παραμικρή διάθεση εξέλιξης ή εναλλαγής διαθέσεων. Και εκεί φανερώνονται οι μεγάλες αδυναμίες του σεναρίου αφού πολλοί μονόλογοι δεν πηγάζουν από κάποια πορεία της ιστορίας αλλά έρχονται αυθαίρετα, ενώ όταν φτάνουμε στο φινάλε φανερώνεται πως το σύνολο της ιστορίας που παρακολουθούμε δεν καταλήγει πουθενά.
Από την άλλη, στο τεχνικό κομμάτι επιτυγχάνουν το αδιανόητο για το ελληνικό σινεμά, να έχουν έναν άψογο ήχο όπου οι διάλογοι ακούγονται κρυστάλλινα και ένα πλήρως αποτελεσματικό sound-design. Η φωτογραφία τους είναι ανάλογου ποιοτικού επιπέδου, παρότι κάπως ουδέτερη σε σχέση με το περιεχόμενο, όπως και η μουσική που επιχειρεί να δώσει μια μεγαλύτερη διάσταση από αυτό που προσφέρει το σενάριο.
Το “Μην Ανοίγεις την Πόρτα” είναι μια αξιέπαινη απόπειρα, η οποία θα γίνει αποδεκτή από το τεράστιο για τα ελληνικά δεδομένα κοινό των Unboxholics. Η κυκλοφορία της όμως στις κινηματογραφικές αίθουσες τη φέρνει αντιμέτωπη με απαιτήσεις που δεν θα υπήρχαν αν απλώς ανέβαινε στο YouTube για το κοινό τους μαζί με τις μικρού μήκους τους. Και σε αυτό το πλαίσιο, το ότι οι αδερφοί Καρπά δημιουργούν μια ταινία με ελάχιστες απαιτήσεις απομακρύνοντας στρατηγικά οτιδήποτε θα χρειαζόταν μια ενεργή σκηνοθετική οπτική, είναι κάτι που δεν μπορεί να παραβλεφθεί.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
Τελικα η βαθμολογία της ταινίας ποια είναι ; 1/5 που βάλατε στο τέλος η το 3,3/5 που γράφει μετά την περίληψη ;
Μηνά χαιρετώ! Το 3,3/5 (που συνοδεύεται από τον αριθμό ψήφων) είναι η βαθμολογία αναγνωστών, δηλαδή η δική σας. Το 1/5, που ακολουθεί την κριτική, είναι η βαθμολογία του κριτικού μας που υπογράφει το κείμενο.
Ορέστη, πολύ καλή κριτική. Συμφωνώ ότι το αδύναμο σημείο της ταινίας είναι ότι το exposition σε πολλά σημεία δεν είναι οργανικό. Ήταν όντως ένα σημείο που έδειχναν τα δόντια τους οι περιορισμοί της παραγωγής. Παρόλα αυτά, έχοντας δει την ταινία δύο φορές (μια για να την απολαύσω και μια για να την αναλύσω) θεωρώ ότι το συναισθηματικο φόρτο και η ατμόσφαιρα σε κρατάνε προσηλωμένο και δεν σπάει το immersion. Όσον αφορά στο σχόλιο σου "...στο φινάλε φανερώνεται πως το σύνολο της ιστορίας που παρακολουθούμε δεν καταλήγει πουθενά.", θεωρώ ότι συμβαίνει το ακριβως αντίθετο. Στη διάρκεια της ταινίας η εμφάνιση του χαρακτήρα της γυναίκας συμβολίζει τις τύψεις και στο φινάλε εξελίσσεται στη νέμεση. Συμφωνώ ότι το περιεχόμενο είναι περιορισμένο, λόγω παραγωγής. Μένουν στα πολυ βασικά και όντως αισθάνεσαι ότι "κάτι λείπει". Σχετικά με το κομμάτι που αναφέρεις: "[...]Η κυκλοφορία της όμως στις κινηματογραφικές αίθουσες τη φέρνει αντιμέτωπη με απαιτήσεις που δεν θα υπήρχαν αν απλώς ανέβαινε στο YouTube για το κοινό τους [...] οι αδερφοί Καρπά δημιουργούν μια ταινία με ελάχιστες απαιτήσεις απομακρύνοντας στρατηγικά οτιδήποτε θα χρειαζόταν μια ενεργή σκηνοθετική οπτική, είναι κάτι που δεν μπορεί να παραβλεφθεί." Οφείλω να σχολιάσω ότι ο κινηματογράφος είναι τέχνη. Και ως τέχνη οφείλει να δημιουργεί συναισθήματα και να προκαλεί σκέψη, κάτι που πετυχαίνει η ταινία. Ό,τι κυκλοφορεί στις κινηματογραφικες αίθουσες δεν χρειάζεται να κρίνεται με κάποιο ψυχρό και αυστηρό θεωρητικό πλαίσιο και να "τικαρει" κάποια κουτάκια. (Άλλωστε αυτά τα κουτάκια στην τέχνη είναι δυναμικά και αλλάζουν στην κάθε εποχή, οπότε ίσως δεν πρέπει να τα εμπιατευομαστε τύφλα). Στην τελική, κανεις θα πει ότι οι ταινίες είναι προϊόντα και κρίνονται από την οικονομική τους απόδοση, στην οποία περίπτωση φαίνεται ότι πρόκειται για τεράστια επιτυχία. ???? Εννοείται σεβαστή η άποψη σου, συζήτηση να γίνεται... Θεωρώ ιδιαίτερα σημαντική μια πιο προσγειωμένη άποψη σαν τη δική σου, γιατι εξισορροπεί το κύμα υπερ-ενθουσιωδών αντιδράσεων που επικρατεί στα μέσα αυτές τις μέρες. Cheers!
Σ' ευχαριστώ και χαίρομαι γιατί το σχόλιό σου είναι το πιο αξιόλογο από αυτά που έχουν απευθυνθεί σε μένα. Συμφωνώ απόλυτα με το immersion που αναφέρεις, η ταινία δεν με πέταξε έξω ούτε μια φορά όσο την παρακολουθούσα και αυτό είναι πολύ βασικό για το κομμάτι της διασκέδασης. Ο συμβολισμός της γυναίκας είναι κάτι που όπως το θέτεις βγάζει νόημα αλλά το θέμα μου είναι ότι δεν υποστηρίχτηκε ικανοποιητικά από το σενάριο, τα περιστατικά αυτά έδεναν κάπως αυθαίρετα, πράγμα που μου αφήνει μια αβεβαιότητα κατά πόσο ήταν αυτό το σκεπτικό τους. Αυτό που αναφέρω στην τελευταία παράγραφο και που το εξηγώ καλύτερα η αλήθεια είναι στο βίντεο, δεν έχει να κάνει στην πραγματικότητα με την ίδια την ταινία αλλά με την στυγνή πραγματικότητα της κινηματογραφικής κατάστασης. Η ταινία αυτή έκανε ένα (αδιανόητο για ελληνική ανεξάρτητη ταινία) νούμερο 15.000 εισιτηρίων μόνο στην προπώληση, που θεωρώ ότι προέρχεται από το κοινό των unboxholics, όχι από θεατές που πηγαίνουν σινεμά σε κάποιου είδους σταθερή βάση. Ενα μεμονωμένο γεγονός δηλαδή που είναι άσχετο με την όποια ποιότητα της ταινίας. Από τη στιγμή όμως που η διανομή της είναι ολότελα κανονική όπως οποιαδήποτε άλλης που κυκλοφορεί στις αίθουσες και την είδα στα πλαίσια της επαγγελματικής μου ιδιότητας, το δεοντολογικό είναι να την αντιμετωπίσω όπως το "challengers", όπως το "fall guy" και όποια άλλη ταινία κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή. Σε κάθε περίπτωση, σκοπός μιας κριτικής είναι να θέτει κάποια points γύρω από την ταινία με βάση και το γενικό κινηματογραφικό πλαίσιο. May the stars shine upon your face!