Ο Μπεν συνταράσσεται όταν η σύζυγος του του ζητάει διαζύγιο. Καθώς όλοι τάσσονται στο πλευρό της, ο Μπεν πέφτει πάνω στον Πατρίκ, έναν παλιόφιλο από το κολέγιο που έχει πρόσφατα χωρίσει. Εκείνος τον προσκαλεί να μείνουν μαζί. Οι δύο συγκάτοικοι γρήγορα γίνονται ομάδα, που αποτελείται από επίσης χωρισμένους και εργένηδες ανθρώπους που αποζητούσαν ένα καταφύγιο. Χωρίς να περάσει χρόνος, το σπίτι έχει μετατραπεί σε κλαμπ VIP, όπου το ένα πάρτι διαδέχεται το άλλο. Ένα μόνο είναι το σύνθημα: «όχι ζευγάρι, όχι πρόβλημα». Έλα όμως που η κατάσταση περιπλέκεται όταν ο Μπεν συναντάει τη Μαριόν.
Σκηνοθεσία:
Michael Youn
Κύριοι Ρόλοι:
Arnaud Ducret … Ben
Francois-Xavier Demaison … Patrick
Caroline Anglade … Marion
Michael Youn … Tiiti
Audrey Fleurot … Albane
Youssef Hajdi … Helmut
Gregoire Bonnet … Didier
Frederique Bel … Sarah
Benjamin Biolay … Blaise
Claudia Tagbo … Katy
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: David Gilcreast
Παραγωγή: Emilie Chatel, Thierry Desmichelle, Segolene Dupont, Eric Geay, Remi Jimenez, Clement Miserez, Matthieu Warter
Μουσική: Dominique Gauriaud
Φωτογραφία: Stephane Le Parc
Μοντάζ: Sandro Lavezzi
Σκηνικά: Samantha Gordowski
Κοστούμια: Charlotte Betaillole
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Divorce Club
- Ελληνικός Τίτλος: Το Κλαμπ των Χωρισμένων
Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 20/7/2020
Μια γαλλική κωμωδία δια χειρός Michael Youn για τους σαραντάρηδες άρτι διαζευγμένους, και για όλα εκείνα τα φρένα που τους βάλαμε φωτιά. Μια κωμωδία που προσπάθησε να μας κοιτάξει στα μάτια και να μας μιλήσει για ζωές που μηδενίσαμε, και για πισωγυρίσματα που τολμήσαμε να μην κάνουμε.
Κι αν όμως οι προθέσεις για μεγάλες αποκαλύψεις κι αλήθειες υπήρξαν αγαθές, η υλοποίηση αποδεικνύεται τελικά αμήχανη. Και αφήνεται μετέωρη ανάμεσα σε ερμηνευτικές υπερβολές, χαρακτήρες-καρικατούρες αλλά και κάποιες μεμονωμένες στιγμές γέλιου εν είδει φιλότιμης προσπάθειας να σπάσουν τον πάγο της προφανούς «σάχλας». Και όσο κι αν οι χαρακτήρες των πρωταγωνιστών αλλά και η σκηνοθετική αισθητική μοιάζουν βγαλμένα από κακά τηλεοπτικά όνειρα, μερικά χιουμοριστικά ψήγματα αποτρέπουν τον πάγο από την άμεση μεταμόρφωση του σε παγόβουνο, και επιτρέπουν μερικά, χλιαρά μεν, χαχανητά δε.
Συμπερασματικά πρόκειται για μια ταινία που δεν καταφέρνει επ’ ουδενί να ορθώσει το κινηματογραφικό της ανάστημα μπροστά στο αναπόδραστο των νέων ξεκινημάτων. Αντίθετα, άτολμη κινηματογραφικά κι αισθητικά, καταφέρνει να μας εκπλήξει μόνο με μερικές αραιές στιγμές γέλιου.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
