Λος Άντζελες, κέντρο της πόλης. Μια ομάδα από τρομοκράτες έχουν καταλάβει ένα πολυώροφο κτίριο, έχουν συλλάβει ομήρους και έχουν κηρύξει πόλεμο κατά των πάντων. Ένας μόνο άνθρωπος έχει καταφέρει να ξεφύγει: ένας αστυνομικός εκτός υπηρεσίας. Ο Τζον ΜακΛέιν ήρθε στο Λος Άντζελες από τη Νέα Υόρκη για να περάσει τα Χριστούγεννα με τη γυναίκα του που εργάζεται στο συγκεκριμένο κτήριο. Κι ενώ την περιμένει στο γραφείο της, γίνεται η επίθεση των τρομοκρατών και η κατάληψη του κτιρίου. Ο ΜακΛέιν, οπλισμένος μόνο με το υπηρεσιακό του περίστροφο και με απίστευτο θάρρος και θράσος, θα ξεκινήσει τον προσωπικό του πόλεμο ενάντια στις πιθανότητες.
Σκηνοθεσία:
John McTiernan
Κύριοι Ρόλοι:
Bruce Willis … John McClane
Bonnie Bedelia … Holly Gennaro-McClane
Alan Rickman … Hans Gruber
Alexander Godunov … Karl Vreski
Reginald VelJohnson … αστυνόμος Al Powell
Paul Gleason … υπαρχηγός αστυνομίας Dwayne T. Robinson
De’voreaux White … Argyle
William Atherton … Richard Thornburg
Clarence Gilyard Jr. … Theo
Hart Bochner … Harry Ellis
James Shigeta … Joseph Yoshinobu Takagi
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jeb Stuart, Steven E. de Souza
Παραγωγή: Lawrence Gordon, Joel Silver
Μουσική: Michael Kamen
Φωτογραφία: Jan de Bont
Μοντάζ: John F. Link, Frank J. Urioste
Σκηνικά: Jackson De Govia
Κοστούμια: Marilyn Vance
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Die Hard
- Ελληνικός Τίτλος: Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει 2 (1990)
- Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει: Η Εκδίκηση (1995)
- Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει 4.0 (2007)
- Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει Σήμερα (2013)
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Nothing Lasts Forever του Roderick Thorp.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ μοντάζ, ήχου, ειδικών εφέ και ηχητικών εφέ.
Παραλειπόμενα
- Μια και το μυθιστόρημα του 1979 (Nothing Lasts Forever) είναι σίκουελ του The Detective του 1966, θα μπορούσε κανείς να πει ότι και η παρούσα ταινία είναι σίκουελ της ομότιτλης ταινίας (στα ελληνικά: Ο Ντετέκτιβ) του 1968 με τον Frank Sinatra. Κι επειδή επιβάλλονταν από το παλιότερο συμβόλαιο, οι παραγωγοί αναγκαστικά έκαναν πρώτα πρόταση στον Frank Sinatra, που φυσικά λόγω ηλικίας απέρριψε.
- Ο Arnold Schwarzenegger απέρριψε τον βασικό ρόλο, λόγω του ότι ήθελε να αλλάξει κάπως την εικόνα του τη συγκεκριμένη περίοδο, επιλέγοντας τους Δίδυμους. Παρόλα αυτά, και μόνο η αναφορά του ονόματος του και η κοινή συμμετοχή του σεναριογράφου Steven E. de Souza έκανε πολλούς να νομίζουν ότι πρόκειται για σίκουελ του Κομάντο (1985).
- Ο ρόλος του ΜακΛέιν, πριν καταλήξει, πέρασε από ονόματα όπως τους: Richard Gere, Clint Eastwood, Burt Reynolds, Sylvester Stallone, Harrison Ford, Don Johnson, Nick Nolte, Mel Gibson και Richard Dean Anderson. Όλοι τον προσπέρασαν.
- Ο Willis αρχικά αρνήθηκε τον ρόλο, επειδή είχε υποχρεώσεις με τη σειρά Αυτός, Αυτή και τα Μυστήρια. Όταν όμως η συμπρωταγωνίστρια του, Cybill Shepherd, έμεινε έγκυος και η παραγωγή της σειράς διακόπηκε για 11 μήνες, βρήκε την ευκαιρία να δεχτεί τον ρόλο.
- Οι πηγές θέλουν την 20th Century Fox να είναι πανικοβλημένη για την εμπορική μοίρα της ταινίας, επειδή μετά την απόρριψη τόσων μεγάλων σταρ για τον κεντρικό ρόλο, αυτός είχε πάει σε έναν ηθοποιό δίχως εμπειρία στην καθαρή δράση. Για αυτό τον λόγο, η καμπάνια δεν επικεντρώνονταν στον Willis, αλλά στην ύπαρξη ακατάπαυστης δράσης.
- Πρώτος κινηματογραφικός ρόλος για τον Alan Rickman. Οι παραγωγοί τον επέλεξαν όταν τον είδαν σε θεατρική παράσταση των Επικίνδυνων Σχέσεων (Les Liaisons Dangereuses).
- Παρά τις ανησυχίες των παραγωγών, η ταινία αποδείχτηκε σκέτο χρυσάφι. Με κόστος 28 εκατομμύρια δολάρια, έβγαλε 140,8. Αυτό εκκίνησε άμεσα franchise, που πέρα από τα σίκουελ, περιλάμβανε κόμιξ και βιντεοπαιχνίδια. Παράλληλα, δεν έγραψε μόνο ιστορία στον τομέα της δράσης, αλλά άφησε στίγμα και ως χριστουγεννιάτικη ταινία. Η δε φράση “Yippie-ki-yay, motherfucker” έγραψε τη δική της ιστορία στις διάσημες ατάκες του κινηματογράφου.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 29/1/2016
Πλέον μπορεί να ακούγεται αρκετά κλισέ η κραυγή «γίπι-κάι-γιε…», αλλά στην εποχή της έκανε επανάσταση στον χώρο της δράσης. Ο Τζον ΜακΚλέιν είναι μαζί με τον ήρωα που ενσάρκωσε ο Μελ Γκίμπσον στο «Φονικό Όπλο» αυτοί που έβαλαν το ανθρώπινο στοιχείο στην υπέρβαση. Ο action-hero έκτοτε δεν είναι ένας ψυχρός υπεράνθρωπος, αλλά πονάει, έχει χιούμορ, αγωνιά, έχει συναισθήματα. Ένα βήμα πάνω κι από το «Φονικό», το πρώτο «Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει» καθιερώνει αυτό που τώρα ονομάζουμε «καταιγιστική δράση», αφού, στην ουσία, δεν υπάρχει κοιλιά από τον σαματά. Οι παραγωγοί είχαν την εξυπνάδα να το συνδυάσουν όλο αυτό με το κλίμα των Χριστουγέννων και δεν είναι καθόλου περίεργη η μεγάλη επιτυχία της ταινίας, που, από πλευράς σίκουελ, δεν έχει ακόμα κοπάσει. Υποψήφιο για τέσσερα τεχνικά Όσκαρ, επιστέγασμα μιας ταινίας που κυριολεκτικά έπεσε ως βόμβα στο εμπορικό Χόλιγουντ. Θέλετε ψεγάδια; Μπόλικα, αλλά αφορούν γενικότητες-πονήματα του συγκεκριμένου είδους, άρα δεν χρίζουν συγκεκριμένης ανάλυσης εδώ.
Βαθμολογία: