Το 1950, καθώς ο Ψυχρός Πόλεμος απειλεί τη διεθνή ειρήνη, δύο νεαροί πιλότοι γίνονται αποδεκτοί σε μια ελίτ στρατιωτική μονάδα για εκπαίδευση. Ο ένας είναι ο Τομ Χάντνερ, ένας κομψός και τυπικός αμερικανός στρατιώτης. Ο άλλος είναι ο Τζέσι Μπράουν, ένας παθιασμένος και ταλαντούχος πιλότος, και ο πρώτος Αφροαμερικάνος που θα πετάξει σε μάχη για το ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών. Ξεκινώντας μαζί στη μοίρα VF-32, ο Τομ και ο Τζέσι θα φτάσουν στα όριά τους για να γίνουν οι καλύτεροι πιλότοι μάχης, εκπαιδευόμενοι σε τελευταίας τεχνολογίας πολεμικά αεροσκάφη και προετοιμαζόμενοι για τη μάχη.
Σκηνοθεσία:
J.D. Dillard
Κύριοι Ρόλοι:
Jonathan Majors … Jesse L. Brown
Glen Powell … Thomas ‘Tom’ J. Hudner Jr.
Christina Jackson … Daisy Brown
Joe Jonas … Marty Goode
Thomas Sadoski … Dick Cevoli
Serinda Swan … Elizabeth Taylor
Daren Kagasoff … Bill Koenig
Spencer Neville … Bo Lavery
Nick Hargrove … Carol Mohring
Logan Macrae … Nicky Hilton
Boone Platt … Buddy Gill
Matt Riedy … Thomas Hudner Sr.
Adetinpo Thomas … Clara Carroll
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jake Crane, Jonathan Stewart
Παραγωγή: Thad Luckinbill, Trent Luckinbill, Molly Smith, Rachel Smith
Μουσική: Chanda Dancy
Φωτογραφία: Erik Messerschmidt
Μοντάζ: Billy Fox
Σκηνικά: Wynn Thomas
Κοστούμια: Deirdra Elizabeth Govan
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Devotion
- Ελληνικός Τίτλος: Devotion: Οι Ήρωες των Αιθέρων
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Devotion: An Epic Story of Heroism, Friendship, and Sacrifice του Adam Makos.
Παραλειπόμενα
- Ο Glen Powell ήταν που έθεσε στα υπόψιν της Black Label Media το εν λόγω βιβλίο του 2014, συμμετέχοντας και ο ίδιος τόσο στην παραγωγή όσο και στο καστ. Ο ηθοποιός πρόλαβε να συναντήσει από κοντά τον Thomas J. Hudner Jr., πριν ο βετεράνος πιλότος φύγει από τη ζωή το 2017.
- Ο J.D. Dillard, που δεν είχε αναλάβει ξανά ακριβή παραγωγή, ένιωσε έναν προσωπικό δεσμό με το θέμα, όντας γιος πολεμικού πιλότου και ο ίδιος, και μάλιστα του μόνου Αφροαμερικανού στην εποχή του. Ο πατέρας του, μάλιστα, επισκέφτηκε τα γυρίσματα και διετέλεσε τεχνικός σύμβουλος του φιλμ, όπως άλλωστε μαθαίνουμε και σε ευχαριστήρια κάρτα στους τίτλους τέλους.
- Ο σκηνοθέτης ήταν αποφασισμένος να βάλει σε χρήση όσο γίνονταν περισσότερα πρακτικά εφέ, αντί των ψηφιακών. Επί αυτού, επιστράτευσε τον υπεύθυνο εναέριων κασκαντών Kevin LaRosa, που είχε εργαστεί και στο Top Gun: Maverick.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Οι Joe Jonas και Khalid είναι οι ερμηνευτές του Not Alone.
Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 30/11/2022
Κάπως μέσα στην αργοπορημένη κοινωνική εξέλιξη γύρω από τη χολιγουντιανή εκπροσώπηση μειονοτήτων, πέρασε η ιδέα πως όποια ταινία περιλαμβάνει το μήνυμα της αποδοχής έχει αυτόματα κάποια αξία. Η ιστορία του Τζέσι Μπράουν, του πρώτου μαύρου πιλότου της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, σίγουρα αξίζει να ειπωθεί στη μεγάλη οθόνη, αλλά οπωσδήποτε δικαιούταν ένα πολύ καλύτερο αποτέλεσμα από αυτό που προσφέρει εδώ το “Devotion”.
Προσωπικά αγνοούσα μέχρι τώρα την ύπαρξη του Μπράουν και το γεγονός ότι πληροφορήθηκα από τις λεζάντες των τίτλων τέλους ότι παρακολούθησα μια βιογραφία, μου προκάλεσε ακόμα μεγαλύτερο μούδιασμα. Παρότι από τους δύο κεντρικούς χαρακτήρες, του λευκού Τομ Χάντνερ και του μαύρου Τζέσι Μπράουν, το βάρος πέφτει ασυζητητί στον δεύτερο, η ταινία μοιάζει να επαναπαύεται σε αυτόν τον νεωτερισμό και να θεωρεί ότι έχει επιτελέσει το προσωπικό της επίτευγμα. Εντέλει, η παρουσία του Μπράουν λειτουργεί σαν αντιπερισπασμός, αφού ο τίτλος του πρωταγωνιστή ανήκει εξολοκλήρου στην ίδια την αεροπορία των ΗΠΑ.
Το πρώτο σενάριο μεγάλου μήκους για τους Jake Crane και Jonathan Stewart δεν κατορθώνει να κρύψει ότι έχει πατήσει πάνω στο “Top Gun” και ακολουθεί την ίδια αφηγηματική δομή αναμασώντας κοινοτοπίες που συναντάμε σε πολεμικές ταινίες μέσα από ξύλινο και επιτηδευμένο διάλογο, ενώ το άκρατο προμιλιταριστικό στοιχείο εντείνεται μέσα από σκηνές δράσης που δεν είναι ούτε κατά διάνοια όσο εντυπωσιακές η ταινία ισχυρίζεται πως διαθέτει. Διάσπαρτες εντοπίζονται ατάκες απείρου κάλλους όπως “Εσύ γιατί πολεμάς, πέρα από τον Θεό, την πατρίδα και την τιμή;”, ενώ ανεξίτηλη μού έχει μείνει η σκηνή όπου δύο στρατιώτες στα παγωμένα χαρακώματα της Κορέας προσεύχονται στον Θεό να στείλει τους αγγέλους του για να τους σώσουν, και στο αμέσως επόμενο πλάνο έξι μαχητικά αεροσκάφη εισβάλλουν στην οθόνη με καθοδική πορεία.
Ο Jonathan Majors επενδύει συναισθηματικά με εντυπωσιακό αποτέλεσμα στον ρόλο του Μπράουν, έχοντας πολλές ευκαιρίες να το πράξει σε μια αλυσιδωτή σειρά σκηνών που παρουσιάζουν μονομανώς το πόσο ρατσιστικό ήταν το περιβάλλον στο οποίο βρισκόταν. Τον ίδιο ρόλο επιτελεί και η άψυχη σεκάνς στις Κάνες που περιγράφει τη γνωριμία του με την Elizabeth Taylor, αψυχολόγητα μακροσκελής και τοποθετημένη θαρρείς τυχαία μέσα στην ταινία. Ο σκηνοθέτης J.D. Dillard αντιμετωπίζει τον Μπράουν με έναν πολύ προσεκτικό σεβασμό και εμμένει στα περιστατικά που λαμβάνουν χώρα επί της οθόνης με ανάλογο τρόπο μιας αγιογραφίας, γονατίζοντας το δραματικό βάθος της ιστορίας του. Η μηδαμινή εξέλιξή του μέσα στην ταινία αφορά και τους υπόλοιπους πιλότους, που στερούνται κάθε ευκαιρίας να δημιουργήσουν κάτι πέρα από τον επιθετικό προσδιορισμό που στερεοτυπικά τους αποδίδεται.
Όποια κι αν είναι η στάση του σκηνοθέτη γύρω από τους πολέμους που έχει συμμετάσχει η Αμερική, η ταινία δεν υπονοεί το παραμικρό για τον πόλεμο της Κορέας τον οποίο παρουσιάζει, παίρνοντας την ώθηση από το ότι αφού ο τέλειος πρωταγωνιστής που εξυψώνει βρίσκεται εκεί, τότε πρόκειται για κάτι καλό. Ο μοναδικός της στόχος είναι απλώς να φωνάξει ότι ο ρατσισμός είναι κακός, ενώ η “αφοσίωση” του τίτλου υποδεικνύει σαν υψηλό ιδανικό το να σκύβεις το κεφάλι σε ονόματα, πατρίδες και σταυρούς.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
Ωραίο το τοπ γκαν αλλά μη φορτωθούμε ακόμα ένα κάρο παρόμοιες Αμερικανιές.