Η Σάντρα έχει ένα δύσκολο δρόμο μπροστά της και μία πολύ στενή διορία. Έχει μόλις ένα σαββατοκύριακο για να συναντήσει τους συνάδελφους της και να τους ζητήσει να απαρνηθούν τον μπόνους μισθό τους, ώστε αυτή να μείνει στη δουλειά. Μόνη βοήθεια, ο σύζυγος της.

Σκηνοθεσία:

Jean-Pierre Dardenne

Luc Dardenne

Κύριοι Ρόλοι:

Marion Cotillard … Sandra Bya

Fabrizio Rongione … Manu Bya

Catherine Salee … Juliette

Olivier Gourmet … Jean-Marc

Christelle Cornil … Anne

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne

Παραγωγή: Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne, Denis Freyd

Φωτογραφία: Alain Marcoen

Μοντάζ: Marie-Helene Dozo

Σκηνικά: Igor Gabriel

Κοστούμια: Maira Ramedhan Levi

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Deux Jours, Une Nuit
  • Ελληνικός Τίτλος: Δύο Ημέρες, Μία Νύχτα
  • Διεθνής Τίτλος: Two Days, One Night

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου (Marion Cotillard).
  • Υποψήφιο για Bafta ξενόγλωσσης ταινίας.
  • Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών.
  • Υποψήφιο για Cesar πρώτου γυναικείου ρόλου (Marion Cotillard) και ξένης ταινίας.
  • Βραβείο γυναικείας ερμηνείας (Marion Cotillard) στα Ευρωπαϊκά Βραβεία. Υποψήφιο για σενάριο.
  • Καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία και πρώτος αντρικός ρόλος (Fabrizio Rongione) στα Magritte, τα εθνικά βραβεία του Βελγίου. Υποψήφιο σε ακόμα 6 κατηγορίες.
  • Επίσημη πρόταση του Βελγίου για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.

Παραλειπόμενα

  • Η Marion Cotillard συμφώνησε για τη συμμετοχή της πριν καν διαβάσει το σενάριο.
  • Η ιδέα για την ταινία ήρθε στους αδελφούς Dardenne κατά τις αρχές της δεκαετίας του ’00, βασιζόμενη σε μια αληθινή περίπτωση.
  • Η Cotillard έγινε η πρώτη ηθοποιός που φτάνει σε υποψηφιότητα για Όσκαρ, παίζοντας σε βελγική ταινία.
  • Έγινε η πλέον εμπορική ταινία των Dardenne, με κέρδη 9 εκατομμύρια δολάρια. Βέβαια, το κόστος ήταν κι αυτό στα 7 εκατομμύρια ευρώ.

Κριτικός: Νάνσυ Μιχαηλίδου

Έκδοση Κειμένου: 4/9/2014

Η ταινία των αδερφών Νταρντέν διαπραγματεύεται ένα ηθικό δίλημμα βγαλμένο μέσα από τον σύγχρονο εργασιακό εφιάλτη της Δύσης. Τι είναι προτιμότερο; Να χάσει τη δουλειά της μια γυναίκα που μόλις ξεπέρασε ένα πρόβλημα υγείας ή να πάρουν μπόνους οι συνάδελφοί της; Η εταιρεία φαίνεται πως έχει ήδη πάρει την αποφάσή της, αλλά για να μην κατηγορηθεί για έλλειψη ευαισθησίας, πετάει το γάντι στους εργαζομένους, οι οποίοι θα αποφασίσουν με μυστική ψηφοφορία αν η νεαρή γυναίκα θα φύγει ή θα μείνει, κάτι που στη συγκεκριμένη περίπτωση μεταφράζεται και ως… θα πάρουν το μπόνους οι εργαζόμενοι ή όχι; Οι Νταρντέν φέρνουν την ηρωίδα τους αντιμέτωπη με έναν προς έναν τους πιθανούς «ψηφοφόρους» της και κατ` επέκταση με τις τύψεις τους, την ανθρωπιά ή την άρνησή τους. Έχει ένα σαββατοκύριακο στη διάθεσή της -οι δύο μέρες και μία νύχτα του τίτλου- για να τους κάνει να κατανοήσουν τη θέση της και να τους πείσει να ταχτούν με το μέρος της. Παρά τις όποιες αδυναμίες της, και με τη στήριξη του συζύγου της, ξεκινάει την «ψηφοθηρία» με το κεφάλι ψηλά. Μπαίνει στο σπίτι τους, έρχεται σε επαφή με την πραγματικότητά τους και παρά το προσωπικό της στρίμωγμα, θέτει το ζήτημά της με αξιοπρέπεια. Η κάθε περίπτωση που συναντά είναι διαφορετική, με την ψυχολογία της ηρωίδας να ανεβαίνει από την όποια θετική εξέλιξη, και να γίνεται ένα με το πάτωμα σε κάθε αναποδιά. Ο θεατής μόνο ευγενικά αισθήματα μπορεί να αναπτύξει απέναντί της, αγωνιώντας για την τύχη της, τη στιγμή που κάθε συνάντηση μετράει αντίστροφα για την εξέλιξη του ζητήματος, με την ένταση ολοένα να κορυφώνεται.

Το σκηνοθετικό δίδυμο επιλέγει για πρώτη φορά μια τόσο διάσημη ηθοποιό για πρωταγωνίστριά του, την εξαιρετική Μαριόν Κοτιγιάρ, η οποία χαρίζει μια συντριπτική ερμηνεία, αποτυπώνοντας με ρεαλισμό την ψυχολογική κόλαση που περνάει η ηρωίδα, δικαιώνοντας απόλυτα τους δημιουργούς για την επιλογή τους. Το σενάριο αποδεικνύεται προσεκτικά μελετημένο και παρόλο που κυλάει νεράκι, λειτουργεί σχεδόν ως case-study που εξετάζει τις πολλαπλές εκδοχές μιας φαινομενικά απλής ιστορίας, μέχρι να βρει τη χρυσή τομή ανάμεσα στον ατομικισμό και τη συλλογικότητα. Οι αδερφοί Νταρντέν βρίσκουν την ευκαιρία να καταγγείλουν, όπως μόνο αυτοί ξέρουν, τις τακτικές των μεγαλοεταιρειών και την αποδοχή τους από τους εργαζομένους, φέρνοντας την ανθρωπιά αντιμέτωπη με το προσωπικό συμφέρον. Παραδίδουν μαθήματα κουράγιου, ελπίδας και πάνω απ` όλα αλληλεγγύης, μέσα από μια ιστορία που προσφέρει άφθονη τροφή για σκέψη, μη παραλείποντας να κλείσουν το μάτι στην εξάρτηση του δυτικού ανθρώπου από την εργασία, αποτυπώνοντας πόσο καταστροφική φαντάζει η απώλειά της και πόσο λυτρωτική η απελευθέρωσή της από αυτήν.

Βαθμολογία:


Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur

Έκδοση Κειμένου: 2/2/2015

Είναι η πρώτη φορά που οι αδερφοί Dardenne επιλέγουν ένα τόσο γνωστό όνομα για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, προσφέροντάς τον στην πρωτοκλασάτη, πλέον, σταρ Marion Cotillard. Κι αυτό είναι το ένα από τα δύο εντυπωσιακότατα επιτεύγματα της νέας ταινίας του βελγικού διδύμου: όχι απλώς ξεχνάς παντελώς ότι παρακολουθείς μια ηθοποιό που πρόσφατα είδες σε μεγάλες χολιγουντιανές παραγωγές, αλλά κοιτάζεις στο πρόσωπό της την ίδια γυναίκα που θα μπορούσες να έχεις συναντήσει δεκάδες φορές στον δρόμο σου -και να την έχεις προσπεράσει αδιάφορα. Η Cotillard μεταμορφώνεται με όλο της το είναι στην γυναίκα της διπλανής πόρτας, που, αδύναμη και καταθλιπτική, παλεύει για να μη χάσει τη δουλειά της, και παραδίδει μια αληθινά αριστουργηματική ερμηνεία.

Το δεύτερο σημαντικό επίτευγμα του φιλμ είναι ο τρόπος με τον οποίο οι αδερφοί Dardenne επιλέγουν να ολοκληρώσουν την ιστορία τους. Η διήμερη οδύσσεια της ηρωίδας, που προσπαθεί να κερδίσει την ψήφο των συναδέλφων της ώστε να διατηρήσει τη δουλειά της, δεν φαίνεται να έχει πολλές πιθανές εκβάσεις. Κι όμως, το φινάλε στην πραγματικότητα προσφέρει μια εσωτερική, μικρή μα ουσιαστικότατη ανατροπή. Γιατί σημασία τελικά δεν έχει τόσο το αν θα παραμείνει ή όχι στη δουλειά της, μα πολύ περισσότερο το αν, μέσα από αυτή την αγωνιώδη αναζήτηση αλληλεγγύης, θα καταφέρει να ανακτήσει την αξιοπρέπειά της. Υπέροχη και αναζωογονητικά αισιόδοξη κατάληξη σε ένα φιλμ που προσωπικά βρήκα σε σημεία λιγότερο ρεαλιστικό απ` όσο θέλει να δείχνει η νατουραλιστική αισθητική του, πάντα όμως με αμείωτα δυνατή συναισθηματική ένταση.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

11 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *