Αυτή τη φορά, ο ζιγκολό Ντους πηγαίνει στην Ευρώπη για να βοηθήσει το πρώην αφεντικό και μέντορά του, Τι Τζέι, που βρίσκεται μπλεγμένος σε μια ύποπτη υπόθεση δολοφονίας με θύματα μερικούς από τους πιο περιζήτητους ζιγκολό της Ευρώπης. Αλλά μπορεί η Ευρώπη και οι γυναίκες της να επιζήσουν από ένα τέτοιο καταστροφικό τσουνάμι;
Σκηνοθεσία:
Mike Bigelow
Κύριοι Ρόλοι:
Rob Schneider … Deuce Bigalow
Eddie Griffin … Tiberius Jefferson ‘T.J.’ Hicks
Hanna Verboom … Eva
Jeroen Krabbe … Gaspar Voorsboch
Douglas Sills … Chadsworth Buckingham, III
Til Schweiger … Heinz Hummer
Charles Keating … Gian-Carlo
Carlos Ponce … Rodrigo Bollas De Madera
Alex Dimitriades … Enzo Giarraputo
Κώστας Σόμμερ … Assapopoulos Mariolis
Norm MacDonald … Earl McManus
Adam Sandler … Javier Sandooski
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Rob Schneider, David Garrett, Jason Ward
Στόρι: Rob Schneider
Παραγωγή: Jack Giarraputo, Adam Sandler, John Schneider
Μουσική: James L. Venable
Φωτογραφία: Marc Felperlaan
Μοντάζ: Peck Prior, Sandy S. Solowitz
Σκηνικά: Benedict Schillemans
Κοστούμια: Linda Bogers
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Deuce Bigalow: European Gigolo
- Ελληνικός Τίτλος: Αρσενικός Ζιγκολό: Ωραίος και… Ευρωπαίος!
Άμεσοι Σύνδεσμοι
Σεναριακή Πηγή
- Σενάριο (χαρακτήρες): Ντιους Μπίγκαλο: Αρσενικός Ζιγκολό των Harris Goldberg, Rob Schneider.
Παραλειπόμενα
- Η Disney απέρριψε να αναλάβει το σίκουελ, αφού ανέχονταν μέχρι PG-13, και όχι R όπως στην πρώτη ταινία. Η Sony ανάλαβε, αλλά η Disney έχοντας τα δικαιώματα του χαρακτήρα πήρε ένα 5% από τις εισπράξεις.
- Για την προώθηση της ταινίας, έγινε διαγωνισμός Man-Whore of the Year στο Λας Βέγκας, με τη συνδρομή του περιοδικού Maxim.
- Ο Rob Schneider παρακάλεσε προσωπικά τον Jeroen Krabbe να συμμετάσχει, πέφτοντας κυριολεκτικά στα γόνατα του.
- Ο βετεράνος ολλανδός σκηνοθέτης Jean van de Velde δήλωσε ότι του πρότειναν να το αναλάβει, αλλά αυτός βρήκε κακόγουστο το σενάριο. Επίσης, όπως πάλι ο ίδιος δήλωσε, θα είχε την ελάχιστη δημιουργική ελευθερία, μια και το φιλμ θα ελέγχονταν μόνο από τον Rob Schneider.
- Έχοντας μονάχα κάποια διαφημιστικά στο βιογραφικό του, αυτή ήταν η πρώτη και μόνη ταινία που σκηνοθέτησε ποτέ ο Mike Bigelow.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 28/10/2016
Μετά το «αριστούργημα» του 1999, είπαμε να δούμε και τα χειρότερα. Αν τότε το θέμα ήταν σχετικά μαλακό και σε έκανε κατά στιγμές να γελάσεις, τώρα το κιτς τραβάει στα άκρα, και πρέπει να είσαι τεράστιος φαν του Ρομπ Σνάιντερ για να συμμετέχεις. Για τους εν λόγω φαν, βέβαια, μην πτοείστε από τη βράβευση του αμερικανού ηθοποιού στα Χρυσά Βατόμουρα, αφού ο Σνάιντερ είναι από τους θαμώνες των βραβείων, και μάλλον ούτε ο ίδιος πτοήθηκε. Από την άλλη, δεν μου προξένησε τόση απορία που η Ντίσνεϊ εγκατέλειψε αυτό το σίκουελ, αλλά τεράστια το πού βρήκαν τον παντελώς άγνωστο σκηνοθέτη με το επίθετο Μπίγκελοου (ένα γράμμα διαφορά από το επίθετο του ήρωα), και αν είναι απλή σύμπτωση ή μιλάμε για “δημιουργική” απάτη. Δεν μπορούμε να μη σταθούμε στις δύο δικές μας συμμετοχές. Ο Άλεξ Δημητριάδης είναι ο Έλληνο-αυστραλός που είδαμε στο «Γαμήλιο Party», ενώ ο Κώστας Σόμμερ μάλλον θα έχει να θυμάται τη χαμένη του ευκαιρία για διεθνή καριέρα. Στην ταινία, η λέξη «man-whore» ακούγεται 47 φορές και αυτό καλύπτει οποιοδήποτε άλλο σχόλιο για το σενάριο!
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
