Το καλοκαίρι του 1967 ήταν μια κομβική περίοδος της σύγχρονης αμερικανικής ιστορίας, όταν η χώρα βρέθηκε αντιμέτωπη με έντονες κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές: την κλιμάκωση της στρατιωτικής εμπλοκής της χώρας στον πόλεμο του Βιετνάμ, και δεκαετίες φυλετικών διακρίσεων. Τα επίκεντρα όλης αυτής της δυσαρέσκειας και της άσβεστης οργής αποδείχθηκαν πως ήταν οι μεγάλες πόλεις της χώρας, με τις συστηματικές προκαταλήψεις τους, τις φυλετικές ανισότητες σε στέγη και παιδεία, και την ολοένα αυξανόμενη ανεργία στις κοινότητες των Αφρο-αμερικανών. Δύο νύχτες μετά την έναρξη της εξέγερσης του Ντιτρόιτ, μια αναφορά για πυροβολισμούς κοντά σε περιοχή της εθνοφυλακής, οδήγησε την αστυνομία του Ντιτρόιτ, την πολιτοφυλακή του Μίσιγκαν, την εθνοφυλακή του στρατού του Μίσιγκαν κι έναν ιδιωτικό φρουρό ασφαλείας να εισβάλουν σε ένα παράρτημα του κεντρικού κτιρίου του ξενοδοχείου Algiers. Περιφρονώντας την επίσημη διαδικασία, πολλοί αστυνομικοί ανέκριναν βίαια τους ενοίκους του ξενοδοχείου, κατασκευάζοντας ένα ιδιότυπο «παιχνίδι θανάτου», σε μια προσπάθεια να τους εκφοβίσουν για να μην ομολογήσουν. Μέχρι το τέλος της νύχτας, τρεις άοπλοι νεαροί πυροβολήθηκαν εν ψυχρώ, και αρκετοί άλλοι άντρες και γυναίκες χτυπήθηκαν βάναυσα. Κανένα όπλο δεν βρέθηκε ποτέ.
Σκηνοθεσία:
Kathryn Bigelow
Κύριοι Ρόλοι:
John Boyega … Melvin Dismukes
Will Poulter … Philip Krauss
Algee Smith … Larry Reed
Jacob Latimore … Fred Temple
Jason Mitchell … Carl Cooper
Hannah Murray … Julie Ann Hysell
Kaitlyn Dever … Karen Malloy
Jack Reynor … Demens
Ben O’Toole … Flynn
John Krasinski … εισαγγελέας Auerbach
Anthony Mackie … Karl Greene
Laz Alonso … John Conyers, Jr.
Gbenga Akinnagbe … Aubrey Pollard, Sr.
Jeremy Strong … εισαγγελέας Lang
Jennifer Ehle … γιατρός
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Mark Boal
Παραγωγή: Kathryn Bigelow, Mark Boal, Matthew Budman, Megan Ellison, Colin Wilson
Μουσική: James Newton Howard
Φωτογραφία: Barry Ackroyd
Μοντάζ: William Goldenberg, Harry Yoon
Σκηνικά: Jeremy Hindle
Κοστούμια: Francine Jamison-Tanchuck
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Detroit
Ελληνικός Τίτλος: Detroit: Μια Οργισμένη Πόλη
Παραλειπόμενα
- Η ταινία βγήκε με την ευκαιρία της 50ής επετείου των γεγονότων. Αλλά είναι γυρισμένη εξολοκλήρου σε τοποθεσίες της Μασαχουσέτης.
- Εμπορική αποτυχία, με κέρδη από τα ταμεία μόλις 24,1 εκατομμύρια δολάρια, κι ενώ ο προϋπολογισμός ήταν 34 με 40.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 15/9/2019
Ό,τι δεν έχει καταφέρει τόσες δεκαετίες η προπαγάνδα τύπου Ράμπο, έρχεται τις δύο τελευταίες η Kathryn Bigelow να το αναπληρώσει. Να δημιουργήσω κι εγώ μια θεωρία συνομωσίας που θα ήθελε την τεχνικά καταρτισμένη σκηνοθέτιδα ως «κινηματογραφικό παρακράτος»; Ακόμα κι αν δεν με νοιάζει να επιβεβαιώσω κάτι τέτοιο, ποιο το νόημα άλλωστε, ταινία με ταινία η καλιφορνέζα δημιουργός βάλλεται να… μας τρελάνει!
Σε αυτή την περίπτωση, ούτε λίγο ούτε πολύ, μας λέει πως εν έτει 1967 ο ρατσισμός στις ΗΠΑ στηρίζονταν καθαρά σε… μια παρεξήγηση. Μας παρουσιάζει σχεδόν το σύνολο της κεφαλής και του σώματος του στρατού και της αστυνομίας ως υπέρμαχους της ισότητας, και ένας ψυχοπαθής όσο κι αψυχολόγητος αστυνομικός ήταν που έκανε όλη τη ζημία, προσδίδοντας και το κακό όνομα στο σύνολο μιας κατά τα άλλα «αγγελικής» εξουσίας. Η ταινία μιλάει με τις λεπτομέρειες της, ομοίως και με το περιστατικό που επικεντρώνεται. Κι όλο αυτό γίνεται με παμπόνηρο τρόπο, τέτοιο που κάνει ικανή τη νέου τύπου προπαγάνδα να διεισδύσει επί του θεατή, παραμορφώνοντας τη γενική λογική της ιστορίας που αφορούσε την αλήθεια μιας χώρας, χωρίς ταυτόχρονα επί του επιμέρους περιστατικού των δολοφονιών να χρειάζονταν να αλλάξει ούτε λέξη.
Και αναρωτιέται κανείς, αν όπως και στην περίπτωση του πολυβραβευμένου Hurt Locker, έχει νόημα να σταθεί κανείς στο ότι η Bigelow ξέρει να κρατάει κάμερα. Να με συγχωρέσετε, αλλά κάτι παρόμοιο είχαμε και τη δεκαετία του 1930, με την περίπτωση της Riefenstahl. Όποιος λοιπόν νοιάζεται για τη μη παραποίηση της ιστορικής μας μνήμης και λογικής, νομίζω ότι αυτά που λέμε τον καλύπτουν αντί για τεχνοκρατική κριτική. Όποιος, από την άλλη, αρέσκεται σε ένα αγωνιώδες θρίλερ, μπορεί να εκλάβει το φιλμ ως ένα, και να θαυμάσει ένα όντως δημιουργικότατο μοντάζ.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
