Ο Δημήτριος είναι ένας έλληνας σκλάβος, ο οποίος μετά τον θάνατο του αφέντη του καταδικάζεται να εκπαιδευτεί ως μονομάχος στις ρωμαϊκές αρένες. Εκεί η πίστη του στον Χριστό θα δοκιμαστεί όχι μόνο γιατί θα πρέπει να αντιμετωπίσει ξιφομάχους και άγρια θηρία στην αρένα, αλλά και τη σατανική και φιλήδονη Μεσσαλίνα και τον παράφρονα αυτοκράτορα Καλιγούλα εκτός αυτής.

Σκηνοθεσία:

Delmer Daves

Κύριοι Ρόλοι:

Victor Mature … Δημήτριος

Susan Hayward … Messalina

Michael Rennie … Πέτρος

Debra Paget … Lucia

Anne Bancroft … Paula

Jay Robinson … Caligula

Barry Jones … Claudius

William Marshall … Glycon

Richard Egan … Dardanius

Ernest Borgnine … Strabo

Charles Evans … Cassius Chaerea

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Philip Dunne

Παραγωγή: Frank Ross

Μουσική: Franz Waxman

Φωτογραφία: Milton R. Krasner

Μοντάζ: Robert Fritch, Dorothy Spencer

Σκηνικά: George W. Davis, Lyle R. Wheeler

Κοστούμια: Charles Le Maire

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Demetrius and the Gladiators
  • Ελληνικός Τίτλος: Δημήτριος και Μεσσαλίνα [αυθεντικός]
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Ο Δημήτριος και οι Μονομάχοι [επανέκδοσης]

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Σενάριο (χαρακτήρες): Ο Χιτών του Lloyd C. Douglas.

Παραλειπόμενα

  • Η ταινία είναι σίκουελ της ταινίας Ο Χιτών του 1953, και είχε προγραμματιστεί με το ξεκίνημα των γυρισμάτων του πρώτου μέρους (με προσωρινό τίτλο: The Story of Demetrius). Ο Victor Mature, που ήταν δεύτερος ρόλος σε εκείνο, αναλαμβάνει πρωταγωνιστής και μαζί την ευκαιρία να γίνει σταρ.
  • Όπως και ο Χιτών, γυρίστηκε κι αυτό σε Technicolor και CinemaScope.
  • Το σκηνικό του χωριού της Κανά από τον Χιτώνα χρησιμοποιήθηκε εδώ για τη χριστιανική συνοικία της Ρώμης.
  • Κοστίζοντας μονάχα 1,99 εκατομμύρια δολάρια, έβγαλε 26 και ήταν η τέταρτη πιο εμπορική ταινία της χρονιάς.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 22/4/2013

Όπως υπάρχουν τα ψευδο-ιστορικά έπη της Τσινετσιτά, έτσι και το Χόλιγουντ παρήγαγε τα αντίστοιχα δικά του. Όμως, η ταινία όχι απλά δεν προσβάλει το θείο μήνυμα, αλλά ούτε και τις ταινίες «χλαμύδας» που τότε μεσουρανούσαν. Αυτό το σίκουελ του Ο Χιτών έχει αρκετές αρετές. Βασικά, ως δράμα είναι ένα όμορφο χολιγουντιανό μίνι-έπος, με τον πομπώδη λόγο, τους μονοδιάστατους αλλά ξεκάθαρους χαρακτήρες και τα μεγαλόπνοα μηνύματα. Ως δράση, έχει μια αξέχαστη αναπαράσταση του Κολοσσαίου και η τραγική διάσταση τού τι συντελούνταν εκεί μέσα είναι ολοζώντανη. Ο Βίκτορ Ματσούρ δεν είναι Ρίτσαρντ Μπάρτον, αλλά είναι ένα ταιριαστό πρόσωπο για «χλαμύδα». Ακολουθώντας και μια άτυπη παράδοση, ο Τζέι Ρόμπινσον είναι κι αυτός ένας πολύ καλός -αν και υπερβολικός στις εκφάνσεις του- Καλιγούλας.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

23 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *