Όλα Αρχίζουν Αύριο

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Demain Tout Commence

Ελληνικός Τίτλος: Όλα Αρχίζουν Αύριο

Διεθνής Τίτλος: Two Is a Family

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Πουθενά Χωρίς την Κόρη μου (2013)

Σεναριακή Πηγή

• Σενάριο: Πουθενά Χωρίς την Κόρη μου των Eugenio Derbez, Guillermo Rios, Leticia Lopez Margalli.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης

Έκδοση Κειμένου: 13/2/2017

Γαλλόφωνο ριμέικ του μεξικάνικου «Πουθενά Χωρίς την Κόρη μου» του 2013. Ο Samuel ζει μια ανέμελη καθημερινότητα με ελάχιστες ευθύνες και πολλά πάρτι δουλεύοντας ως οδηγός σκάφους. Μια ημέρα, μια γυναίκα από το παρελθόν του, η βρετανικής καταγωγής Kristin, του αφήνει ένα μωρό κοριτσάκι μόλις τριών μηνών, την Gloria, ισχυριζόμενη πως είναι κόρη του. Αναστατωμένος από την ξαφνική αυτή ανατροπή στη ζωή του, ο Samuel ταξιδεύει στο Λονδίνο αναζητώντας την Kristin για να της επιστρέψει πίσω την Gloria. Δεν τη βρίσκει και τελικά αποφασίζει να μείνει στην αγγλική πρωτεύουσα πιάνοντας δουλειά ως κασκαντέρ για να αναθρέψει το κοριτσάκι. Οχτώ χρόνια αργότερα, η Kristin θα επιστρέψει για να επανασυνδεθεί με την κόρη της και θα έρθει η ώρα των εξηγήσεων για τα αδικαιολόγητα.

Αν υπάρχει ένας παράγοντας που να καθιστά την όλη εμπειρία του «Όλα Αρχίζουν Αύριο» τουλάχιστον παρακολουθήσιμη ανάμεσα στα ένα σωρό προβλήματα που τη μαστίζουν, αυτός είναι η για ακόμη μία φορά χαρισματική παρουσία του Omar Sy. Εκπέμποντας ενέργεια, καλοσύνη και μια σχεδόν παιδικής φύσης ζωτικότητα, καταφέρνοντας αξιοσημείωτες επιδόσεις τόσο όταν χρειάζεται να είναι κωμικός όσο και στις πιο έντονες και δραματικές στιγμές του φιλμ, παραδίδει εντέλει μια ερμηνεία που σίγουρα άξιζε ένα καλύτερο πλαίσιο από αυτό που της παρέχεται. Διότι η ταινία του Hugo Gelin δυστυχώς στοχεύει στα κατώτερα ένστικτα ενός κοινού που έχει ανισομερή κατανομή αναπτυγμένων αντισωμάτων σε ιστορίες που έχουν στο επίκεντρό τους μικρά παιδιά προκειμένου να εκμαιεύσουν πολύ συγκεκριμένα συναισθήματα, συχνά με εκβιαστικό τρόπο, όπως συμβαίνει εδώ. Μέχρις ενός σημείου, η ιστορία ξεδιπλώνεται σαν μια τυπική κομεντί για όλη την οικογένεια, με έναν κοινωνικό περίγυρο και μια πραγματικότητα που μοιάζει να έχει βγει από διαφημιστικό για οδοντόκρεμα. Καμία αναφορά σε οικονομική δυσχέρεια, καμία κουβέντα σε κοινωνικές ανισότητες, ούτε λόγος για διαταραγμένες διαπροσωπικές σχέσεις, σε βαθμό που να αγγίζει το τελικό αποτέλεσμα το παραμύθι, και όχι με την καλή έννοια.

Ο χαρακτήρας του Samuel βρίσκει σε χρόνο ρεκόρ μια πηγή βιοπορισμού, ταυτόχρονα επαρκής σε οικονομικό επίπεδο και ικανοποιητική ως απασχόληση, κι ας μη γνωρίζει λέξη στα αγγλικά, κι ας είναι ουσιαστικά ένας ξένος σε μια πελώρια πόλη που γνωρίζει για πρώτη φορά! Οι σχέσεις δε μεταξύ πατέρα και κόρης αγγίζουν το ιδανικό, με τον πρώτο να διαμορφώνει μάλιστα το σπίτι ακριβώς με τον τρόπο που θα επιθυμούσε η δεύτερη προκειμένου να την ευχαριστήσει, ανεξαρτήτως εξόδων, να την πηγαίνει σε ένα καλό γαλλόφωνο σχολείο όπου όλοι, παιδιά και καθηγητές της συμπεριφέρονται τέλεια (υπάρχει και μια «στριμμένη» δασκάλα για το ξεκάρφωμα) και να καταφέρνει να της ικανοποιεί όλα τα χατίρια όσον αφορά το υλικό κομμάτι. Τέτοιες εξιδανικεύσεις, διευκολύνσεις και ωραιοποιήσεις αποστασιοποιούν τον θεατή και δεν τον εμπλέκουν στη δραματουργική κατασκευή που αποπειράται να δημιουργηθεί. Έτσι, όταν το δράμα της πλοκής κορυφώνεται, είναι τόσο κούφια και φανερά απεγνωσμένη η απόπειρα του σεναρίου να προκαλέσει συγκίνηση και δάκρυα που πέφτει στο κενό, εκτός αν κάποιος επιδιώκει να φτάσει στο καθαρτήριο κλάμα και μέσω μιας εύκολης διαδρομής, όσο τεχνητή και κυνικά φτιαγμένη κι αν είναι.

Από πλευράς χιούμορ, τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα, με τη συντριπτική πλειοψηφία των ανάλαφρων στιγμών να πηγάζουν από τον χαρακτήρα του Bernie που υποδύεται ο Antoine Bertrand (με μια φριχτή προφορά που αν ο οποιοσδήποτε πραγματικά εκ των συντελεστών της ταινίας την άκουσε και του θύμισε κάτι το βρετανικό θα έπρεπε σοβαρά να ελέγξει την ακοή του), ενός ομοφυλόφιλου παραγωγού που φλερτάρει ασυστόλως οποιοδήποτε αρσενικό βρεθεί στον δρόμο του.

Μπορεί κάποιοι να το βρίσκουν και ξεκαρδιστικό. Οι ίδιοι που πιθανώς θα παράβλεπαν και τη διάθεση του Gelin να χτυπήσει κάτω σαν το χταπόδι τη συναισθηματική νοημοσύνη του οποιουδήποτε ατόμου φιλοτιμηθεί να παρακολουθήσει το πόνημά του και να εκμηδενίσει στο φινάλε της ιστορίας κάθε έννοια λεπτότητας και αξιοπρεπούς αποτύπωσης μιας τραγικής κατάληξης. Ένα φιλμ που πάσχει πολύ σοβαρά από ανειλικρίνεια.

Βαθμολογία: