Ο γάμος του Βικ και της Μελίντα Βαν Άλεν είναι φαινομενικά τέλειος. Πίσω από το προσωπείο που αρκεί για τη μικρή πόλη του Λιτλ Γουέσλι, η συμφωνία ανάμεσα τους θέλει τον Βικ να ανέχεται τους εραστές της συζύγου του, αρκεί να μην τον εγκαταλείψει. Όταν όμως ένας από τους εραστές αυτούς δολοφονείται, ο Βικ πανικοβάλλεται στην ιδέα ότι το έγκλημα μπορεί να φορτωθεί στη Μελίντα, και τον παίρνει πάνω του. Ο αληθινός όμως δολοφόνος δεν αργεί να δώσει σημεία ύπαρξης, και ο Βικ μένει έκθετος. 

Σκηνοθεσία:

Adrian Lyne

Κύριοι Ρόλοι:

Ben Affleck … Vic Van Allen

Ana de Armas … Melinda Van Allen

Tracy Letts … Don Wilson

Grace Jenkins … Trixie Van Allen

Dash Mihok … Jonas Fernandez

Rachel Blanchard … Kristin Peterson

Kristen Connolly … Kelly Wilson

Jacob Elordi … Charlie De Lisle

Lil Rel Howery … Grant

Brendan Miller … Joel Dash

Finn Wittrock … Tony Cameron

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Zach Helm, Sam Levinson

Παραγωγή: Guymon Casady, Benjamin Forkner, Anthony Katagas, Arnon Milchan

Μουσική: Marco Beltrami

Φωτογραφία: Eigil Bryld

Μοντάζ: Andrew Mondshein, Tim Squyres

Σκηνικά: Jeannine Oppewall

Κοστούμια: Heidi Bivens

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Deep Water
  • Ελληνικός Τίτλος: Βαθιά Νερά

Άμεσοι Σύνδεσμοι

  • Βαθιά Νερά (1981)

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: Deep Water της Patricia Highsmith.

Παραλειπόμενα

  • Επιστροφή στα πλατό για τον Adrian Lyne μετά από 20 χρόνια και το -επίσης ερωτικό θρίλερ- Άπιστη.
  • Ο σχεδιασμός είχε ξεκινήσει από το 2013, με τον Adrian Lyne να αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία για λογαριασμό της Fox 2000 Pictures. Το 2018, τα δικαιώματα πουλήθηκαν στη New Regency, με τη Walt Disney Studios Motion Pictures να συμφωνεί να αναλάβει ρόλο μέσω της 20th Century.
  • Αναφέρθηκε ότι κατά τα γυρίσματα δημιουργήθηκε ένας σύντομος δεσμός ανάμεσα στους Ben Affleck και Ana de Armas. Η διαφορά ηλικίας ανάμεσα στους ηθοποιούς είναι 16 έτη.
  • Το μυθιστόρημα του 1957 είχε πρώτα διασκευαστεί στη Γαλλία από τον Michel Deville. Στο ακυκλοφόρητο στη χώρα μας, Eaux Profondes, πρωταγωνιστούσαν οι Isabelle Huppert και Jean-Louis Trintignant, και έτυχε μίας προβολής το 2020 στη Θεσσαλονίκη ως Βαθιά Νερά.
  • Μέσω της 20th Century Fox, έγινε το πρώτο ερωτικό θρίλερ για την Disney μετά το 1994 και το Χρώμα της Νύχτας, μια παραγωγή της Hollywood Pictures. Αλλά και μέσω της θυγατρικής Entertainment One, έγινε το πρώτο ερωτικό θρίλερ για τη Hasbro.
  • Ήταν αρχικά να κυκλοφορήσει κατά τα τέλη του 2020 στις αίθουσες. Μετά από αρκετές αναβολές λόγω της πανδημίας, έκανε πρεμιέρα στην πλατφόρμα του Hulu και του Amazon Prime Video.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 20/5/2022

Για έναν φίλο κάποιων συγκεκριμένων ερωτικών θρίλερ όπως αυτών που μας έχει συνηθίσει επί δεκαετίες ο Adrian Lyne, η μακρινή αυτή προσθήκη στη φιλμογραφία του δεν πρέπει να απογοητεύσει. Μπορεί να είναι πολύ μοντέρνο για να μπορέσεις να αποκωδικοποιήσεις μέσα του τη γραφή της Patricia Highsmith, αλλά είναι πιστό προς όσους δεν θέλουν να παρακολουθούν αμέτοχοι δίχως να σκέφτονται το παραμικρό.

Αν κάπου αναγνωρίζεις τη Highsmith είναι στο γεγονός ότι δεν υπάρχει ιδιαίτερη απορία περί του ποιος έκανε τι, κάτι που άλλωστε υπηρετεί από ανέκαθεν και ο Lyne. Όλη η ουσία εδώ μέσα είναι ο ψυχολογικός κόσμος των χαρακτήρων, με τους Ben Affleck και Ana de Armas να είναι δύο εξίσου ακραία παραδείγματα σκάρτου ανθρώπου, αλλά ο καθένας τους με διαφορετικό εντελώς τρόπο. Σημασία έχει το τι αντίχτυπο έχουν οι πράξεις τους στη μικρή Τρίξι, την οποία ερμηνεύει μια απίθανη Grace Jenkins. Κι εκεί παίζεται όλο το παιχνίδι.

Είναι ο ανεξέλεγκτος ερωτισμός μιας μητέρας το υπέρτατο έγκλημα, ή η πάση θυσία, κυριολεκτικά, διατήρηση ενός συντηρητικού και ήρεμου βίου; Και ποιο από τα δύο επιλέγει η κοινωνία να ανεχτεί μαζικότερα; Γιατί χαρακτηριστικό της υπόθεσης είναι ότι όπως ο θεατής γνωρίζει-υποψιάζεται από νωρίς τον ένοχο των ειδεχθών εγκλημάτων, η πλειοψηφία τάσσεται στο πλάι του. Αν δεν πει η αστυνομία το «συλλαμβάνεσαι», για εμάς παραμένει ο «άνθρωπος που δεν έχει δώσει δικαιώματα». Πέρασαν τόσα και τόσα χρόνια, και η απάτη παραμένει ισοδύναμη ή ακόμα και χειρότερη της αφαίρεσης μιας ζωής…

Ο Adrian Lyne δεν πετάει έξω τα νουαρικά, θριλερικά στοιχεία, ούτε αποκαλύπτει τα αυτονόητα δίχως τη χρήση σταγονόμετρου. Αλλά είναι δραματικό στοιχεία το μέλημα του, και ζητάει από τους ερμηνευτές του περισσότερα από ό,τι απαιτεί το είδος. Στο πίσω μέρος του μυαλού του υπάρχει σίγουρα ο Hitchcock, ενώ η «απιστία» είναι τόσο έντονη ως έννοια, που θα μπορούσε κάποιος να πει ότι κλείνει την τριλογία της μετά το Ολέθρια Σχέση και το Άπιστη, φανερώνοντας και την πρόθεση του να τα δώσει όλα. Κάποιες όμως έντονες σκηνές δεν είναι αρκετές για να ικανοποιήσουν τις προθέσεις όλης της προηγούμενης πρότασης μας, με το φιλμ να λειτουργεί εις βάρος του παρόμοια καλά και σε μια μικρή οθόνη.

Καλογυρισμένο, με προσοχή σε ένα σενάριο που θα μπορούσε παρόλα αυτά να πει περισσότερα (πάνω στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων), με αιχμή ερμηνείες που θα μπορούσαν να είναι κι αυτές καλύτερες (και πάλι ευθύνεται το ίδιο), με ισορροπία ανάμεσα στο μοντέρνο του σήμερα και το μοντέρνο που ανάδυε τότε η Ολέθρια Σχέση (ένα ντεμοντέ υπερσύγχρονο σινεμά;), κι εντέλει ένα κομμάτι της φιλμογραφίας του Adrian Lyne που δεν θα γράψει ιστορία, αλλά σέβεται τον θεατή του στα απολύτως βασικά.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

16 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *