Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Αυγή
- Dawn of the Planet of the Apes
- 2014
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Δράσης, Επιστημονικής Φαντασίας, Έπος, Θρίλερ, Περιπέτεια
- 17 Ιουλίου 2014
Ένα συνεχώς αυξανόμενο έθνος γενετικά εξελιγμένων πιθήκων, με επικεφαλής τον περιβόητο Καίσαρα, απειλείται από μια ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι κατάφεραν να επιζήσουν από έναν θανατηφόρο ιό που σάρωσε τα πάντα μία δεκαετία πριν. Παρότι αρχικά τα δύο στρατόπεδο δείχνουν διατεθειμένα να συζήσουν σε συνθήκες ειρήνης, στην πορεία αναγκάζονται να συγκρουστούν αμετάκλητα, προκειμένου να αναδειχθεί μονάχα ένας νικητής και απόλυτος κυρίαρχος του πλανήτη Γη, εκτοπίζοντας πλήρως το αντίπαλο είδος.
Σκηνοθεσία:
Matt Reeves
Κύριοι Ρόλοι:
Andy Serkis … Caesar
Jason Clarke … Malcolm
Gary Oldman … Dreyfus
Keri Russell … Ellie
Toby Kebbell … Koba
Kodi Smit-McPhee … Alexander
Kirk Acevedo … Carver
Judy Greer … Cornelia
Nick Thurston … Blue Eyes
Terry Notary … Rocket
Karin Konoval … Maurice
Keir O’Donnell … Finney
Kevin Rankin … McVeigh
James Franco … Will Rodman (αρχείο)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Mark Bomback, Rick Jaffa, Amanda Silver
Παραγωγή: Peter Chernin, Dylan Clark, Rick Jaffa, Amanda Silver
Μουσική: Michael Giacchino
Φωτογραφία: Michael Seresin
Μοντάζ: William Hoy, Stan Salfas
Σκηνικά: James Chinlund
Κοστούμια: Melissa Bruning
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Dawn of the Planet of the Apes
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Αυγή
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Ο Άνθρωπος που Ήρθε από το Μέλλον (1968)
- Επιστροφή στον Πλανήτη των Πιθήκων (1970)
- Απόδραση απ’ τον Πλανήτη των Πιθήκων (1971)
- Η Κατάκτηση του Πλανήτη των Πιθήκων (1972)
- Μάχη στον Πλανήτη των Πιθήκων (1973)
- Ο Πλανήτης των Πιθήκων (2001)
- Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Εξέγερση (2011)
- Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Σύγκρουση (2017)
- Το Βασίλειο του Πλανήτη των Πιθήκων (2024)
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα (άμεση επιρροή): La Planete des Singes του Pierre Boulle.
- Σενάριο (χαρακτήρες): Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Εξέγερση των Rick Jaffa, Amanda Silver.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ ειδικών εφέ.
- Υποψήφιο για Bafta ειδικών εφέ.
Παραλειπόμενα
- Σίκουελ του reboot Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Εξέγερση, που τοποθετείται χρονικά 10 χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας. Δεν ήταν αποφασισμένο εξαρχής να γίνει κι αυτό σειρά, αλλά άμεσα με την κυκλοφορία του πρώτου μέρους είχαν ξεκινήσει οι συζητήσεις. Η επίσημη ανακοίνωση έγινε τον Μάιο του 2012.
- Ενώ ο Rupert Wyatt ήταν ο πρώτος που είχε αναφέρει την πιθανή συνέχιση του franchise, αντικαταστάθηκε επειδή δεν συμφωνούσε με τα χρονοδιαγράμματα του στούντιο.
- Ο Matt Reeves άφησε στην άκρη ένα σχέδιο για νέα ταινία πάνω στην cult σειρά Twilight Zone, ώστε να αναλάβει αυτό. Υποψήφιοι μαζί του ήταν οι: Jeff Nichols, Guillermo del Toro, Juan Carlos Fresnadillo, J.A. Bayona και J. Blakeson.
- Ο James Franco απάντησε στις εικασίες περί επιστροφής του ότι ήταν αδύνατες από τη στιγμή που είχε αποχωρήσει ο Wyatt.
- Η Weta Digital προέβη σε εκτεταμένη χρήση ψηφιακών εφέ, αλλά πάντα σε συνδυασμό με motion capture.
- Η 20th Century Fox και η Vice Media συνεργάστηκαν για τη δημιουργία τριών online μικρού μήκους ταινιών, όπου εξιστορούνταν γεγονότα ανάμεσα στην πρώτη και αυτή την ταινία. Με την ίδια περίοδο ασχολήθηκε και το μυθιστόρημα Dawn of the Planet of the Apes: Firestorm από την Titan Books.
- Σπουδαία πορεία στα ταμεία, με έσοδα 710,6 εκατομμύρια δολάρια, αλλά και υψηλό κόστος (170).
- Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη. Ήταν ο πρώτος Πλανήτης των Πιθήκων που βγήκε ποτέ τρισδιάστατος.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 15/10/2017
Παρότι η ταινία του Matt Reeves έχει τόσα καλά στοιχεία, πάλι δεν γίνεται η ουσιαστική διαφορά (είναι, μάλιστα, κατά κάτι κατώτερη του πρώτου μέρους). Από τη μία δουλεύεται πολύ καλά ο χαρακτήρας του Σίζαρ, ενώ θέματα ηθικής αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα και στιβαρότητα. Από την άλλη, όμως, το έργο δεν είναι τίποτα άλλο από ένα παραδοσιακής μορφής γουέστερν με ινδιάνους με σχηματικούς χαρακτήρες, κι αυτό επικαλυμμένο με τα σύγχρονα πρότυπα που επιτάσσουν οι μεγάλες εταιρίες του Χόλιγουντ. Η προσπάθεια για κάτι δημιουργικό κοντράρει πάνω στην ευκολία της γραφής του σεναρίου, που ακολουθάει την πλέον κλισέ μορφή ενός block-buster. Κάποιες φράσεις προσδίδουν κύρος, αλλά επί της πλοκής, ό,τι παρακολουθούμε είναι απόλυτα προβλέψιμο και εντός συνταγής. Μάλιστα, επειδή η ταινία δεν εξαντλεί τα ψηφιακά εφέ της (προς τιμή της αλλά προς απογοήτευση ενός φιλοθεάμον κοινού), πέρα από την επεξεργασμένη ως φυσική την παρουσία των πιθήκων, αυτό το σεναριακό πισωγύρισμα γίνεται απανταχού φανερό.
Η ταινία, πάλι, κουβαλάει πολλούς κωδικούς «κοινού», δηλαδή επενδύει έγκυρα πάνω στην έννοια της διαφορετικότητας, βγάζοντας και σωστά συμπεράσματα, κι εύκολα γίνεται αγαπητή από τη μάζα που έχει βαρεθεί τους ασπρόμαυρους πολέμους καλών-κακών. Μα αυτό, βέβαια, ούτε κάτι νέο δεν είναι, ούτε ακούγεται διαφορετικότερα από τόσες και τόσες άλλες ταινίες στην κινηματογραφική ιστορία. Εύκολα κανείς θα μπορούσε να υποθέσει ότι είναι ένα εμπορικό τρικ, μια και πάντα πιάνει στην ψυχολογία της μάζας (ευτυχώς, φυσικά, για το καλό όλων μας). Ερμηνευτικά, δε, οι πίθηκοι είναι σαν να ερμηνεύουν στο Μπρόντγουεϊ, ενώ οι άνθρωποι είναι σκάλες και σκάλες πίσω.
Κανείς δεν θα χάσει παρακολουθώντας το δεύτερο κεφάλαιο της εκ νέου αναβίωσης των Πιθήκων. Απλά η ταινία είναι υποταγμένη στον εύκολο τρόπο που αναπτύσσεται η πλοκή της, που ποτέ δεν απογειώνεται όπως θα ήταν το πεπρωμένο της: ως ένα έπος συνδυασμού δράσης και μηνύματος.
Βαθμολογία: