Μια διεφθαρμένη γαλλίδα μαρκησία, η Ιζαμπέλ Ντε Μαρτέιγ, ζει βάζοντας στοιχήματα στην κρυφή ερωτική ζωή της αριστοκρατίας, και κυριαρχεί με αυτό τον τρόπο κοινωνικά. Κάποια μέρα, η μαρκησία αναθέτει με δόλο στον πρώην εραστή της, τον ακόλαστο Βαλμόν, να αποπλανήσει τη νεαρή και παρθένα μνηστή του. Εκείνος τα καταφέρνει θαυμάσια, κερδίζοντας το στοίχημα. Η απρόσμενη άφιξη της ωραιότατης μαντάμ ντε Τουρβίλ θεωρείται σαν πρόκληση για τη Μαρτέιγ, που αναθέτει στον Βαλμόν να την κατακτήσει προσφέροντάς του σαν τίμημα μια βραδιά μαζί της. Έτσι, ο Βαλμόν επιδίδεται σε ένα ρεσιτάλ υποκρισίας, χρησιμοποιώντας σαν όπλο τη γοητεία του και την τέχνη του στον έρωτα, και παρουσιάζεται στη μαντάμ ντε Τουρβίλ σαν ένας ανιδιοτελής ερωτευμένος.
Σκηνοθεσία:
Stephen Frears
Κύριοι Ρόλοι:
Glenn Close … μαρκησία Isabelle de Merteuil
John Malkovich … υποκόμης Sebastien de Valmont
Michelle Pfeiffer … μαντάμ Marie de Tourvel
Uma Thurman … Cecile de Volanges
Swoosie Kurtz … μαντάμ de Volanges
Keanu Reeves … Raphael Danceny
Mildred Natwick … μαντάμ de Rosemonde
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Christopher Hampton
Παραγωγή: Norma Heyman, Hank Moonjean
Μουσική: George Fenton
Φωτογραφία: Philippe Rousselot
Μοντάζ: Mick Audsley
Σκηνικά: Stuart Craig
Κοστούμια: James Acheson
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Dangerous Liaisons
- Ελληνικός Τίτλος: Επικίνδυνες Σχέσεις
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Επικίνδυνες Σχέσεις (1959)
- Μια Πιστή Γυναίκα (1976)
- Βαλμόν (1989)
- Ερωτικά Παιχνίδια (1999)
- Wi-heom-han Gyan-gye (2012)
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Les Liaisons Dangereuses του Choderlos de Laclos.
- Θεατρικό: Les Liaisons Dangereuses του Christopher Hampton.
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ διασκευασμένου σεναρίου, σκηνικών και κοστουμιών. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, πρώτο γυναικείο ρόλο (Glenn Close), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Michelle Pfeiffer) και μουσική.
- Βραβείο Bafta δεύτερου γυναικείου ρόλου (Michelle Pfeiffer) και σεναρίου. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, πρώτο γυναικείο ρόλο (Glenn Close), μουσική, φωτογραφία, μοντάζ, σκηνικά, κοστούμια και μακιγιάζ.
- Καλύτερη ξένη ταινία στα Cesar.
Παραλειπόμενα
- Πρώτη αγγλόφωνη κινηματογραφική διασκευή του διάσημου έργου του Laclos (από το 1782), αν και ως βάση χρησιμοποιήθηκε η θεατρική διασκευή του 1985 από τον Christopher Hampton. Εκεί πρωταγωνιστούσαν οι Lindsay Duncan, Alan Rickman και Juliet Stevenson.
- Όλη η ταινία έγινε σε εξωτερικούς χώρους γυρισμάτων, και συγκεκριμένα στη Γαλλία.
- Έσχατη ταινία για την ντίβα του αμερικανικού θεάτρου Mildred Natwick.
- Για τον ρόλο της Σεσίλ πέρασε από οντισιόν η Drew Barrymore, ενώ τον απέρριψε η Sarah Jessica Parker.
- Η Annette Bening πέρασε από αρκετές πρόβες για τον μικρό ρόλο της Εμιλί. Την ίδια εποχή περνούσε από οντισιόν και για μία άλλη εκδοχή του ίδιου έργου, το Βαλμόν του Milos Forman, στο οποίο εντέλει και πρωταγωνίστησε. Αντίθετα, σε αυτή την εκδοχή αρνήθηκε να παίξει η Michelle Pfeiffer για χάρη της ταινίας του Frears.
- Η Glenn Close ξεκίνησε τα γυρίσματα κάπου στα μέσα της συνολικής διάρκειας τους, μια και μόλις είχε γεννήσει.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Εκτός από τις συνθέσεις του George Fenton (με πιο χαρακτηριστικό το The Key), ακούγεται μουσική από Antonio Vivaldi, Johann Sebastian Bach, George Frideric Handel και Christoph Willibald Gluck.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 29/1/2016
Η πρώτη ακριβή κι αμερικανική ταινία του βασιλιά του βρετανικού νέο-free cinema Στίβεν Φρίαρς, είναι και η ταινία στην οποία χρωστάει πρώτιστα τη φήμη του. Πρόκειται για μια από τις πιο όμορφες και καλοστημένες ταινίες εποχής του σύγχρονου σινεμά, ιδανική μεταφορά του παιχνιδιάρικου μυθιστορήματος του Λα Κλος. Ο Φρίαρς αντιλαμβάνεται αυτή την παιχνιδιάρικη φύση του έργου, και την αποτυπώνει στην άψογη σκιαγράφηση των κεντρικών χαρακτήρων, με το διττό της προσωπικότητας τους να φαντάζει ως υπαινικτική δράση, ακόμα και κωμωδία. Παραδόξως καλύτερο κι από τη γαλλική εκδοχή, φέρει τα χαρακτηριστικά της θεατρικής του καταγωγής, αλλά τα δένει με τον πλούτο της λεπτεπίλεπτης καλλιτεχνικής διεύθυνσης. Κλασικές σκηνές ολούθε, και αν θέλει κανείς να βρει ένα αληθινό ελάττωμα, αυτό κρύβεται στην οσκαρική όψη ενός φιλμ που θα μπορούσε να δανειστεί κάποια στοιχεία από το παρελθόν του Φρίαρς. Αψεγάδιαστη η Γκλεν Κλόουζ, ποτέ καλύτερος -αλλά ούτε εδώ απόλυτος- ο Τζον Μάλκοβιτς, σαγηνευτικά αθώα η Μισέλ Φάιφερ.
Βαθμολογία: