Da 5 Bloods (2020)

ΣΥΝΟΨΗ

Τέσσερις αφροαμερικανοί βετεράνοι του Βιετνάμ, ο Πολ, ο Ότις, ο Έντι και ο Μέλβιν, επιστρέφουν στον τόπο όπου πριν 50 χρόνια πολέμησαν. Ψάχνοντας να μάθουν τι απέγινε ο πρώην αρχηγός της ομάδας τους και με την ελπίδα να βρουν έναν θαμμένο θησαυρό, οι τέσσερις άντρες έρχονται κοντά μέσω του ανήσυχου γιου του Πολ, και μάχονται το ανθρώπινο και το φυσικό στοιχείο, ερχόμενοι αντιμέτωποι με τα ανεξίτηλα σημάδια της αθανασίας του πολέμου του Βιετνάμ.

Σκηνοθεσία:

Spike Lee

Κύριοι Ρόλοι:

Delroy Lindo … Paul

Jonathan Majors … David

Clarke Peters … Otis

Norm Lewis … Eddie

Isiah Whitlock Jr. … Melvin

Chadwick Boseman … Norman Earl ‘Stormin’ Norm’ Holloway

Johnny Nguyen … Vinh Tran

Melanie Thierry … Hedy Bouvier

Paul Walter Hauser … Simon

Jasper Paakkonen … Seppo Havelin

Jean Reno … Desroche

Van Veronica Ngo … Hanoi Hannah

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Danny Bilson, Paul De Meo, Kevin Willmott, Spike Lee

Παραγωγή: Jon Kilik, Spike Lee, Beatriz Levin

Μουσική: Terence Blanchard

Φωτογραφία: Newton Thomas Sigel

Μοντάζ: Adam Gough

Σκηνικά: Wynn Thomas

Κοστούμια: Donna Berwick

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Da 5 Bloods
Ελληνικός Τίτλος: Da 5 Bloods

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Όσκαρ μουσικής.
Υποψήφιο για Bafta δεύτερου αντρικού ρόλου (Clarke Peters).

Παραλειπόμενα

Με ένα μπάτζετ που υπολογίζεται από τα 35 στα 45 εκατομμύρια δολάρια, είναι μία από τις πλέον ακριβές ταινίες του Spike Lee.
Από το 2013 ως το 2016, το φιλμ άνηκε σκηνοθετικά στον Oliver Stone. Όταν ανέλαβε ο Lee, οι ήρωες άλλαξαν σε αφροαμερικανοί.
Samuel L. Jackson, Giancarlo Esposito, John David Washington και Don Cheadle ανακοινώθηκαν αρχικά για το καστ, αλλά ο προγραμματισμός τους τους ανάγκασε σε αποχώρηση.
Στις φλας-μπακ σκηνές, οι ίδιοι -περίπου 60άρηδες- ηθοποιοί υποδύονται τους νεότερους εαυτούς τους, δίχως καμία χρήση εφέ η μακιγιάζ.
Ο σκηνοθέτης αλλάζει τη φόρμα του κάδρου του τέσσερις φορές μέσα στην ταινία. Οι σκηνές των 1960 είναι σε 1.33:1 format με φιλμ 16 mm, μία από τις σύγχρονες είναι σε 2.39:1 με Super 8, οι σύγχρονες στην πόλη είναι σε widescreen 2.39:1 και αυτές στη ζούγκλα είναι σε 1.85:1.
Το φιλμ προορίζονταν να κάνει ντεμπούτο εκτός συναγωνισμού στο φεστιβάλ Κανών, αλλά μετά τη ματαίωση του φεστιβάλ, βγήκε κατευθείαν από το Netflix. Θα ήταν η πρώτη ταινία της συνδρομητικής πλατφόρμας που θα έβγαινε στις Κάνες, μετά τον σάλο που είχε δημιουργηθεί το 2017 με τις on-demand ταινίες.
Έσχατη ταινία για τον Chadwick Boseman που πρόλαβε την πρεμιέρα της ενόσω ακόμα ήταν εν ζωή.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος

Έκδοση Κειμένου: 14/6/2020

Η νέα ταινία του Σπάικ Λι δεν θα μπορούσε να κυκλοφορήσει σε πιο “κατάλληλη” περίοδο, όσο κι αν ο ίδιος το είχε σχεδιάσει. Σε περίπτωση που ο μελλοντικός αναγνώστης αναρωτιέται τι έχει αυτή η περίοδος που την κάνει τόσο “κατάλληλη” για μια ταινία του Σπάικ Λι, δεν έχει παρά να αναζητήσει στο Google στοιχεία για τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ και άμεσα θα κατανοήσει. Ο αναγνώστης του σήμερα φαντάζομαι ότι εφόσον δεν ζει μέσα σε γυάλινη σφαίρα αλλά βρίσκεται έστω και σε τυπική επικοινωνία με τον κόσμο μας, μπορεί να καταλάβει εύκολα τον λόγο που το Da 5 Bloods είναι πιο επίκαιρο και αναγκαίο από ποτέ.

Η βασική πλοκή (ή αν θέλετε η τυπική πλοκή, γιατί το “βασικό” του φιλμ είναι άλλο) θέλει τέσσερις Αφροαμερικανούς, βετεράνους του πολέμου του Βιετνάμ, να επιστρέφουν εκεί μετά από σχεδόν πενήντα χρόνια. Ο λόγος αυτής της επανένωσης είναι για να φέρουν πίσω στην Αμερική ό,τι έχει απομείνει από τη σωρό του συμπολεμιστή και φίλου τους, Νόρμαν, αλλά και μερικές δεκάδες πλάκες χρυσού που είχαν κρύψει την περίοδο του πολέμου.

Το Da 5 Bloods δεν κατηγοριοποιείται εύκολα. Δεν είναι μόνο πολιτική ταινία, δεν είναι μόνο αντιπολεμική ταινία, δεν είναι μόνο κοινωνική ταινία, δεν είναι μόνο μια περιπέτεια με άφθονη δράση και κωμικές στιγμές. Είναι όλα αυτά, και είναι όλα δεμένα με μαεστρία μεταξύ τους, με εξαιρετική χρήση του μοντάζ αλλά και την αναλογία διαστάσεων την οθόνης. Στα φλας-μπακ των ηρώων η εικόνα μετατρέπεται στο κλασικό 4:3, ενώ τη στιγμή που το φιλμ αλλάζει σχεδόν ολοκληρωτικά ύφος και γίνεται περιπέτεια μέσα στη ζούγκλα, το πλάνο ανοίγει εντελώς και οι μαύρες μπάρες χάνονται για να αποδοθεί όσο καλύτερα γίνεται το τοπίο και όσα συμβαίνουν στην οθόνη.

Ο Ντελρόι Λίντο ξεχωρίζει από τους βετεράνους, γιατί είναι ο πιο καλογραμμένος χαρακτήρας και αυτός που έχει το περισσότερο ζουμί, καθώς μιλάμε για έναν Αφροαμερικανό που πολέμησε στο Βιετνάμ, έφτασε στο σήμερα κουβαλώντας ένα μεγαλύτερο βάρος από τους υπόλοιπους σχετικά με εκείνο τον πόλεμο και καταλήγει να ψηφίζει τον Τραμπ και να είναι εμφανώς ρατσιστής. Ο γιος του, που υποδύεται ο Τζόναθαν Μέιτζορς, είναι αυτός που θα φέρει λίγο περισσότερο συναίσθημα στην ταινία ενώ σίγουρα η τελευταία σκηνή που μοιράζεται ο Λίντο με τον Τσάντγουικ Μπόουσμαν (παίζει τον νεκρό συμπολεμιστή τους στα φλας-μπακ και σε σκηνές οραμάτων του Λίντο) είναι από τις πιο συγκινητικές της ταινίας.

Μπορεί η μεγάλη διάρκεια του φιλμ να βγάζει μερικές αδυναμίες αφού νιώθεις ότι υπάρχουν στιγμιότυπα, συνομιλίες και χαρακτήρες που θα μπορούσαν να λείπουν, αλλά απ’ την άλλη έχεις να κάνεις με έναν ιδιαίτερο σκηνοθέτη που σχεδόν όλη η φιλμογραφία του αποτελείται από ταινίες τέτοιας διάρκειας. Ο τελικός απολογισμός βγαίνει σίγουρα υπέρ του Λι και της ταινίας του, αυτής της ταινίας που ενώ ενδιάμεσα γίνεται μια αναπάντεχα βίαιη περιπέτεια δράσης, αρχίζει και ολοκληρώνεται με το επίκαιρο όσο ποτέ πολιτικό της μήνυμα για την αξία των ζωών των Αφροαμερικανών, η οποία μοιάζει ποτέ να μη “ζύγιζε” ίσα στη ζυγαριά της αμερικανικής κοινωνίας.

Βαθμολογία: