Ο νεαρός Ντογκτανιάν ταξιδεύει στο Παρίσι, όπου βρίσκει τον καλύτερό του φίλο και πιστό ακόλουθο -το ποντικάκι Πιπ- και προσπαθεί να πραγματοποιήσει το όνειρό του: να γίνει ένας από τους βασιλικούς σκύλους-σωματοφύλακες. Η ιστορία ενός σπουδαίου ήρωα που πολέμησε για την τιμή, την αφοσίωση και τη φιλία… και επίσης βρήκε αγάπη. Όλοι για έναν και ένας για όλους!

Σκηνοθεσία:

Toni Garcia

Κύριοι Ρόλοι:

Miguel Angel Perez … D’Artacan/Pom (φωνή)

Ana Esther Alborg … Juliette (φωνή)

Antonio Ramirez … Rofty (φωνή)

Gabriel Jimenez … Pontos (φωνή)

Juan Perucho … Dogos (φωνή)

Luis Reina … Amis (φωνή)

Carlos Kaniowsky … Treville (φωνή)

Juan Arroyo … καρδινάλιος Richelieu (φωνή)

Ana Maria Mari … μιλαίδη de Winter (φωνή)

Luis Bajo … κόμης de Rochefort (φωνή)

Vicente Gil … Widimir (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Doug Langdale

Παραγωγή: Javier Ibanez Ahechu

Μουσική: Manel Gil-Inglada

Σκηνικά: Barbara R. Gragirena

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: D’Artacan y los Tres Mosqueperros
  • Ελληνικός Τίτλος: Ο Ντογκτανιάν και οι Τρεις Σωματοφύλακες
  • Διεθνής Τίτλος: Dogtanian and the Three Muskehounds

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: Les Trois Mousquetaires του Alexandre Dumas pere.
  • Τηλεοπτική σειρά: D’Artacan y los Tres Mosqueperros του Claudio Biern Boyd.

Παραλειπόμενα

  • Τεχνική: Computer-animated (ψηφιακό)
  • Πρώτη κινηματογραφική σκηνοθεσία για τον Toni Garcia.
  • Άμεση μεταφορά της ισπανο-ιαπωνικής σειράς κινουμένων σχεδίων (μάνγκα) που βγήκε στον αέρα το 1981, και κράτησε επί 26 επεισόδια. Η σειρά είχε σημειώσει ιδιαίτερη επιτυχία (ακόμα και στη χώρα μας), με συνέπεια το 1989 να βγει και σίκουελ σειρά.
  • Ήταν αρχικά σχεδιασμένο να κυκλοφορήσει από την BRB Internacional το 2016, αλλά καθυστέρησε για λόγους που δεν έγιναν γνωστοί. Έτσι, το 2019 ήρθε η Apolo Films για να το φέρει εις πέρας.
  • Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Γιώργος Σκουφής (Ντογκτανιάν), Ειρήνη Τσίγκα (Τζουλιέτ), Άννα Σταματίου (Μιλαίδη/παπαγάλος), Βασίλης Μήλιος (Πόρθος/πατέρας/Ντουμπουά/στρατιώτης/φρουρός/πωλητής λουλουδιών), Στέλιος Ψαρουδάκης (Πιπ/ναύτης/ευγενής), Ανδρέας Ευαγγελάτος (Άθως/Ρισελιέ), Δημήτρης Παπαδάτος (Άραμις/Ροσφόρ/ναύτης/λαθρέμπορος), Δημήτρης Σάρλος (βασιλιάς Λουίς/λαγωνικό/Γουίντιμερ/στρατιώτης/οδηγός/σωματοφύλακας), Κωνσταντίνος Κλαυδιανός (Τρεβίλ/Μπορ/σωματοφύλακας/καπετάνιος/στρατιώτης/ευγενής), Χίλντα Ηλιοπούλου (βασίλισσα Αν/μητέρα/πωλήτρια/κυρία επί των τιμών), Πέτρος Σπυρόπουλος (Σάντι/φρουρός/στρατιώτης). Σκηνοθετική επιμέλεια: Άννα Σταματίου. Μετάφραση: Άρης Κυπριανού.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Η ταινία ανοίγει με το μουσικό θέμα της ορίτζιναλ τηλεοπτικής σειράς. Οι συνθέτες του, Guido και Maurizio De Angelis, έγραψαν και νέα τραγούδια ειδικά για το φιλμ.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 20/9/2022

Ο Ντογκτανιάν είναι δυστυχώς ο ορισμός της κακής ταινίας κινουμένων σχεδίων, χωρίς σε κανένα σημείο να είναι μια ταινία που πρέπει να εχθρευτείς. Δεν μιλάμε δηλαδή για κάτι που θα αποβεί επιζήμιο για τα παιδιά που τυχόν θα το παρακολουθήσουν, ούτε φυσικά αντιλαμβανόμαστε εδώ για πρώτη φορά πως η σύγχρονη εξέλιξη του ψηφιακού καρτούν αφορά κατά μέγιστο βαθμό το εμπόριο και όχι την τέχνη. Αλλά…

Λόγω ηλικίας, η ομώνυμη σειρά κινουμένων σχεδίων με είχε κερδίσει ως θεατή, ακόμα κι αν από τότε δεν θα την αναζητούσα σε κάποιο άλλο μέσο πέρα από την τηλεόραση. Το μόνο που αλλάζει εδώ οπτικά είναι πως το τύπου μάνγκα κινούμενο σχέδιο του τότε είναι πλέον ακόμα ένα ψηφιακό στρογγυλεμένο κατασκεύασμα, από αυτά που είτε τα κάνεις άψογα για να κερδίσεις τις αισθήσεις του θεατή (βλέπε Χόλιγουντ), είτε… μάλλον μας δουλεύεις. Ακόμα χειρότερα, είναι από τα πλέον αργά στην κίνηση τους ψηφιακά που έχετε δει ποτέ, σε σημείο να μοιάζουν με κακό αστείο τόσο το περπάτημα των ηρώων, όσο κυρίως οι σκηνές δράσης.

Η δικαιολογία που λογικά θα έρχονταν από τους δημιουργούς θα ήταν ότι προσπάθησαν να μην εξαφανίσουν την αίσθηση της παλιάς σειράς (φανερό και στο ότι παρεμβάλλονται άνιμε στιγμιότυπα συχνά), με ένα ψηφιακό σχέδιο που κινείται «παραδοσιακά». Το πόσο άστοχη πέρα από ρομαντική ήταν αυτή η ιδέα, μόνο αν δεις την εκτέλεση της θα το πιστέψεις.

Περνώντας στα της ιστορίας, θα θεωρούσα θεμιτό ότι έχουμε την πιο πιστή αποτύπωση του βιβλίου του πατέρα Δουμά στη μεγάλη οθόνη από την εποχή της δεκαετίας του 1970. Καλό όντως σαν σκέψη, μια και τα σημερινά παιδιά στερούνται αυτής της ευκαιρίας, ενώ αν τυχόν κάποιος έπεσε πάνω στην αμερικανική εκδοχή του 1993 ή τη γαλλική του 2011, λογικά νομίζει ότι οι Τρεις Σωματοφύλακες ήταν πρόγονοι του Τζακ Νόρις! Η ζημιά εδώ γίνεται με το άσφαιρο χιούμορ, που μπορεί να κριθεί ακόμα κι από τα μικρά παιδιά ως πολύ αθώο. Ειδικά ο συνδυασμός του με αυτό το «κάτι σαν κινούμενο σχέδιο» δεν βοηθάει καθόλου μα καθόλου.

Δυστυχώς, ακόμα και για «σούπερ-μάρκετ» ισπανικό σχέδιο, πάλι φτωχό το λες. Από την άλλη, μια κι απευθύνεται αποκλειστικά σε πολύ μικρές ηλικίες, αναίμακτο είναι, κουκλίστικοι είναι οι χαρακτήρες, και μια γενική σούμα από το αθάνατο μυθιστόρημα υπάρχει. Άρα, «δένουμε» τους μπόμπιρες στη θέση τους επί της αίθουσας, κι αναζητούμε για εμάς σκαμπό στο μπαρ του κινηματογράφου…

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

14 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *