1979. Ο Μάικ Μίλο, ένα παλιό αστέρι του ροντέο και νυν ξεπεσμένος εκτροφέας αλόγων, αναλαμβάνει να φέρει τον γιο του πρώην αφεντικού του από το Μεξικό. Αναγκασμένοι να πάρουν τους παράδρομους στην επιστροφή τους στο Τέξας, οι αταίριαστοι συνοδοιπόροι αντιμετωπίζουν ένα απροσδόκητα απαιτητικό ταξίδι, στη διάρκεια του οποίου ο κουρασμένος εκπαιδευτής αλόγων θα βρει απρόσμενες συνδέσεις και την προσωπική του αίσθηση λύτρωσης.

Σκηνοθεσία:

Clint Eastwood

Κύριοι Ρόλοι:

Clint Eastwood … Michael ‘Mike’ Milo

Eduardo Minett … Rafael ‘Rafa’ Polk

Natalia Traven … Marta

Dwight Yoakam … Howard Polk

Fernanda Urrejola … Leta

Horacio Garcia Rojas … Aurelio

Paul Lincoln Alayo … αστυνομικός Perez

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Nick Schenk, N. Richard Nash

Παραγωγή: Clint Eastwood, Jessica Meier, Tim Moore, Albert S. Ruddy

Μουσική: Mark Mancina

Φωτογραφία: Ben Davis

Μοντάζ: David S. Cox, Joel Cox

Σκηνικά: Ronald R. Reiss

Κοστούμια: Deborah Hopper

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Cry Macho
  • Ελληνικός Τίτλος: Cry Macho

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: Cry Macho του N. Richard Nash.

Παραλειπόμενα

  • Το Cry Macho βρέθηκε σε προσχέδιο διασκευής του για τον κινηματογράφο από την εποχή που κυκλοφόρησε, το 1975. Έκτοτε, ηθοποιοί όπως οι Roy Scheider, Burt Lancaster και Pierce Brosnan έχουν συνδεθεί με τον κεντρικό ρόλο, χωρίς όμως κάποια εξέλιξη. Το 2003, το ανακοίνωσε επίσημα ο παραγωγός Albert S. Ruddy με πρωταγωνιστή τον Arnold Schwarzenegger, κάτι που αναβλήθηκε προσωρινά λόγω της εκλογής του σταρ ως κυβερνήτη της Καλιφόρνιας. Το 2011, όμως, κι ενώ ο ο Schwarzenegger είχε δηλώσει πως θα ήταν η πρώτη του ταινία όταν ολοκληρώνονταν η θητεία του, ο παραγωγός μπλέχτηκε σε σκάνδαλο, και το σχέδιο έφυγε τελείως από τα χέρια του. Εντέλει, το 2020 ήρθε η ώρα του Eastwood να το αναλάβει, και τίποτα δεν πήγε στραβά. Η αλήθεια όμως ήταν ότι ο Clint Eastwood ήταν κι αυτός ανάμεσα στους παλιότερους υποψήφιους πρωταγωνιστές, μια και το 1988 προτίμησε να στραφεί στο -αποτυχημένο- τελευταίο σίκουελ του Βρώμικου Χάρι αντί αυτού.
  • Πριν το 1975 και την έκδοση του βιβλίου, ο N. Richard Nash είχε γράψει ένα σενάριο με τίτλο Macho, το οποίο όμως η 20th Century Fox απέρριψε εις διπλούν. Αυτό πείσμωσε τον συγγραφέα στο να το μετατρέψει σε μυθιστόρημα.
  • Τα γυρίσματα έλαβαν χώρα επί 2 μήνες στο Νέο Μεξικό, καταμεσής της πανδημίας, με το συνεργείο να ακολουθεί αυστηρά πρωτόκολλα ασφαλείας.
  • Κινηματογραφικό ντεμπούτο για τον συμπρωταγωνιστή Eduardo Minett.
  • Ταυτόχρονη έξοδο στις αίθουσες και στο HBO Max (για 31 ημέρες).

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ο Will Banister ερμηνεύει για την ταινία την κάντρι μπαλάντα Find a New Home, γραμμένη από τον Mark Mancina.

Κριτικός: Σπύρος Δούκας

Έκδοση Κειμένου: 16/9/2021

Ο Clint Eastwood υπηρετεί ένα παλιότερο σινεμά που θέτει ως βάση την προσωπική ηθική, και έχει τις ρίζες του στην άνθιση του κλασικού Χόλιγουντ. Σε αυτό του το πόνημα, όπου ο Μάικ (Eastwood), ένας πρώην σταρ του ροντέο, πηγαίνει στο Μεξικό για να βρει τον γιο του πρώην αφεντικού του και να τον φέρει πίσω, ο 91χρονος πλέον Eastwood εμμένει στην αφηγηματική λιτότητα καταθέτοντας ένα καθαρά προσωπικό στίγμα.

Υφολογικά έχουμε ένα γουέστερν, με την υφή της άγριας δύσης και την απεραντότητα της ερήμου και των ανοιχτών τοπίων να αναδύεται στους δρόμους του Μεξικού. Οι τόνοι εδώ είναι σχεδόν πάντα κατεβασμένοι. Τις λίγες φορές που ανεβαίνουν, δεν βαραίνουν ποτέ το δράμα, απλώς τονίζουν απαλά την ένταση μιας κατάστασης. Έτσι αφήνεται χώρος στους δύο πρωταγωνιστές και την ανάπτυξη μιας ιδιαίτερης δυναμικής μεταξύ τους.

Κι ενώ φαίνεται απόλυτα λογικό ο Eastwood στο ώριμο της ηλικίας του να εμμένει με τον απλούστερο και ουσιαστικότερο δυνατό τρόπο στην ουσία του σινεμά που έχει υπηρετήσει κι αγαπήσει, εδώ τα πράγματα μοιάζουν κάπως θολά. Η δραματουργία καθαυτή, παρότι έχει τον χώρο να ανθίσει, μοιάζει ελαφρώς τετριμμένη και ισχνή, χωρίς πολλές προοπτικές. Ίσως το κύριο πρόβλημα να έγκειται στο ότι τα επιμέρους στοιχεία του έργου μοιάζουν υπερβολικά γνώριμα από το παρελθόν, για να διατηρήσουν ένα εγγενές ενδιαφέρον. Κάποια δε, είναι και κάπως ξεπερασμένα (η παρουσία της καλής χήρας που τελικά ερωτεύεται τον Μάικ). Το φιλμ παρόλα αυτά καταφέρνει να σταθεί σε μεγάλο βαθμό χάρη στην εξαιρετικά καλόβολη και γαλήνια, κατά κάποιον τρόπο ζεν κινηματογραφική υφή που το διακατέχει. Το δέσιμο των δύο χαρακτήρων καλλιεργείται σωστά μέσα στο σενάριο, με τον Μάικ να αναλαμβάνει με απόλυτα φυσικό και αυθόρμητο τρόπο τον ρόλο της πατρικής φιγούρας για τον νεαρό φίλο του, Ράφα, ενώ εκείνος ωριμάζει κι ενηλικιώνεται. Κι όμως, ως θεατές, δεν νιώθουμε ποτέ ότι η ιστορία τους μας αφορά σε βάθος.

Ο Μάικ, ως χαρακτήρας, συνοψίζει όσα έχει ενσαρκώσει ο Eastwood στη μακροχρόνια καριέρα του, ως ηθοποιός αλλά και ως δημιουργός. Και όσο κι αν αυτό από μόνο του καθιστά το έργο αξιόλογο, δυστυχώς αυτή η σύνοψη δεν λέει πολλά, εφόσον δεν συνοδεύεται από μια βαθύτερη ανάλυση.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

12 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *