Ψωνιστήρι

Ο Στιβ Μπερνς, ένας νεοϋορκέζος αστυνομικός, καταδιώκει έναν δολοφόνο που έχει στο στόχαστρο του ομοφυλόφιλους. Προσποιούμενος ο ντετέκτιβ τον ομοφυλόφιλο, μπαίνει στον κόσμο των γκέι-κλαμπ, και σύντομα αυτός ο τρόπος ζωής αρχίζει να τον ελκύει.

Σκηνοθεσία:

William Friedkin

Κύριοι Ρόλοι:

Al Pacino … ντετέκτιβ Steve Burns

Paul Sorvino … αστυνόμος Edelson

Karen Allen … Nancy Gates

Richard Cox … Stuart Richards

Don Scardino … Ted Bailey

Joe Spinell … αστυνομικός DiSimone

Jay Acovone … Skip Lee

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: William Friedkin

Παραγωγή: Jerry Weintraub

Μουσική: Jack Nitzsche

Φωτογραφία: James A. Contner

Μοντάζ: Bud S. Smith

Σκηνικά: Bruce Weintraub

Κοστούμια: Robert De Mora

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Cruising
• Ελληνικός Τίτλος: Ψωνιστήρι
• Εναλλακτικός Τίτλος: William Friedkin’s Cruising

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: Cruising του Gerald Walker.

Παραλειπόμενα

• Ο William Friedkin δεν έδειξε εξαρχής ενδιαφέρον για την όλη ιδέα, και ο παραγωγός Philip D’Antoni στράφηκε στον Steven Spielberg χωρίς πάλι επιτυχία. Όταν ύστερα από λίγα χρόνια την ίδια ιδέα την επανέφερε ο Jerry Weintraub στον Friedkin, πάλι δεν βρήκε ανταπόκριση. Μετά όμως που από μια σειρά δολοφονιών που έμοιαζαν με την πλοκή του βιβλίου ήρθαν στο φως μέσα από άρθρα του Arthur Bell (Village Voice), σε συνδυασμό με το ότι έτυχε να γνωρίζει έναν ντετέκτιβ που είχε εξίσου ερευνήσει μυστικά παρόμοια υπόθεση, ενώ κι ένας από τους ηθοποιούς στον Εξορκιστή είχε εμπλακεί σε γκέι-μπαρ, ο σκηνοθέτης άλλαξε γνώμη.
• Ερευνώντας για το φιλμ, ο Friedkin συνεργάστηκε με μέλη της μαφίας, που έτυχε να τους ανήκουν αρκετά γκέι-μπαρ.
• Ο Al Pacino δεν ήταν η πρώτη επιλογή για τον κεντρικό ρόλο, αλλά ο Richard Gere που είχε εκφράσει από νωρίς το ενδιαφέρον του.
• Η επιτροπή λογοκρισίας επέμενε στον χαρακτηρισμό του “άκρως ακατάλληλου”. Ο Friedkin όμως ξόδεψε 50.000 δολάρια και έκοψε 40 λεπτά υλικού για να πάρει μετά από πολλές επισκέψεις στην επιτροπή το πολυπόθητο R.
• Τόσο τα γυρίσματα όσο και η προώθηση του φιλμ βρήκαν μπροστά τους ομάδες οργανωμένων ομοφυλόφιλων, που πίστευαν ότι η εικόνα τους στην ταινία ήταν βασισμένη σε στερεότυπα. Διοργανωτής των διαμαρτυριών ήταν ο γκέι δημοσιογράφος Arthur Bell, τα άρθρα του οποίου ενέπνευσαν την ταινία.
• Σύμφωνα με τον καθηγητή R. Hart Kylo-Patrick, δύο μήνες μετά την πρεμιέρα, ένα από τα μπαρ που φαίνονται στην ταινία δέχτηκε επίθεση από άντρα με πυροβόλο όπλο, με θύματα δύο ανθρώπους και 12 τραυματίες. Οι φόνοι αυτοί αποδόθηκαν σε παρανοϊκό αστυνόμο, ενώ δεν υπήρξε ποτέ επίσημος σύνδεσμος με την ταινία.
• Το 2013, ο James Franco και ο Travis Mathews γύρισαν το Interior. Leather Bar., όπου οι ίδιοι εμφανίζονται ως κινηματογραφιστές που προσπαθούν να αναβιώσουν το χαμένο υλικό του φιλμ του Friedkin.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Μοναδική κινηματογραφική δουλειά για το πανκ γκρουπ των Germs. Ηχογράφησαν 6 τραγούδια, από τα οποία όμως μόνο το Lion’s Share συμπεριλήφθηκε.
• Η cult μπάντα των Rough Trade έγραψε ειδικά για το φιλμ το Shakedown, Breakdown.