Παράνομες Πράξεις
- Crossing Over
- 2009
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Κορεατικά, Αραβικά, Περσικά, Ισπανικά
- Αστυνομική, Δραματική, Πολιτική
- 23 Απριλίου 2009
Νότια Καλιφόρνια. Όλα αρχίζουν όταν ένας φύλακας των συνόρων αποφεύγει τελευταία στιγμή να χτυπήσει μια όμορφη νεαρή με το τζιπ του. Το περιστατικό αυτό είναι μέρος μιας σειράς γεγονότων, όπου οι ζωές αγνώστων τέμνονται με απρόβλεπτους τρόπους.
Σκηνοθεσία:
Wayne Kramer
Κύριοι Ρόλοι:
Harrison Ford … πράκτορας Max Brogan
Ray Liotta … Cole Frankel
Ashley Judd … Denise Frankel
Jim Sturgess … Gavin Kossef
Cliff Curtis … πράκτορας Hamid Baraheri
Alice Braga … Mireya Sanchez
Alice Eve … Claire Sheperd
Summer Bishil … Taslima Jahangir
Justin Chon … Yong Kim
Lizzy Caplan … Marla
Sarah Shahi … Pooneh Baraheri
Mahershala Ali … ντετέκτιβ Strickland
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Wayne Kramer
Παραγωγή: Wayne Kramer, Frank Marshall
Μουσική: Mark Isham
Φωτογραφία: James Whitaker
Μοντάζ: Arthur Coburn
Σκηνικά: Toby Corbett
Κοστούμια: Kristin M. Burke
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Crossing Over
- Ελληνικός Τίτλος: Παράνομες Πράξεις
Παραλειπόμενα
- Γυρισμένο το 2007.
- Ο Wayne Kramer δανείστηκε τον τίτλο και τη θεματική από ένα μικρού μήκους θρίλερ που είχε κάνει το 1996.
- Ο Sean Penn γύρισε κάποιες σκηνές ως αστυνομικός μεταναστών (σε έναν ρόλο που ο δημιουργός είχε γράψει για τον Paul Walker), αλλά όπως είχε πει ο Harvey Weinstein, κόπηκαν μετά από απαίτηση του ατζέντη του. Η επίσημη εκδοχή ήθελε να έφυγαν επειδή άλλαξε μια κρίσιμη σκηνή που αναφέρονταν σε “δολοφονία τιμής” από έναν Ιρανό, και η οποία συνάντησε έντονες αντιδράσεις.
- Η αρχική διάρκεια ήταν 140 λεπτά, με τον Harvey Weinstein να απειλεί ότι αν δεν μειωθούν θα βγει η ταινία κατευθείαν στο DVD. Ακόμα όμως κι αν μειώθηκε, τόσο στις ΗΠΑ βγήκε σε λίγες αίθουσες, όσο κι εκτός χώρας ήταν πολλές οι περιπτώσεις που βγήκε κατευθείαν στο Home Cinema.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 13/4/2009
Αυτού του είδους την προπαγάνδα, δεν θα την ανεχόμουν ούτε αν υποστήριζε τα δικά μου ιδανικά. Απλά αίσχος! Ο Wayne Kramer σε ελεύθερη πτώση από ουρανοξύστη, μετά το καλό του ντεμπούτο το 2003 με το The Cooler, μας σερβίρει μια ηθοπλαστική πατάτα, που κάνει και τον Ράμπο λειτουργικό! Η ταινία δεν έπρεπε να παίζεται σε κινηματογράφους, αλλά σε σχολεία των ΗΠΑ και πάλι θα διαφωνούσα με το υλικό της. Το ξαναείπα; Αίσχος!
Η ταινία του Kramer ασχολείται με τους μετανάστες στις ΗΠΑ, και αρχικά πάει να μας πιάσει από το φιλότιμο, παραθέτοντας κάτι το έτσι κι αλλιώς γνωστό: ότι χύνονται πολλά δάκρυα, ακόμα και αίμα, για μια πράσινη κάρτα ιθαγένειας. Μέχρι εκεί, λες ότι είναι τόσο εξόφθαλμα διδακτικό, που απλά δεν μπορεί να περάσει το μήνυμα του εκεί που πρέπει, δηλαδή σε όσους δεν παραδέχονται ότι υπάρχει πρόβλημα. Μια στρατευμένη μυθοπλασία 100%, που ανήκει σε άλλες εποχές και έχει πιαστεί από πολύ ουσιαστικότερους σκηνοθέτες από τον Kramer, για να της δώσουμε εδώ σημασία. Αλλά μετά… όλο αυτό το θέμα γυρνάει τούμπα, και ο σκηνοθέτης βάλλεται να μας αποδείξει ότι το κράτος των ΗΠΑ είναι ισάξιο με τον Θεό τον ίδιο. Όπως ακριβώς σας το λέω! Σκηνή με σκηνή, το αμερικανικό καθεστώς είναι ο απόλυτος Σολομώντας και αυτά που πρεσβεύει είναι τα απόλυτα ιδανικά. Ειλικρινά, πρέπει να το δείτε για να το πιστέψετε, αλλά πάλι… είναι η πρώτη ταινία εδώ και τόσα χρόνια που ανοιχτά λέω «Μην Πάτε». Δεν κάνω καν τον κόπο να τη «θάψω» ως έργο τέχνης και να κάτσω να αναλύσω τα τεράστια προβλήματα σκηνοθεσίας που έχει. Ε, όχι κύριε Kramer, δεν έχουμε την κλισέ εμπάθεια κατά της χώρας σας, απλά το έργο σας είναι ένα απολειφάδι…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
