
Coraline: Το Σπίτι στην Ομίχλη
- Coraline
- 2009
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ρωσικά
- Κινούμενα Σχέδια, Οικογενειακή, Φαντασίας
- 28 Μαΐου 2009
Ένα μικρό κορίτσι, η 11χρονη Κοραλάιν Τζόουνς, μετακομίζει με τους πολυάσχολους γονείς της σ’ ένα καινούριο σπίτι. Τα πράγματα όμως πάνε από το κακό στο χειρότερο, επειδή αφενός της λείπουν οι φίλοι της και αφετέρου επειδή οι δικοί της, όντας απορροφημένοι από τη δουλειά τους, την αγνοούν. Ο μόνος φίλος που αποκτά είναι ένα αινιγματικό αγόρι, ενώ οι ιδιόρρυθμοι γείτονές της δίνουν μια ιδιαίτερη νότα στη μοναξιά της. Σ’ ένα δωμάτιο του νέου σπιτιού υπάρχει μια μυστική πόρτα που δεν πρέπει να την ανοίξει κανείς, όμως η Κοραλάιν δεν μπορεί ν’ αντισταθεί στην περιέργειά της και τη διασχίζει, με αποτέλεσμα να βρεθεί σ έναν άλλον κόσμο, έναν κόσμο ολόιδιο με το δικό της, μα συνάμα και τόσο διαφορετικό, και να ζει μια εναλλακτική εκδοχή της ζωής της.
Σκηνοθεσία:
Henry Selick
Κύριοι Ρόλοι:
Dakota Fanning … Coraline Jones (φωνή)
Teri Hatcher … Melanie ‘Mel’ Jones/Beldam (φωνή)
Jennifer Saunders … April Spink (φωνή)
Dawn French … Miriam Forcible (φωνή)
John Hodgman … Charlie Jones (φωνή)
Robert Bailey Jr. … Wyborne ‘Wybie’ Lovat (φωνή)
Ian McShane … Sergei Alexander Bobinsky (φωνή)
Keith David … ο γάτος (φωνή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Henry Selick
Παραγωγή: Claire Jennings, Bill Mechanic, Mary Sandell, Henry Selick
Μουσική: Bruno Coulais
Φωτογραφία: Pete Kozachik
Μοντάζ: Christopher Murrie-Green, Ronald Sanders
Σκηνικά: Henry Selick
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Coraline
- Ελληνικός Τίτλος: Coraline: Το Σπίτι στην Ομίχλη
Σεναριακή Πηγή
- Νουβέλα: Coraline του Neil Gaiman.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων.
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων.
- Υποψήφιο για Bafta καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων. Βραβείο παιδικής ταινίας.
Παραλειπόμενα
- Τεχνική: Stop-motion animation
- Με αυτή την ταινία συστήθηκε το στούντιο Laika, έχοντας τη βοήθεια της Focus Features στη διανομή.
- Το 2002, κι ενώ ο Neil Gaiman ολοκλήρωνε τη νουβέλα του, συναντήθηκε με τον Henry Selick (τον οποίο και θαύμαζε για τις δουλειές του) και του πρότεινε να αναλάβει μια κινηματογραφική διασκευή. Ο σκηνοθέτη άμεσα είπε το ναι, αν και από το αρχικό υλικό πρόκυπτε -σύμφωνα πάντα με τον Selick- ένα σενάριο ταινίας μόλις 47 λεπτών. Έτσι ο δημιουργός χρειάστηκε να το προεκτείνει, και μεταξύ άλλων πρόσθεσε έναν δικό του χαρακτήρα, αυτόν του Γουίμπι.
- Αναζητώντας ένα σχέδιο που δεν θα έμοιαζε με όσα υπήρχαν, ο σκηνοθέτης γνώρισε τη δουλειά του ιάπωνα σχεδιαστή Tadahiro Uesugi, και τον τοποθέτησε επικεφαλής της ομάδας του.
- Για τη χρωματική παλέτα, ο Selick αναζήτησε την έμπνευση του από τον κλασικό Μάγο του Οζ. Αλλά και για να δημιουργήσει το βάθος που αφορούσε τη 3D κυκλοφορία του, κινηματογράφησε κάθε πλάνο μέσω δύο καμερών, η μία ελάχιστα μακριά από την άλλη.
- Για τη δημιουργία της ταινίας χρειάστηκε να αναπλαστεί μια μεγάλη αποθήκη 13 χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων, στην οποία συνυπήρχαν 150 σκηνικά.
- Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
- Με προϋπολογισμό 60 εκατομμύρια δολάρια, η ταινία ευτύχησε να εισπράξει 124,6. Κυρίως όμως είχε υψηλές κριτικές, και δεν άργησε να αναδειχτεί σε cult.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Στο σάουντρακ περιλαμβάνονται και αυθεντικά τραγούδια. Αυτά είναι: το Sirens of the Sea με τη φωνή της Michele Mariana, το Other Father Song που ερμηνεύει ο John Linnell των They Might Be Giants, το Dreaming με την Teri Hatcher (συνοδευόμενη από την παιδική χορωδία της Νις) και το Nellie Jean με τον Kent Melton.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 8/5/2009
Ο Henry Selick δοκιμάζεται μακριά από τον Tim Burton, κι όχι μονάχα αποδεικνύει αυτόνομη αξία, αλλά κλείνει το μάτι πως ήταν η αληθινή ψυχή του Χριστουγεννιάτικου Εφιάλτη και του Ο Τζίμης και το Γιγαντοροδάκινο. Το καταπληκτικό παιδικό ανάγνωσμα του Neil Gaiman γίνεται ένα αριστουργηματικό για τα παιδιά σενάριο, με οξυδερκή φαντασία, θεσπέσιους χαρακτήρες και αιώνια επίκαιρο -περισσότερο από ποτέ σήμερα- νόημα. Η συνύπαρξη της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων με τη Νεκρή Νύφη, το Τρίο της Μπελβίλ και… το Pink Floyd: Το Τείχος έχει να στείλει σε παιδιά και γονείς ένα πολύ σημαντικό μήνυμα: αν αγνοήσεις το παιδί σου, αυτό θα γίνει εύκολη βορά επικίνδυνων «προϊόντων», έτοιμα να του αιχμαλωτίσουν την ψυχή μέσω των ματιών του…
Το stop-motion κινούμενο σχέδιο με κούκλες μπορεί να φαντάζει λιγότερο επεξεργασμένο από τα γνωστά, αλλά έτσι επιστρέφει στις ανατολικοευρωπαϊκές του ρίζες. Το συχνά καταβλητικό περιβάλλον δεν υπερκαλύπτει την παιδικότητα, κι ενώ αυτό θα μπορούσε να είναι κάτι το αρνητικό, σε κερδίζει γιατί ενσωματώνεται στον χαρακτήρα της γλυκιάς Κοραλάιν. Αντί του απόλυτα γοτθικού, προτιμώνται οι σουρεαλιστικές νότες, άλλες ξεπηδώντας από έργα του Νταλί και άλλες από παλαιότερα κινούμενα σχέδια που έχουν αφήσει ιστορία στον χώρο. Όλο αυτό θα μπορούσε να είναι ένα πυροτέχνημα, αλλά είναι ένα μοντέρνο παραμύθι, ικανό να δημιουργήσει τη δική του παράδοση και εξίσου σημαντικό με τον Χριστουγεννιάτικο Εφιάλτη. Όσο για τον μουσικό Bruno Coulais, είναι ο ιδανικός αντικαταστάτης του Danny Elfman, που προσωπικά είχα απογοητευτεί όταν είχα προσέξει ότι δεν συμμετείχε.
Βαθμολογία: