Κόμπρα

Ο υπαστυνόμος Μάριον ‘Κόμπρα’ Κομπρέτι είναι ένας άνδρας με επιθετική δύναμη, του οποίου το τεράστιο ημιαυτόματο όπλο και το 45άρι Κολτ εκτοξεύουν δηλητήριο κατά του εγκλήματος. Όταν ο Κομπρέτι θα τεθεί ενάντια ενός αδίστακτου κατά συρροή δολοφόνου, τα ίχνη οδηγούν όχι μόνο σ’ έναν δολοφόνο αλλά σ’ έναν στρατό ψυχοπαθών που προσπαθούν να φτιάξουν βίαια μια νέα τάξη πραγμάτων, ξεκινώντας με το ξεκάνουν την ανυποψίαστη μάρτυρα της τελευταίας αιματοχυσίας τους.

Σκηνοθεσία:

George P. Cosmatos

Κύριοι Ρόλοι:

Sylvester Stallone … υπαστυνόμος Marion ‘Cobra’ Cobretti

Brigitte Nielsen … Ingrid Knudsen

Reni Santoni … αστυνόμος Tony Gonzales

Andrew Robinson … ντετέκτιβ Monte

Brian Thompson … ‘Night Slasher’

John Herzfeld … Cho

Lee Garlington … Nancy Stalk

Art LaFleur … αστυνόμος Sears

Marco Rodriguez … ο δολοφόνος στο σούπερ-μάρκετ

Val Avery … αρχιφύλακας Halliwell

David Rasche … Dan

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Sylvester Stallone

Παραγωγή: Yoram Globus, Menahem Golan

Μουσική: Sylvester Levay

Φωτογραφία: Ric Waite

Μοντάζ: James R. Symons, Don Zimmerman

Σκηνικά: Bill Kenney

Κοστούμια: Tom Bronson

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Cobra
• Ελληνικός Τίτλος: Κόμπρα

Άμεσοι Σύνδεσμοι

• Ριψοκίνδυνο Παιχνίδι (1995)

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: Fair Game της Paula Gosling.

Παραλειπόμενα

• Τις περισσότερες ιδέες για το σενάριο ο Stallone τις είχε από τη δημιουργία του Ο Μπάτσος του Μπέβερλι Χιλς, του οποίου τύχαινε να είχε επεξεργαστεί μια σεναριακή εκδοχή καθαρής δράσης που δεν είχε εγκριθεί, αφού το στούντιο τη θεώρησε πολύ ακριβή. Μετά από αυτό, είχε αποχωρήσει και από τον πρωταγωνιστικό ρόλο, για να πάρει η ταινία τη γνωστή της πορεία.
• Επειδή ο συσχετισμός με την αρχική πηγή της Paula Gosling είχε απομακρυνθεί σεναριακά κατά πολύ, ο Stallone πρότεινε ανοιχτά να μπει στους τίτλους και το δικό του όνομα… στη συγγραφή του βιβλίου. Φυσικά κάτι τέτοιο η συγγραφέας το αρνήθηκε.
• Λόγω του ότι ως κύρια επιρροή για το σενάριο είχε τον Ντετέκτιβ Κάλαχαν, ο Stallone επέλεξε για το καστ τους Reni Santoni και Andy Robinson.
• Μέχρι εδώ είχε μόνο έναν μικρό αλλά χαρακτηριστικό ρόλο ως πανκ στον Εξολοθρευτή, με τον Brian Thompson να περνάει εδώ από οντισιόν 7 φορές μέχρι να πετύχει να συμπεριληφθεί στο καστ. Στην πρώτη επαφή με τον Stallone, ο σταρ τον είχε βρει “πολύ γλυκό” για τον ρόλο, μια άποψη που άλλαξε όταν είδε το screen-test του. Στα γυρίσματα “ενοχλούσε” συνεχώς τον Stallone για συμβουλές, με τον τελευταίο όμως να αδιαφορεί και να του λέει ότι απλά ο χαρακτήρας σου είναι ένας πολύ κακός τύπος. Η αληθινή ψυχρολουσία όμως ήρθε με το πέρας των γυρισμάτων, όταν ο Κοσμάτος τού είπε ότι “θα μπορούσες να ήσουν καλός εάν άκουγες εμένα”. Ο Thompson ήταν πράγματι ανάμεσα στις 6 υποψηφιότητες της ταινίας στα Χρυσά Βατόμουρα (ως χειρότερος νέος ηθοποιός).
• Το βοηθητικό καστ και οι κομπάρσοι απαγορεύονταν να μιλούν στον Stallone κατά τα γυρίσματα.
• Σε κάποιο σημείο, ο Stallone διαμαρτηρήθηκε έντονα στον διευθυντή φωτογραφίας Ric Waite, θεωρώντας τον υπεύθυνο για καθυστερήσεις στα γυρίσματα. Εκείνος όμως του απάντησε ότι όλα θα πήγαιναν ρολόι αν εκείνος δεν χαζολογούσε με τη σύζυγο του, και δεν έκανε επίδειξη στους σωματοφύλακες. Και παρότι ο Stallone αρχικά σοκαρίστηκε από την απάντηση, στη συνέχεια άρχισε να φέρεται πιο επαγγελματικά, έστω και για κάποιες ημέρες.
• Καταχωρήθηκε ως χιούμορ, αλλά ο Stallone είχε πει στον  Κοσμάτο ότι “θα ήσουν ένας σπουδαίος παραγωγός, αλλά είσαι ένας απαίσιος σκηνοθέτης”.
• Στον μονόλογο του Brian Thompson κατά την τελική σκηνή, μπροστά του δεν βρίσκονταν ο Stallone αλλά ένας σωσίας του. Κι αυτό επειδή ο σταρ εκείνη την ώρα παρακολουθούσε έναν αγώνα μπάσκετ στην τηλεόραση.
• Λόγω της έντονης και γραφικής βίας, το μοντάζ δεν ήταν μια απλή διαδικασία. Το αρχικό αξιολογήθηκε ως “ακατάλληλο για ανηλίκους”, με τη Warner Bros να αρνείται να διανείμει την ταινία στις αίθουσες αν δεν κόβονταν όσο υλικό χρειάζονταν για να περάσει η ταινία ως R. Αυτή ήταν μια απόφαση που είχε πάρει το στούντιο με τη συγκατάθεση του Stallone, βλέποντας το Τοπ Γκαν να αναδεικνύεται άμεσα σε τεράστια επιτυχία, η οποία και θα μπορούσε να επισκιάσει ένα “ακατάλληλο” Κόμπρα (με κατά ανάγκη λιγότερες προβολές). Εν κατακλείδι, από περίπου 130 λεπτά, η ταινία βγήκε στη μιάμιση ώρα διάρκειας (87 για την ακρίβεια). Ακόμα και η extended εκδοχή που βγήκε στην τηλεόραση, ήταν μόλις 93 λεπτά.
• Η επιτυχία του δεύτερου Ράμπο (η πρώτη συνεργασία του Κοσμάτου με τον Stallone) δεν επαναλήφθηκε στα ταμεία, αλλά και πάλι το πρόσημο ήταν κατά πολύ θετικό. Με μπάτζετ 25 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ εισέπραξε 160. Πλέον η ταινία αναφέρεται ως cult, ειδικά για τους λάτρεις του σταρ της.
• Στο ίδιο μυθιστόρημα (που αρχικά είχε εκδοθεί το 1974 ως A Running Duck) βασίστηκε και το Fair Game (Ριψοκίνδυνο Παιχνίδι) του 1995 με τους William Baldwin και Cindy Crawford. Κι επειδή εκείνο ήταν μια διαφορετική προσέγγιση του βιβλίου, και πάλι αρχικά ο Stallone σχεδίαζε να πρωταγωνιστήσει.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Από το ποπ-ροκ σάουντρακ ξεχώρισε το Feel the Heat με τον Jean Beauvoir.