Cloud Atlas
- Cloud Atlas
- 2012
- Γερμανία, ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ισπανικά, Ουκρανικά
- Επιστημονικής Φαντασίας, Έπος, Μυστηρίου
- 22 Νοεμβρίου 2012
Η ιστορία ξεκινάει το 19ο αιώνα από τα νησιά του Ειρηνικού, διασχίζει παρελθόν, παρόν και μέλλον και κάνει τον γύρο του κόσμου για να καταλήξει στη Χαβάη, σε μια φουτουριστική κοινωνία που έχει επιβιώσει μετά την Αποκάλυψη.
Σκηνοθεσία:
Lana Wachowski
Lilly Wachowski
Tom Tykwer
Κύριοι Ρόλοι:
Jim Sturgess … Adam Ewing/Hae-Joo Chang/Adam, κ.α.
Ben Whishaw … Robert Frobisher/Georgette, κ.α.
Halle Berry … Luisa Rey/Meronym/Jocasta Ayrs/Ovid, κ.α.
Jim Broadbent … Vyvyan Ayrs/Timothy Cavendish/Molyneux, κ.α.
Tom Hanks … Δρ Henry Goose/Isaac Sachs/Dermot Hoggins/Zachry, κ.α.
Doona Bae … Sonmi-451/Sonmi-351/Tilda Ewing, κ.α.
Hugh Grant … Giles Horrox/Lloyd Hooks/Denholme Cavendish/Seer Rhee, κ.α.
Hugo Weaving … Bill Smoke/Noakes/Georgie/Haskell Moore/Tadeusz Kesselring/Mephi
Susan Sarandon … Horrox/Ursula/Yusouf Suleiman, κ.α.
James D`Arcy … Rufus Sixsmith/James, κ.α.
Keith David … Kupaka/Joe Napier/An-kor Apis, κ.α.
Xun Zhou … Yoona-939/Rose/Talbot
David Gyasi … Autua/Lester Rey/Duophsyte
Robert Fyfe … Κος Meeks, κ.α.
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Lana Wachowski, Tom Tykwer, Lilly Wachowski
Παραγωγή: Stefan Arndt, Grant Hill, Tom Tykwer, Lana Wachowski, Lilly Wachowski
Μουσική: Reinhold Heil, Johnny Klimek, Tom Tykwer
Φωτογραφία: Frank Griebe, John Toll
Μοντάζ: Alexander Berner, Claus Wehlisch
Σκηνικά: Hugh Bateup, Uli Hanisch
Κοστούμια: Kym Barrett, Pierre-Yves Gayraud
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Cloud Atlas
- Ελληνικός Τίτλος: Cloud Atlas
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Cloud Atlas του David Mitchell.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα μουσικής.
- Βραβείο φωτογραφίας, μοντάζ, σκηνικών, κοστουμιών και μακιγιάζ στα εθνικά βραβεία της Γερμανίας. Υποψήφιο σε ακόμα 4 κατηγορίες, μεταξύ αυτών και καλύτερης ταινίας.
Παραλειπόμενα
- Το 2005, στα γυρίσματα του V for Vendetta, η Natalie Portman έδωσε στη Lana Wachowski μια κόπια από το βιβλίο του David Mitchell. Έναν χρόνο αργότερα, οι αδελφές Wachowski έκαναν ένα αρχικό σεναριακό προσχέδιο και κάλεσαν τον Tom Tykwer να ασχοληθεί με αυτό, κάτι που έπραξε μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Μάλιστα, ο γερμανός σκηνοθέτης βρίσκονταν σε ανοιχτό διάλογο με τον συγγραφέα, καθώς αναζητούνταν χρηματοδότες. Όλα αυτά τα χρόνια, είχαν υποσχεθεί τον ρόλο της Sonmi-451 στην Portman, αλλά το 2010 αναγκάστηκε να τον απορρίψει λόγω της εγκυμοσύνης της.
- Η ταινία γυρίστηκε παράλληλα από τις αδελφές Wachowski και τον Tom Tykwer. Εκτός από τους ηθοποιούς, τα δύο συνεργεία αποτελούνταν από εντελώς διαφορετικά πρόσωπα. Οι Wachowski υπογράφουν κυρίως αυτά που αφορούν το 1849, ενώ ο Tykwer των 1936, 1973 και 2012.
- Υποψήφιοι για ρόλους ήταν οι: James McAvoy, Benedict Cumberbatch και Ian McKellen.
- Τα περισσότερα γυρίσματα έλαβαν χώρα στα Studio Babelsberg, ενώ χρησιμοποιήθηκαν κι άλλες περιοχές της Γερμανίας, όσο και της Ισπανίας και της Σκωτίας.
- Το φιλμ είχε οριστεί να γυριστεί με χρονολογική σειρά. Όταν όμως η Halle Berry έσπασε το πόδι της και οι δημιουργοί δεν ήθελαν να την αντικαταστήσουν, η σειρά αυτή χάλασε για να βολέψει την πορεία της υγείας της ηθοποιού.
- Η Warner Bros. ανέλαβε τη διανομή, αλλά είχε ως όρο η διάρκεια να μην υπερβεί τα 150 λεπτά. Παρόλα αυτά, συμφώνησε με τα 172.
- Σχολιασμός έντονος υπήρξε για το γεγονός ότι στις σκηνές της Νεο-Σεούλ χρησιμοποιήθηκαν λευκοί ηθοποιοί με βαμμένα κίτρινα πρόσωπα. Οι σκηνοθέτες βέβαια επεσήμαναν ότι οι συγκεκριμένοι ηθοποιοί βρίσκονταν σε διάφορες εποχικές στιγμές τις ταινίας, κάτι που αφορούσε το φιλμ νοηματικά.
- Με κόστος 146,7 εκατομμύρια δολάρια, έγινε μία από τις ακριβότερες ανεξάρτητες παραγωγές όλων των εποχών. Τα έσοδα όμως δεν υπερκάλυψαν το μπάτζετ, μια και σταμάτησαν στα 130,5.
- Η ταινία “κατάφερε” να βρεθεί σε ετήσιες λίστες τόσο των καλύτερων όσο και των χειρότερων του έτους. Ο συγγραφέας όμως David Mitchell το βρήκε υπέροχο, παρότι αρχικά δεν πίστευε ότι το έργο του μπορούσε να μεταφερθεί στο σινεμά.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Παρότι το τρίο Pale 3 (Johnny Klimek, Reinhold Heil και Tom Tykwer) είχε διαλυθεί το 2011, επανασυνδέθηκαν για αυτή τη δουλειά, βγάζοντας ένα σάουντρακ που διαρκεί συνολικά 2 ώρες.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 27/11/2012
Όταν πριν δύο τρία χρόνια διάβασα το «Cloud Atlas» του Ντέιβιντ Μίτσελ, αναρωτήθηκα αν θα μπορούσε να μεταφερθεί στην οθόνη και κατέληξα ότι θα ήταν πολύ δύσκολο. Ο Μίτσελ αφηγείται την κάθε ιστορία του χωριστά, επιστρέφοντας σε κάποιες παρακάτω, πάντα όμως χωρίς να τις μπλέκει. Τα σημεία όπου μεταξύ των ιστοριών υπάρχουν μικρές ανεπαίσθητες συνδέσεις, δεν αφορούν ούτε μια μεγάλη υπερπλοκή που υποκρύπτεται, ούτε new-age θεωρίες για μετενσαρκώσεις κ.λπ. Ο συγγραφέας σε παρακινεί να συλλάβεις μόνος σου την ανθρώπινη κατάσταση στην ολότητά της. Οι φαντασιακές θεσμίσεις (θρησκείες, ηθικές, πολιτικά και οικονομικά συστήματα) αλλάζουν, αφήνοντας αποτυπώματα η μία στην άλλη και όλα ανάγονται σε δυο-τρεις βασικές σταθερές. Αναγκαιότητες που κοντράρονται με επιθυμίες και πάθη. Για αγάπη και ανθρωπιά ή για δόξα και για χρήμα. Το έξυπνο στην περίπτωση του μεταμοντέρνου αυτού βιβλίου είναι ότι τα συμπεράσματα είναι δικά μας κι όχι του Μίτσελ. Εκείνος απλά στήνει το παζλ.
Τα αδέλφια Γουακόφσκι, μαζί με τον Τίκβερ, από τη στιγμή που αναλαμβάνουν να φτιάξουν ένα προϊόν που να συνδυάζει τους όρους του blockbuster για τη νεολαία και της ταινίας «με νόημα» (βλέπε Matrix), εκ των πραγμάτων εκλαϊκεύουν το περιεχόμενο, φέρνουν τα εύκολα «μηνύματα» βεβιασμένα στην επιφάνεια και αφηγούνται όλες μαζί τις ιστορίες σε παράλληλο μοντάζ, συχνά αλλάζοντας τις ανά λεπτό ή και λιγότερο. Έτσι, μένει το εφέ των διαφορετικών ιστοριών που καλύπτουν τρεις-τέσσερις αιώνες, αλλά χάνεται η περιπέτεια της σκέψης για τον αναγνώστη-θεατή, σκέψης με όλη τη γοητεία της ελευθερία συμπερασμάτων.
Αν ήθελε κάποιος να μεταφέρει αυτό το βιβλίο με την ίδια την ευφυή στρατηγική του, θα έπρεπε να είναι Κιούμπρικ ή Ταρκόφσκι, όχι Γουακόφσκι. Από ‘κει και πέρα, με τους όρους που έστησαν, μας έδωσαν ένα εντυπωσιακό κινηματογραφικό θέαμα, έξοχα δουλεμένο, που και πάλι λειτουργεί ως πνευματικό πείραμα, έστω και εύπεπτο. Είναι κι ένα μάθημα μοντάζ αλά Γκρίφιθ.
Βαθμολογία: