O Λεό βοηθά τους γονείς του στην καλλιέργεια λουλουδιών. Ο Ρεμί έχει ταλέντο στη μουσική. Οι δύο τους κάνουν τα πάντα μαζί. Παίζουν τους ιππότες με ξύλινα σπαθιά, κοιμούνται ο ένας στο σπίτι του άλλου, συναντιούνται στην ίδια διασταύρωση κάθε πρωί για να πάνε με τα ποδήλατά τους στο σχολείο. Και η σχέση τους μόνο απαρατήρητη δεν περνά…
Σκηνοθεσία:
Lukas Dhont
Κύριοι Ρόλοι:
Eden Dambrine … Leo
Gustav De Waele … Remi
Emilie Dequenne … Sophie
Lea Drucker … Nathalie
Kevin Janssens … Peter
Igor van Dessel … Charlie
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Lukas Dhont, Angelo Tijssens
Παραγωγή: Michiel Dhont, Dirk Impens
Μουσική: Valentin Hadjadj
Φωτογραφία: Frank van den Eeden
Μοντάζ: Alain Dessauvage
Σκηνικά: Eve Martin
Κοστούμια: Manu Verschueren
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Close
- Ελληνικός Τίτλος: Close
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας (Βέλγιο).
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Μέγα βραβείο επιτροπής.
- Καλύτερη ταινία στο φεστιβάλ του Σύδνεϋ.
- Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, αντρική ερμηνεία (Eden Dambrine) και σενάριο στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
Παραλειπόμενα
- Και για τους δυο νεαρούς πρωταγωνιστές αυτή είναι η πρώτη τους κινηματογραφική εμπειρία.
- Η ανακοίνωση του φιλμ έγινε το 2018, αλλά ήταν το 2020 που ο Dhont άνοιξε τον δρόμο του κάστινγκ, δηλώνοντας εξαρχής πως ήθελε ερασιτέχνες ηθοποιούς για τους κεντρικούς ρόλους.
- Κατά τη συγγραφή του σεναρίου, ο Dhont επηρεάστηκε από το βιβλίο Deep Secrets της ψυχολόγου Niobe Way. Από τη χρήση στο βιβλίο του όρου “close friendship” βγήκε και ο τίτλος του φιλμ.
- Αμφότερες η πρώτη (Κορίτσι) και τώρα αυτή η δεύτερη ταινία του Lukas Dhont αποτέλεσαν την πρόταση του Βελγίου για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.
Κριτικός: Σπύρος Δούκας
Έκδοση Κειμένου: 17/6/2022
Μετά το εξαιρετικό “Κορίτσι”, που ακολουθούσε ένα νεαρό αγόρι και τις επίπονες σωματικές και ψυχικές διεργασίες του προς την αλλαγή φύλου, ο Lukas Dhont, στη δεύτερη μεγάλου μήκους δουλειά του, επιστρέφει με μια λεπτή, όσο και πολυεπίπεδη μελέτη πάνω στην ανδρική εφηβεία και την πορεία προς την ενηλικίωση, υπό το πρίσμα μιας αδελφικής φιλίας.
Το εγχείρημα είναι προσωπικό, εμπνευσμένο από αληθινά βιώματα, στοιχείο έκδηλο σε κάθε πλάνο. Το έργο βρίθει από αισθαντικές εικόνες που παραπέμπουν σε παιδικές μνήμες, πλούσιες σε χρώματα και ποικίλες υφές, που εκφράζουν συναισθήματα με περίσσεια οπτική ευρηματικότητα. Οι εικόνες αυτές πλαισιώνουν δύο άκρως ενδιαφέροντες χαρακτήρες που μελετώνται συνδετικά, πάντα ο ένας σε συνάρτηση με τον άλλο. Η παιδική φιλία που τους συνδέει ενέχει κάτι πεντακάθαρο και αγνό, και βιώνεται με μια αυθεντικότητα που αποτυπώνεται στην κινησιολογία, τα βλέμματα, αλλά και σε κάθε λεπτομέρεια των σωματικών αλληλεπιδράσεων των δυο αγοριών. Καθόλου τυχαία, η χημεία τους παραπέμπει σε έναν αγνό ερωτισμό. Είναι μια πρώιμη, ασυνείδητη όσο και αμόλυντη μορφή ερωτισμού, σε μια ηλικία που η έννοια του έρωτα δεν έχει εισέλθει ακόμα στο συνειδητό.
Ύστερα επέρχεται το τραύμα της απώλειας, που σηματοδοτεί την πορεία προς την ενηλικίωση, τη συνειδητότητα και την ανακάλυψη του «εγώ». Ο χαμός του ενός φίλου είναι σαν μια βίαιη αποκοπή του «όλου», που πρέπει να μάθει να ζει ως «μισό», και μέσα από μια επίπονη διαδικασία πένθους, σταδιακά να ξαναγίνει «όλο». Η διαδικασία αυτή πολύ σωστά παραλληλίζεται με εκείνη της ενηλικίωσης. Ο Dhont την αποτυπώνει με απόλυτη φυσικότητα, τόσο μέσα στη σωματική ερμηνεία ενός εκπληκτικού Eden Dambrine, όσο και μέσα από την αλληλεπίδρασή του με τους ενήλικες γύρω του, με τους οποίους σταδιακά θα έρθει πιο κοντά, προκειμένου να συμφιλιωθεί με ό,τι έχασε.
Σαφώς μία από τις δυνατότερες παρουσίες του διαγωνιστικού προγράμματος των Κανών, το Close (του οποίου ο τίτλος παραπέμπει στην εγγύτητα, αλλά και στο κλείσιμο του κύκλου του πένθους) είναι δείγμα δουλειάς ενός σπουδαίου ανερχόμενου δημιουργού, που εκφράζεται με τολμηρούς, όσο και απόλυτα σύγχρονους κινηματογραφικούς όρους.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
