Ο Τσιπ και ο Ντέιλ ζουν στο σημερινό Λος Άντζελες, σε έναν κόσμο που κατοικούν άνθρωποι και καρτούν. Οι ζωές τους όμως πλέον είναι χωρισμένες, μια κι έχουν περάσει δεκαετίες από όταν διακόπηκε η πετυχημένη τους τηλεοπτική σειρά. Ο μεν Τσιπ είναι ένας απλός πλασιέ ασφαλειών ζωής, ενώ ο Ντέιλ έχει υποστεί ψηφιακό “χειρουργείο” και διατηρεί ελπίδες επιστροφής στις καλές εκείνες ημέρες. Όταν όμως ένας παλιός τους συνεργάτης εξαφανίζεται μυστηριωδώς, οι δυο τους θα έρθουν ξανά κοντά, και θα αναλάβουν εκ νέου τους ντετεκτιβικούς χαρακτήρες των “υπερασπιστών του δικαίου” ώστε να σώσουν τον φίλο τους. 

Σκηνοθεσία:

Akiva Schaffer

Κύριοι Ρόλοι:

John Mulaney … Chip (φωνή)

Andy Samberg … Dale (φωνή)

KiKi Layne … ντετέκτιβ Ellie Steckler

Will Arnett … Sweet Pete (φωνή)

Eric Bana … Monterey Jack (φωνή)

Flula Borg … DJ Herzogenaurach

Dennis Haysbert … Zipper (φωνή)

Keegan-Michael Key … Bjornson

Tress MacNeille … Gadget Hackwrench (φωνή)

Seth Rogen … Bob/Pumbaa/Mantis/B.O.B. (φωνή)

J.K. Simmons … αστυνόμος Putty (φωνή)

Chris Parnell … Dave Bollinari

Victor Turpin … Dave

David Tennant … Scrooge McDuck (φωνή)

Paul Rudd … Paul Rudd

Paula Abdul … ρεπόρτερ (φωνή)/Paula Abdul

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Dan Gregor, Doug Mand

Παραγωγή: David Hoberman, Todd Lieberman

Μουσική: Brian Tyler

Φωτογραφία: Larry Fong

Μοντάζ: Brian Scott Olds

Σκηνικά: Steve Saklad

Κοστούμια: Rahel Afiley

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Chip ‘n Dale: Rescue Rangers
  • Ελληνικός Τίτλος: Τσιπ & Ντέιλ: Υπερασπιστές του Δικαίου

Σεναριακή Πηγή

  • Τηλεοπτική σειρά (χαρακτήρες): Rescue Rangers των Tad Stones, Alan Zaslove.

Παραλειπόμενα

  • Τεχνική: Computer-animated (ψηφιακό) & ζωντανή εικόνα
  • Η επιστροφή των Τσιπ και Ντέιλ, που όμως είναι η πρώτη τους αυτόνομη στον κινηματογράφο, δεν αφορά όσα είχαμε δει στα καρτούν της κλασικής περιόδου, αλλά στην τηλεοπτική σειρά του 1989 στο Disney Channel, με τον ίδιο τίτλο. Η σειρά εκείνη είχε διατηρηθεί στον αέρα για τρεις κύκλους.
  • Η Walt Disney Company είχε ανακοινώσει από το 2014 μια υβριδική ταινία με τους δύο ήρωες, στα πρότυπα του franchise Ο Άλβιν και η Παρέα του. Ο Robert Rugan είχε υπογράψει για να γίνει ο σκηνοθέτης της. Τίποτα όμως δεν προχώρησε μέχρι και το 2019, οπότε ο Akiva Schaffer αντικατέστησε τον Rugan, και το στούντιο βρήκε συνέταιρο για το σχέδιο τη Mandeville Films.
  • Στην ταινία έχουν κάμεο πολλοί χαρακτήρες εντός αλλά κι εκτός αυτών της Disney, μια και ο Schaffer ήθελε να αποτελέσει ένα “ερωτικό γράμμα” προς το κινούμενο σχέδιο γενικότερα, όπως είχε συμβεί και με το Ποιος Παγίδεψε τον Ρότζερ Ράμπιτ.
  • Η κυκλοφορία του έγινε αποκλειστικά στο Disney+.
  • Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Διονύσης Κλάδης (Τσιπ), Νικορέστης Χανιωτάκης (Ντέιλ), Βασίλης Μήλιος (Μοντερέι Τζακ/Πούμπα/Μπάτμαν/Σκέλετορ), Ελισάβετ Δελακά (Έλι Στέκλερ/Φούσκας/Κάμπι), Φώτης Πετρίδης (Ζίπερ/Τζίμι), Στέλιος Ψαρουδάκης (Σουίτ Πιτ), Γιάννης Στεφόπουλος (αστυνόμος Στόκος/Μαύρος Πιτ), Τηλέμαχος Κρεβάικας (Μπομπ/Χοντρογάτος), Κωνσταντίνος Λάγκος (Άσχημος Σόνικ/Κος Μπγιόρνσον/Ρότζερ Ράμπιτ/Μπαλού), Ειρήνη Τσίγκα (Γκάτζετ), Χρήστος Θάνος (Ντι Τζέι Χερτζογκερνάουκα/Λουμιέρ/Μάντις /Μπομπ/Ε.Τ./Πολ Ραντ/Χίμαν/Ντέιβ Μπολινάρι/Ντάρκγουινγκ Ντακ), Σοφία Τσάκα (Τάιγκρα/η μαμά του Τσιπ/Λίντα Φλιν-Φλέτσερ), Στρατής Μουρλάς (μικρός Τσιπ), Ορέστης Γεωργίου (μικρός Ντέιλ). Σκηνοθετική επιμέλεια/Μετάφραση: Σοφία Τσάκα. Στίχοι: Ηλίας Ματάμης.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ο Post Malone διασκευάζει το Sometimes, Some Crimes Need Some, που ήταν το κεντρικό θέμα της σειράς του 1989.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 4/6/2022

Ήταν ελπιδοφόρα η επιλογή του Akiva Schaffer για παιδική ταινία της Disney, και η αλήθεια είναι ότι παρακολουθείται εύκολα από όλες τις ηλικίες. Δεν ξέρω βέβαια πόση νοσταλγία θα αντλήσει κάποιος από την επιστροφή του Τσιπ Ντέιλ όχι όπως τους αγαπήσαμε στο πλάι του Ντόναλντ Ντακ αλλά ως Υπερασπιστές του Δικαίου, κι εκεί κάπου χάνουμε επαφή με την απόλυτα τρυφερή πλευρά του όλου θέματος.

Όλα μέσα στην ταινία λειτουργούν αλλά δεν αριστεύουν ποτέ. Καλοστεκούμενη η πλοκή αλλά λίγη και πάνω στα γνωστά, πονηρό χιούμορ αλλά όχι τόσο αστείο, ενώ η επιλογή του νουάρ σε παρόμοιες περιπτώσεις έρχεται ήδη καθιερωμένη. Το μεγάλο συν είναι ότι το μάτι σου «παίζει» ανάμεσα σε μιλιούνια γνωστότερων και μη χαρακτήρων κινουμένων σχεδίων από το σύνολο του αμερικανικού σινεμά και της μικρής οθόνης, και με εύστοχες παραπομπές-μίνι παρωδίες να τους συνοδεύουν. Και χωρίς να γίνεται σε κάποιο σημείο κάποιο «ανήλικο» κακό που θα μας πετάξει κι εμάς τους «γέροντες» εκτός οθόνης, είναι αυτή η παρέλαση εντέλει που σε βοηθάει να προχωρήσεις με άνεση και ανεβασμένο κέφι.

Η σύγκρουση των -ας πούμε- ενήλικων αστείων με το ότι η ταινία έπρεπε πάση θυσία να πάρει το PG, είναι κι αυτή που μειώνει υπό ψυχρούς όρους την ποιοτική αξία του φιλμ. Κι αυτό επειδή τα καλύτερα στοιχεία της σε σχέση με πλοκή και χιούμορ κραυγάζουν ότι θα ήταν κατά κάμποσο ανώτερα αν η ταινία αποτελούσε το εν είδει Deadpool των ντισνεϊκών καρτούν. Αυτό φυσικά δεν συμβαίνει, αλλά δεν υπήρχε και εμπορική μέθοδος ορθή να συνδυαστεί για να το κάνει να συμβεί. Ίσως χρειαζόμαστε κάνα δύο δεκαετίες ακόμα για κάτι τέτοιο.

Γενικά, μπορεί το καπέλο να μην έβγαλε Ρότζερ Ράμπιτ, αλλά το «ούτε κρύο ούτε ζέστη» κρίνεται ικανοποιητικότατο στην περίπτωση μας. Σταθερά ευχάριστο, γρήγορο στην εξέλιξη του, και τα ντεκόρ συνεχώς γεμάτα από λεπτομέρειες που στρέφεις το βλέμμα σου για να παρατηρήσεις.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

17 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *