Ένα κρύο απόγευμα του Μάρτη, ο Μπαρμπού σκίζει τους δρόμους με 50 χιλιόμετρα την ώρα πάνω από το όριο ταχύτητας, χτυπώντας εντέλει ένα παιδί. Το παιδί σκοτώνεται ακαριαία. Μια ποινή ανάμεσα σε τρία και δεκαπέντε χρόνια είναι μπροστά για τον Μπαρμπού. Η μητέρα του, Κορνέλια, είναι μια μοδάτη αρχιτέκτονας και μέλος της υψηλής κοινωνίας του Βουκουρεστίου. Ξεκινάει καμπάνια για τη διάσωση του γιου της, και με λαδώματα στους μάρτυρες πιστεύει ότι μπορεί να τον ξελασπώσει. Πιστεύει ότι ακόμα και οι γονείς του νεκρού παιδιού δεν θα έλεγαν όχι σε κάποια χρήματα.
Σκηνοθεσία:
Calin Peter Netzer
Κύριοι Ρόλοι:
Luminita Gheorghiu … Cornelia Keneres
Vlad Ivanov … Dinu Laurentiu
Florin Zamfirescu … Domnul Aurelian Fagarasanu
Bogdan Dumitrache … Barbu
Ilinca Goia … Carmen
Natasa Raab … Olga Cerchez
Adrian Titieni … ο πατέρας
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Razvan Radulescu, Calin Peter Netzer
Παραγωγή: Calin Peter Netzer, Ada Solomon
Φωτογραφία: Andrei Butica
Μοντάζ: Dana Bunescu
Σκηνικά: Malina Ionescu
Κοστούμια: Irina Marinescu
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Pozitia Copilului
Ελληνικός Τίτλος: Οικογενειακή Υπόθεση
Διεθνής Τίτλος: Child’s Pose
Κύριες Διακρίσεις
- Χρυσή Άρκτος και βραβείο FIPRESCI στο φεστιβάλ Βερολίνου.
- Υποψήφιο για γυναικεία ερμηνεία (Luminita Gheorghiu) στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
- Καλύτερη ταινία και 7 ακόμα βραβεία στα Gopo, τα εθνικά βραβεία της Ρουμανίας.
- Επίσημη πρόταση της Ρουμανίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.
Παραλειπόμενα
- Αρχικά, η επίσημη Ρουμανία αρνούνταν να συνδράμει οικονομικά της ταινία, λόγω της αμφιλεγόμενης παρουσίασης σε αυτήν της ουγγρικής μειονότητας. Μετά όμως από προσωπική παρέμβαση του υπουργού πολιτισμού, το θέμα εξομαλύνθηκε.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 14/6/2014
Αν εξαιρέσεις το τόσο καλά, εντυπωσιακά δομημένο πορτραίτο της μητέρας (πολύ καλή η Λουμινίτα Γκεοργκίου) που κυριαρχεί και επεμβαίνει στα πάντα – καταλαβαίνουμε ότι η ανωριμότητα του γιου είναι αποτέλεσμα του δικού της ευνουχισμού-, ως κοινωνικοπολιτική αλληγορία για τη μετά τον Τσαουσέσκου Ρουμανία είναι κατώτερη σε κινηματογράφηση, σενάριο και δραματική πυκνότητα από το παρεμφερές σερβικό «Klopka» (2007). Σίγουρα περιέχει τα στοιχεία της κοινωνικής ανάλυσης, αλλά δεν τα δένει γύρω από μια σφιχτή δραματουργία, με δυναμικό καδράρισμα και μοντάζ. Η Χρυσή Άρκτος και το βραβείο κριτικών που κέρδισε το φιλμ στο Βερολίνο οφείλονται περισσότερο στο ότι ο σκηνοθέτης Καλίν Πέτερ Νέτζερ κάνει ρεαλισμό κόντρα στο μελόδραμα που περιέχει εν δυνάμει το υλικό, φέρνοντας στο νου τον Κασσαβέτη.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
