
Καρό Νίντζα: Επικίνδυνη Αποστολή
- Ternet Ninja 2
- Checkered Ninja 2
- 2021
- Δανία
- Δανικά
- Δράσης, Κινούμενα Σχέδια, Κωμωδία, Οικογενειακή, Περιπέτεια, Πολεμικών Τεχνών, Φαντασίας
- 27 Οκτωβρίου 2022
O Καρό Νίντζα και ο Άλεξ ξεκινούν και πάλι το κυνήγι του «κακού» Φίλιπ Έπερμιντ. Όταν ο Έπερμιντ καταφέρνει να αποφύγει τη φυλάκιση στην Ταϊλάνδη, ο Καρό Νίντζα ξαναζωντανεύει για να συνοδέψει τον Άλεξ στην επικίνδυνη αποστολή. Στην προσπάθεια τους να αποδώσουν δικαιοσύνη, παρασύρονται σε μια αποστολή που θα δοκιμάσει τα όρια της φιλίας τους.
Σκηνοθεσία:
Thorbjorn Christoffersen
Anders Matthesen
Κύριοι Ρόλοι:
Louis Naess-Schmidt … Aske (φωνή)
Anders Matthesen … ο Καρό Νίντζα/διάφοροι (φωνή)
Emma Sehested Hoeg … Jessica (φωνή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Anders Matthesen
Παραγωγή: Trine Heidegaard, Anders Mastrup
Μουσική: Christian Vinten
Μοντάζ: Kristian Haskjold
Σκηνικά: Kresten Vestbjerg Andersen
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Ternet Ninja 2
- Ελληνικός Τίτλος: Καρό Νίντζα: Επικίνδυνη Αποστολή
- Διεθνής Τίτλος: Checkered Ninja 2
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Καρό Νίντζα (2018)
Σεναριακή Πηγή
- Βιβλίο: Ternet Ninja 2 του Anders Matthesen.
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο αντρικής ερμηνείας (Anders Matthesen) στα Bodil, τα εθνικά βραβεία της Δανίας. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία.
Παραλειπόμενα
- Τεχνική: Computer-animated (ψηφιακό)
- Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Γιάννης Καραούλης (Άλεξ), Πέτρος Κονόμου (Καρό Νίντζα), Χρήστος Γρηγοριάδης (Φίλιπ Έπερμιντ), Άρης Κυπριανού (Σον), Θανάσης Δρακόπουλος (Τζον), Μαρία Κάνθερ (Σερίνα), Γιώργος Ευαγώρου (θείος Στιούαρτ), Μαρία Μαχλαμούζη (Τζέσικα), Εύρος Βασιλείου (Οδυσσέας), Σκεύος Πολυκάρπου, Λουίζα Μιχαηλίδου, Νάτια Χαραλάμπους. Σκηνοθετική επιμέλεια: Νάτια Χαραλάμπους. Μετάφραση: Άρης Κυπριανού.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ο Anders Matthesen έγραψε κι ερμηνεύει για αυτό το σίκουελ το Bad Boy.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 22/10/2022
Ως εισαγωγή εδώ επιβάλλεται να επισημάνουμε ότι το δανέζικο κινούμενο σχέδιο δεν έχει πάρει παρόμοιο δρόμο (τουλάχιστον ακόμα) με αυτόν πολλών χωρών ανά την Ευρώπη -και όχι μόνο-, δηλαδή μιας παιδιάστικης αντιγραφής των χολιγουντιανών προτύπων. Σε αυτό «φταίχτης» δεν είναι μόνο η σοβαρότητα που επενδύουν στην τέχνη τους γενικά οι Σκανδιναβοί, αλλά και ότι συγκεκριμένα στη Δανία το κινούμενο σχέδιο έχει βαθιά παράδοση ποιότητας.
Αν υπάρχει ακόμα ένας λόγος της ύπαρξης της συγκεκριμένης «εισαγωγής», είναι πως στο δεύτερο του κεφάλαιο ο Καρό Νίντζα μοιάζει να προσπαθεί -κάπως άκομψα- να κλείσει το μάτι και στις διεθνείς αγορές που στοχεύουν και οι άνωθεν αναφερθείσες χώρες, προσθέτοντας λίγο φως στο σκοτάδι του πρώτου μέρους. Η ζημιά δεν είναι καταλυτική, αλλά όταν η πλοκή πλέον αφορά ένα τετριμμένο «buddy-movie», μια διαφορά όλο και την κάνει προς το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα. Θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε σαν μια μάλλον ανιαρή εκδοχή από Τεν-Τεν, με τον κάπτεν Χάντοκ να γνωρίζει… από πολεμικές τέχνες.
Κατά τα άλλα, καλά κρατεί η ευαίσθητη ισορροπία ανάμεσα στο «οικογενειακή ταινία» και στο «είναι αυτό κατάλληλο για τα παιδιά μου;», με την ανακήρυξη του νικητή να εναπόκειται στην άποψη του γονέα που θα συνοδεύει (απαραίτητα) το παιδί του στην αίθουσα. Δεν είναι τόσο τα στοιχεία βίας και σκοτεινής θεματικής όπως το πρώτο μέρος εδώ που μπορεί να σας κάνουν να «τσινήσετε», αλλά το ότι δεν κρύβεται ως εικόνα ο σεξο-τουρισμός της Ταϊλάνδης ή μια μητέρα που γίνεται «λιάρδα» (μεταξύ κι αρκετών άλλων). Βέβαια, θα μπορούσε εδώ να ανοίξει ολόκληρο κεφάλαιο που θα αφορούσε το τι μπορεί ένα σύγχρονο παιδί σε σχέση με το παρελθόν (που δεν υπήρχε ίντερνετ στα χέρια ακόμα και 5χρονων) να παρακολουθήσει με μεγαλύτερη ασφάλεια για την ψυχοσύνθεση του, αλλά και το αν αυτή η οπτική του Καρό Νίντζα είναι εντέλει θετική για αυτό, μια και δεν του κρύβει κάτω από το χαλί πράγματα που έχει ήδη έρθει σε επαφή, και αντίθετα βρίσκει την ευκαιρία να τα κρίνει ή να τους αμβλύνει την οξύτητα. Μια κουβέντα που ίσως θα έπρεπε να ανοίξει ακόμα και στα σχολεία, και μακάρι όλες οι τάξεις να ήταν και τέτοιου είδους πεδία διαλόγου (προβάλλοντας μάλιστα ταινίες όπως αυτήν).
Ανάμεσα στο βατό από πλευράς πλοκής, αλλά και το ξεχωριστό από θέμα σκηνοθετικής αντίληψης, αυτό το σίκουελ δεν υπερβαίνει το πρώτο ποιοτικά, αλλά κρατάει αυτά που θέλαμε για κάτι πιο «ζουμερό» που θα θέσει και τον ενήλικα -και το παιδί;- σε σκέψεις περί οικογενειακής ψυχαγωγίας.
Βαθμολογία: