Στη ζωή της νεαρής Άννας υπάρχουν πολλοί τύποι. Όλοι σχεδόν φορούν ακουστικά και κουβαλούν όπλα! Είναι οι μυστικοί πράκτορες που καθήκον τους έχουν να προστατεύουν την κόρη του προέδρου των ΗΠΑ. Και να την καταδυναστεύουν, όμως, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο για μια φυσιολογική ζωή, ανάλογη μιας έφηβης. Η Άννα, πάλι, μπορεί να είναι η κόρη του προέδρου, πάνω απ’ όλα όμως θέλει να είναι απλά ο εαυτός της. Έτσι, κάποια μέρα πείθει επιτέλους τον «μπαμπά» να μειώσει τη «μυστική» συνοδεία της, προκειμένου να πάει κι αυτή σε ένα κλαμπ. Όταν, όμως, φθάνει εκεί και διαπιστώνει ότι εκείνος -ολόκληρος πρόεδρος της Αμερικής- αθέτησε τον λόγο του, επαναστατεί και το «σκάει» μαζί με τον Μπεν, έναν νεαρό γοητευτικό φωτογράφο που μόλις γνώρισε. Η Άννα, βεβαίως, δεν εννοεί να του αποκαλύψει ποια είναι. Αλλά και εκείνος κρύβει κάποιο μυστικό.

Σκηνοθεσία:

Andy Cadiff

Κύριοι Ρόλοι:

Mandy Moore … Anna Foster

Matthew Goode … Ben Calder

Stark Sands … Grant Hillman

Jeremy Piven … Alan Weiss

Annabella Sciorra … Cynthia Morales

Mark Harmon … πρόεδρος James Foster

Caroline Goodall … Michelle Foster

Miriam Margolyes … Maria

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Derek Guiley, David Schneiderman

Παραγωγή: Broderick Johnson, Andrew A. Kosove, David Parfitt

Μουσική: Christian Henson

Φωτογραφία: Ashley Rowe

Μοντάζ: Jon Gregory

Σκηνικά: Martin Childs

Κοστούμια: Rosie Hackett

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Chasing Liberty
  • Ελληνικός Τίτλος: Η Κόρη του Προέδρου

Παραλειπόμενα

  • Γυρίστηκε σε πέντε μεγάλες πόλεις: Ουάσιγκτον, Λονδίνο, Βερολίνο, Βενετία και Πράγα.
  • Έμπνευση για το στόρι έδωσαν φωτογραφίες με την Chelsea Clinton, που προσπαθούσε να ανακατευτεί με άλλους συμφοιτητές της σε αγώνα μπάσκετ.
  • Την ίδια χρονιά βγήκε άλλη μία Κόρη του Προέδρου (αυτή τη φορά ως First Daughter στον αυθεντικό της τίτλο), από τον Forest Whitaker. Παρόμοια με εκείνο, η ταινία απέτυχε στα εισιτήρια, βγάζοντας κέρδη 12 εκατομμύρια δολάρια, έναντι κόστους των 23.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 30/6/2013

Το ίδιο ακριβώς θέμα, απόγονος του «Διακοπές στη Ρώμη», ήταν πολύ δημοφιλές στις αρχές των 2000. Πάλι με την κόρη του προέδρου των ΗΠΑ είχαμε και το «First Daughter» (χειρότερο ακόμα και με ολόιδιο ελληνικό τίτλο). Τότε, θα μου πείτε, γιατί να δω αυτό; Πρώτον, είστε σε νεανική ηλικία και κάθε νεανική κομεντί σάς τραβάει. Δεύτερον, η Μάντι Μουρ είναι συμπαθέστατη, ακόμα και που δεν έχει κάνει το μεγάλο όνομα. Τρίτον… δεν έχει, απλά η ταινία είναι μια χρυσή μετριότητα που παίρνει τον εαυτό της πολύ σοβαρά, πιο πολύ από ό,τι θα έπρεπε τηρουμένων των αναλογιών πως δεν νιώθουμε το νόημα της υπερεκτίμησης προς την αμερικανική ηγεσία. Καλύτερο από παρόμοιες ταινίες της ίδιας εποχής, αλλά τίποτα αληθινά αξιόλογο. Τα λίγα εισιτήρια που εισέπραξε ήταν από τις αιτίες που δεν βλέπουμε συχνά τη συμπαθέστατη Μουρ.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

12 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *